Τουρκική στρατηγική άλωσης της Κύπρου

Η βαθιά γνώση της τουρκικής επεκτατικής στρατηγικής σε βάρος της Κύπρου, που υλοποιείται αδίστακτα και μεθοδικά βάσει μακροχρόνιου στρατηγικού σχεδιασμού από τη δεκαετία του 1950, είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να μη διαπραχθούν άλλα λάθη στη διαχείριση του Κυπριακού.

Τα λάθη είχαν ως γενεσιουργό αιτία: (1) την υποτίμηση της επικινδυνότητας της τουρκικής στρατηγικής, όπως αυτή σχεδιάσθηκε από τον Νιχάτ Ερίμ τη δεκαετία του 1950 και έκτοτε ακολουθείται πιστά, με στόχο τον έλεγχο όλης της Κύπρου και (2) την παραγνώριση των διδαγμάτων του σοφού προγόνου μας Θουκυδίδη για τη σημασία της ισχύος στις σχέσεις μεταξύ των κρατών.

Η στρατιωτική ισχύς είναι βασικός συντελεστής παραγωγής ασφάλειας αναγκαίος για την ενίσχυση της δυνατότητας αυτοάμυνας της Κυπριακής Δημοκρατίας (ΚΔ), την αποτροπή της τουρκικής επέκτασης, την ενδυνάμωση της διπλωματικής ικανότητας της ΚΔ και της δυνατότητάς της να συνάπτει αμυντικές συμμαχίες, που απαιτούν και κοινή συνεισφορά στην ασφάλεια (κυρίως διάθεση αεροναυτικών δυνάμεων).

Πρέπει να συνειδητοποιηθεί ότι ο Ελληνισμός της Κύπρου σήμερα αντιμετωπίζει τη μεγαλύτερη απειλή κατά της ασφάλειάς του, στην ιστορική διαδρομή του, επειδή η Τουρκία δεν στοχεύει μόνο στον έλεγχο όλης της Κύπρου, αλλά και στην εκρίζωσή του από το νησί. Το έπραξε στις κατεχόμενες περιοχές, το ίδιο απεργάζεται και για τις ελεύθερες περιοχές. Ακολούθησε και στην Κύπρο τον δοκιμασμένο φρικτό μηχανισμό εξόντωσης άοπλων πληθυσμών της Μ. Ασίας, με πράξεις βίας και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, που έμειναν ατιμώρητα.

Η επεκτατική στρατηγική της Τουρκίας σε βάρος της Κύπρου πρέπει να μελετάται σε βάθος και να είναι κτήμα όλων όσοι χειρίζονται το Κυπριακό και λαμβάνουν αποφάσεις για το μέλλον και την επιβίωση του Κυπριακού Ελληνισμού. Για το θέμα αυτό υπάρχει αξιόλογη βιβλιογραφία Ελλήνων («Η άλλη πλευρά», «Αναφορές του Νιχάτ Ερίμ για την Κύπρο», «Αιματηρή αλήθεια» κ.ά.) και Τούρκων όπως ”Το στρατηγικό βάθος” του Νταβούτογλου, αλλά θα έπρεπε με μέριμνα της ΚΔ να είχαν μεταφρασθεί στην Ελληνική (όπως γράψαμε και το 2019) και τρία βιβλία αξιωματούχων του τουρκικού κράτους, που είχαν ενεργό ρόλο στη σύνταξη και υλοποίηση αυτής της στρατηγικής. Είναι τα βιβλία:

