Αδικήματα - Εμπρησμοί και πυρκαγιές

Το άναμμα φωτιάς στην ύπαιθρο, είτε αυτό γίνεται σε ιδιωτικό χώρο είτε σε μη ιδιωτικό χώρο, απαγορεύεται από τον ίδιο τον νόμο γενικά σε όλες τις περιπτώσεις και τοποθεσίες, εκτός από τα σημεία όπου ρητά αναφέρεται διαφορετικά, δηλαδή ότι επιτρέπεται και για τον περιορισμένο σκοπό που επιτρέπεται που συνήθως είναι για το ζέσταμα φαγητού. Ο ειδικός και συγκεκριμένος νόμος περί Προλήψεως Πυρκαγιών αναφέρει το αυτονόητο, ότι σε οποιαδήποτε περίπτωση θα υπάρξει νόμιμο άναμμα φωτιάς τότε το άτομο θα πρέπει να έχει προνοήσει ότι έχει στην κατοχή του την ίδια ώρα που ανάβει τη φωτιά και όλα όσα θα χρειαστούν για να σβήσει τη φωτιά που θα ανάψει.

Οποιαδήποτε άλλη περίπτωση ανάμματος φωτιάς είναι παράνομη, εκτός αν έχει δοθεί άδεια από την τοπική διοίκηση της περιοχής.

Συνεπώς είναι ποινικό αδίκημα κάποιος να:

• ανάβει φωτιά για οποιοδήποτε σκοπό στην ύπαιθρο χωρίς να έχει λάβει άδεια,
• εγκαταλείπει ασβέστη φωτιά την οποία ο ίδιος άναψε στην ύπαιθρο,
• απορρίπτει αναμμένο σπίρτο ή τσιγάρο ή άλλο αντικείμενο το οποίο δυνατόν να προκαλέσει πυρκαγιά στην ύπαιθρο,
• όπως επίσης και να προκαλεί πυρκαγιά στην ύπαιθρο εξαιτίας αμελούς χρήσης σπίρτου ή τσιγάρου ή άλλης εύφλεκτης ύλης.

Όλα τα πιο πάνω τιμωρούνται σύμφωνα με την ειδική νομοθεσία που υπάρχει με ποινή φυλάκισης 5 ετών και ή χρηματική ποινή €20.000.

Σε περίπτωση όμως που φανεί ότι το άναμμα της φωτιάς ήταν «εσκεμμένο και παράνομο», τότε συμπληρωματικά των πιο πάνω, το ποινικό αδίκημα είναι αυτό του εμπρησμού ή των υπολοίπων «συγγενικών» άρθρων που εντοπίζει κάποιος στο ποινικό κώδικα, τα οποία έχουν άμεση σχέση με το αδίκημα του εμπρησμού.

Αδικήματα όπως είναι η «απόπειρα εμπρησμού» και το «να θέτει φωτιά σε εσοδείες και φυτείες» ή να αποπειράται να το πράξει. Αυτά τα ποινικά αδικήματα τιμωρούνται με πολύ πιο αυστηρές ποινές και με ποινή φυλάκισης μεταξύ 14 και 20 χρόνων χωρίς να υπάρχει αναφορά ότι μπορεί να υπάρξει και η εναλλακτική ποινή του προστίμου.

Η ουσιαστική διαφορά μεταξύ των δύο πιο πάνω ομάδων (ποινικών αδικημάτων) όπως φαίνεται είναι ότι στα αδικήματα του ποινικού κώδικα, που προνοούνται πολύ πιο αυστηρές ποινές φυλάκισης, πρέπει να υπάρχει μαρτυρία ότι το άτομο που ενήργησε με αυτόν τον τρόπο «είτε είχε πρόθεση να προβεί στο συγκεκριμένο είδος ζημίας το οποίο έλαβεν χώραν, είτε εσκεμμένα προέβη σε πράξη γνωρίζοντας κατά τον χρόνο που την πράττει ότι το αποτέλεσμα για το οποίο κατηγορείται ήταν πιθανή συνέπεια της πράξης του, την οποία απερίσκεπτα έπραξε ανεξαρτήτως του ρίσκου». Το πιο πάνω αποτελεί μικρό απόσπασμα πρόσφατης απόφασης του Κακουργιοδικείου Λεμεσού, το οποίο καταδίκασε άτομο για τα πιο πάνω και επέβαλε ποινή φυλάκισης 8 ετών.

*Δικηγόρος, Φοίβος Χρ. Κληρίδης & Συνεργάτες ΔΕΠΕ