Άι στο διάολο… πρωί-πρωί!

Δεν αντέχω άλλο! Μου έσπασαν τα νεύρα. Θέλω να φωνάξω… να βρίσω… να στείλω στο διάολο τον πλανόδιο «πατατάρη», ο οποίος κάθε μέρα στις έξι το πρωί χαλάει τον κόσμο με τις αγριοφωνάρες του. Ξεφωνίζοντας μέσα απ’ τα μεγάφωνα, λες και τον σφάζουν…

«Πατάτες… Έχω ωραίες πατάτες!».

Βέβαια οι αγριοφωνάρες του γυρολόγου πραματευτή δεν είναι ο λόγος που είμαι φτιαγμένος για καβγά. Για άλλο λόγο ξύνομαι κι είμαι έτοιμος για πλάκωμα…

Το να διαβάζω στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σχόλια κι αναλύσεις που ξεστομίζουν οι σοφολογιότατοι πολιτικοί αναλυτές του καναπέ – καλή ώρα σαν την αφεντιά μου – κρίνοντας και επικρίνοντας το τι έκανε ή δεν έκανε ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, ο Πούτιν, ο Μακρόν, ο Ζελένσκι, ο Μπάιντεν κ.ά., λες και έχουμε σπουδάσει στο Χάρβαρντ, κι είμαστε όλοι προφεσόροι με πέντε ντοκτορά… είναι αποδεκτό!

Δημοκρατία έχουμε!

To Facebook, το Twitter, το Instagram κ.λπ., έδωσαν φόρουμ σε όλους εμάς τους πολυΐστορες πανεπιστήμονες του καφενέ, να ντελαλίζουμε τις αμπελοφιλοσοφίες μας και, με ρητορικές ακροβασίες, να προσπαθούμε καθημερινά να πείσουμε πως η Γη δεν είναι στρογγυλή αλλά… επίπεδη!

Πολύ καλά κάνουμε!

Με το να επιδοκιμάζουμε τους φίλους μας στο ίντερνετ καφέ του Facebook με «like» και χαμογελαστές «φατσούλες» δεν κάνουμε κανένα κακό! Όπως δεν κάνουμε κακό όταν, την ώρα που παίζουμε τάβλι, ανάμεσα σε ντόρτια και εξάρες, με σοφιστείες και «τον ήττω λόγον κρείττω ποιείν» προσπαθούμε να λύσουμε τα διάφορα προβλήματα που ταλανίζουν τον πλανήτη!

Κέφι και… καπέλο μας! Ατζαμήδες πολιτικοί αναλυτές είμαστε όλοι. Τις χαζοκουβέντες και τις κοτσάνες μας δεν χρειάζεται να τις παίρνει στα σοβαρά κανείς…

Αυτά που ακούω όμως από «επαγγελματίες» αναλυτές δεν γίνεται να μην τα παίρνω στα σοβαρά! Όταν αρχηγοί κομμάτων και γκλαμουράτοι διάττοντες αστέρες της πολιτικής σκηνής (ονόματα δεν λέω) ξεφουρνίζουν αρλούμπες, δεν αντέχω. Τα παίρνω στο κρανίο!

Συνεχώς τους ακούω να διατυμπανίζουν πως πρέπει να πείσουμε τον Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών ότι «θέλουμε λύση». Τι στο διάολο κάνουμε όλα αυτά τα χρόνια; Υπονοώντας βέβαια πως η «εκλιπούσα» Κυπριακή Δημοκρατία ευθύνεται που πάγωσαν οι συνομιλίες.

Κάτι τέτοια ακούω κι ανάβουν τα λαμπάκια μου!

To ντελάλημα του τούρκικου αμανέ προς άγρα ψήφων, πως ΕΜΕΙΣ φταίμε που δεν λύνεται το Κυπριακό, δυστυχώς έχει πείσει δεκάδες χιλιάδες συμπατριώτες μας, οι οποίοι συνεχίζουν να πιστεύουν πως στο Crans-Montana χάθηκε άλλη μια «χρυσή ευκαιρία» να λύσουμε το Κυπριακό!

Τελευταία δε, οι ίδιοι αυτοί «επαγγελματίες» εναντιολόγοι και ντελάληδες της τουρκικής προπαγάνδας ισχυρίζονται πως…

Λίγο πολύ, με τη δήλωσή του ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, επιθυμεί να διαπραγματευτεί ένα από έξι σημεία του πλαισίου Γκουτέρες… πως με την ασυνεπή, αλλαξιάρικη και παντός καιρού πολιτική του, θα τινάξει κάθε ελπίδα λύσης του Κυπριακού στον αέρα…

Ποιο είναι αυτό το «σημείο», το οποίο ο Πρόεδρος τόλμησε να θέσει υπό αίρεση;

«Στις περιοχές που θα παραμείνουν υπό τουρκοκυπριακό έλεγχο», δηλώνει ο Γενικός Γραμματέας… «τον πρώτο λόγο στις περιουσίες θα τον έχουν οι χρήστες.» Οι Τουρκοκύπριοι κι οι παράνομοι εγκάθετοι του Ερντογάν, δηλαδή. Ενώ… «Στις περιοχές που θα απελευθερωθούν και θα επανέλθουν υπό τον έλεγχο των Ελληνοκυπρίων, τον πρώτο λόγο θα τον έχουν… οι νόμιμοι ιδιοκτήτες». Δηλαδή… οι Τουρκοκύπριοι!

«Deux poids et deux mesures!»

Ελληνιστί… «Δύο μέτρα και δύο σταθμά»… Βέβαια, μεταξύ μας γρι δεν σκαμπάζω από Γαλλικά. Απλώς, έτσι! Είπα να προσθέσω την «γαλλικούρα» αυτή για δείξω πως είμαι γραμματιζούμενος!

Σοβαρά, όμως. Δεν κατάλαβα! Κακό είναι να θέλει ο Πρόεδρος να διαπραγματευτεί το πλαίσιο λύσης που έθεσε ο Γκουτέρες; Μα, ως βάση διαπραγμάτευσης το έθεσε. Ώστε να εντοπισθούν τα θετικά και τα αρνητικά του σημεία και να εξακριβωθεί κατά πόσον τα σημεία αυτά ανταποκρίνονται στις αποφάσεις και τον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ, στην Παγκόσμια και Ευρωπαϊκή Διακήρυξη Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και στο Ευρωπαϊκό Κεκτημένο.

Κι όμως οι «συνήθεις ύποπτοι» έπιασαν πάλι τη γνωστή επωδό.

Πώς είναι δυνατόν να είμαστε τόσο ανηλεείς; Τόσο απάνθρωποι; Να θέλουμε να «διώξουμε» από τα σπίτια ΜΑΣ τους κακοπορεμένους κουβαλητούς της μαντίλας; Πού θα πάνε οι δύσμοιροι αυτοί άνθρωποι και τα 4.2 «κοπελλούδκια» που έχουν γεννοβολήσει; Μιας και για λόγους που βγάζουν μάτι, αρκετοί ξενομερίτες παντρεύτηκαν Τουρκοκύπριες και Τουρκοκύπριους.

«Κοπελλούδκια» στα οποία ΚΥΠΡΙΟΣ ρυρωβουλευτής (όνομα δε λέω) απαιτεί να δοθεί ευρωπαϊκή υπηκοότητα. Γιατί, όπως ισχυρίζεται… «η Κύπρος, σαν κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης πρέπει να τηρεί το Ευρωπαϊκό Δίκαιο...». Μόνο αυτήν την ΑΔΙΚΙΑ εντόπισε ο Κύπριος ευρωβουλευτής. Αυτήν και το γεγονός ότι…

«Είναι απαράδεκτο ότι μια από τις επίσημες γλώσσες της (εκλιπούσας) Κυπριακής Δημοκρατίας, και συγκεκριμένα η τουρκική, αφήνεται εκτός των επίσημων γλωσσών της ΕΕ…».

Τίποτε άλλο δεν τον ενοχλεί…

«Το ότι το 37% της πατρίδας του βρίσκεται υπό κατοχήν είναι ήσσονος σημασίας. Πως βάσει του ψηφίσματος 3314/1974 της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ συνιστάται ότι η εισβολή και κατοχή εδάφους ξένου κράτους είναι παραβίαση του διεθνούς δικαίου… Ούτε αυτό το βρίσκει έκνομο…».

Επιπλέον, προφανώς δεν γνωρίζει πως η εθνοκάθαρση κι η δημογραφική αλλοίωση του γηγενούς πληθυσμού της Κύπρου με τη μεταφορά εκατοντάδων χιλιάδων εποίκων από την Τουρκία (άρθρο 8, παρ. 2, περ. b (viii)), είναι ΕΓΚΛΗΜΑ ΠΟΛΕΜΟΥ…

Αυτά και πολλά άλλα είναι τα εγκλήματα τα οποία έπρεπε να απασχολούν τους Κύπριους ευρωβουλευτές μας. Και όχι τα «ήσσονος και επί έλαττον» ζητήματα τα οποία επιμελώς παρουσιάζουν στο Ευρωκοινοβούλιο.

Και ρωτάω ο τάλας! Έχω άδικο όταν κάπου κάπου ξεχνάω πως είμαι «άνθρωπος της μουσικής, των τεχνών και των γραμμάτων;» Πως είμαι κοτζάμ «επίτιμος καθηγητής!»; Πως επιτρέπω στον εαυτό μου να πετάει βρισίδια;

Ε! Άνθρωπος είμαι κι εγώ. Εξάλλου οι γιατροί λένε πως ένα καλό βρισίδι κάνει καλό στην υγεία…

Εκτός από την κριτική που ασκεί το ΑΚΕΛ, από τη «μάχη των χαρακωμάτων» δεν θα μπορούσε να απουσιάζει το συμπολιτευόμενο κόμμα της αντιπολίτευσης. Ο ΔΗΣΥ. «Διά χειρός» του πρώην προέδρου του, ασκώντας κριτική εναντίον του «Persona non Grata» Νίκου Χριστοδουλίδη, ο κύριος Αβέρωφ δήλωσε πως «…χρειάζονται δυναμικές πρωτοβουλίες, όπως η συμπερίληψη στην ατζέντα (των συνομιλιών) τόσο του ενεργειακού όσο και της περιφερειακής ασφάλειας. Για να δώσουμε προφανώς κίνητρο στην Τουρκία να επανέλθει στις διαπραγματεύσεις…».

Αν οι τιμονιέρηδες των μεγαλύτερων κομμάτων της Κύπρου, κύριοι Νεοφύτου (τέως) και Στεφάνου (νυν και αεί) οι απόψεις των οποίων στο εθνικό μας θέμα συμπεθεριάζουν, μας έλεγαν πως…

«Αν οι Τουρκία και ο κύριος Τατάρ αποδεχτούν να επανέλθουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με βάση τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών, το Διεθνές Δίκαιο, τις δημοκρατικές αρχές και τις πρόνοιες του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου με στόχο μιαν αμοιβαία αποδεκτή πολιτική διευθέτηση, δεν θα είχαμε αντίρρηση να εντάξουμε και τα ενεργειακά στις διαπραγματεύσεις…» θα έλεγα και στους δύο μπράβο!

Το να επιμένουμε όμως να ασημώνουμε τους Τούρκους με πεσκέσια και γαμήλια δώρα, απλώς και μόνο για να μας κάνουν το χατίρι να παρακαθίσουν σε συνομιλίες, την ώρα που νέτα σκέτα διατυμπανίζουν πως στις συνομιλίες θα επανέλθουν μόνο αν αποδεχτούμε την κρατική ισότητα και λύση δύο κρατών, τότε… είμαστε άξιοι της τύχης μας.

Γιατί…

Το μόνο που θα καταφέρουμε προσφέροντας την ΑΟΖ μας στους Τούρκους είναι να χάσουμε και τον τελευταίο άσο που έχει απομείνει στο μανίκι μας…

Αυτά! Με τις τσαντίλες που έχω, έτσι και με πιάσει κάποιος από τη μύτη θα σκάσω. Πάω να γράψω κάνα τραγούδι μήπως μου περάσει.

Άι στο διάολο… πρωί-πρωί!