• • «Η Κύπρος από όσα είδα και γνωρίζω», Άγκυρα 1976, του Νιχάτ Ερίμ, καθηγητή διοικητικού δικαίου, συμβούλου του Πρωθυπουργού Μεντερές, συντάκτη των εκθέσεων Νιχάτ Ερίμ για την Κύπρο 1956, ενεργού μέλους της τουρκικής αντιπροσωπίας για τη σύνταξη των Συνθηκών Ζυρίχης-Λονδίνου 1960, πρωθυπουργού της Τουρκίας (1971-1972).
• • «Στην πραγματικότητα ουδείς κοιμόταν», 2001, του Ισμαήλ Τάνσου, απόστρατου συνταγματάρχη του τουρκικού στρατού. Ώς ταγματάρχης διετέλεσε επιτελής του Γραφείου Ειδικού Πολέμου (ΓΕΠ) του Γενικού Επιτελείου Στρατού της Τουρκίας, και συνέταξε το 1958, κατόπιν εντολής της κυβέρνησης Μεντερές, το «Σχέδιο επανάκτησης Κύπρου, κωδικός K.J.P» στο πνεύμα της «εθνικής ιδέας ότι το νησί ανήκε στην Τουρκία, η οποία το κατέκτησε με κόστος 75.000 μαρτύρων». Για την υλοποίηση του σχεδίου ανέπτυξε ενεργό δράση, με αποστολή οπλισμού του τουρκικού στρατού στην Κύπρο, στρατιωτικοποίηση της παράνομης οργάνωσης ΤΜΤ στην Κύπρο (επάνδρωση με Τούρκους αξιωματικούς, εκπαίδευση των στελεχών της στη Τουρκία κ.ά.) και καθορισμό της αποστολής της «να παρεμποδίσει την ΕΝΩΣΗ της Κύπρου με την Ελλάδα και να εκπληρώσει τα καθήκοντά της σύμφωνα με τα στρατηγικά, πολιτικά και στρατιωτικά συμφέροντα της Τουρκίας» (σελ. 13 του βιβλίου του, μεταφρασθέντος στην Αγγλική και εκδοθέντος το 2007 στην «ΤΔΒΚ»). Σχετικό άρθρο μου με τίτλο “Το σχέδιο επανάκτησης Κύπρου“ δημοσιεύθηκε στις εφημερίδες “Φιλελεύθερος” την 5.6.2019 και “Σημερινή” την 9.6.2019.
• • «Ίχνη που έμειναν στη σκιά και εμείς που επισκιαστήκαμε», Κωνσταντινούπολη 2006, του απόστρατου στρατηγού του τουρκικού στρατού Κεμάλ Γιαμάκ. Ως συνταγματάρχης διετέλεσε επιτελής στο ΓΕΠ την περίοδο 1966-1968, ως ταξίαρχος διευθυντής του ΓΕΠ και ως στρατηγός, διοικητής των τουρκικών δυνάμεων κατοχής στην Κύπρο, της Στρατιάς του Αιγαίου, και Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού της Τουρκίας.

Τα βιβλία περιλαμβάνουν τις βασικές πτυχές της τουρκικής στρατηγικής για την Κύπρο, περιγράφουν τα γεγονότα που σχετίζονται με αυτήν και η χρησιμότητά τους είναι μεγάλη γιατί τα πληροφοριακά στοιχεία που παρέχουν:

• • Επιβεβαιώνουν μέσα από τουρκικές κρατικές πηγές, την επεκτατική στρατηγική της Τουρκίας σε βάρος της Κύπρου.
• • Ερμηνεύουν τη μεθόδευση προώθησης της στρατηγικής της, μέσω των συμφωνιών Ζυρίχης-Λονδίνου 1960 (εγγυητικά δικαιώματα, στρατεύματα κ.ά.) στις οποίες διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο ο Νιχάτ Ερίμ.
• • Ρίχνουν φως στα αίτια των γεγονότων του 1963. Καταρρίπτουν τον μύθο ότι αυτά πηγάζουν από την αντιπαράθεση των δύο κοινοτήτων και επιβεβαιώνουν ότι έχουν τη ρίζα τους στον στρατηγικό σχεδιασμό του τουρκικού κράτους σε βάρος της Κύπρου, που συνεχίζεται μέχρι σήμερα για την εξυπηρέτηση των δικών του στρατηγικών συμφερόντων. Τα γεγονότα του 1963, όπως αποκαλύπτεται μέσα από τουρκικές κρατικές πηγές, προκλήθηκαν από την ΤΜΤ, που συγκρότησε η Τουρκία μυστικά στην Κύπρο, για την υλοποίηση του σχεδίου «Επανάκτηση Κύπρου». Η Τουρκία άρχισε να μεταφέρει οπλισμό στην Κύπρο, πριν από την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας (ΚΔ) και συνέχισε και μετά από αυτήν.
• • Αποδεικνύουν ότι η τουρκική εισβολή και η συνεχιζόμενη κατοχή έγιναν με πρόσχημα την αποκατάσταση της συνταγματικής τάξης στην Κύπρο και την προστασία των Τουρκοκυπρίων και πραγματική αιτία την κατάλυση της ΚΔ και τον έλεγχο της Κύπρου, για λόγους οι οποίοι σχετίζονται με την ασφάλεια της Τουρκίας, όπως σχεδιάστηκε με τις εκθέσεις Νιχάτ Ερίμ το 1956: Να εγκατασταθούν τουρκικά στρατεύματα στο νησί, να μετακινηθεί ο ελληνικός πληθυσμός σε ξεχωριστή περιοχή, να μεταφερθούν Τούρκοι έποικοι για να ανατραπεί η δημογραφική υπεροχή των Ελλήνων κ.ά.
• • Ερμηνεύουν την εμμονή της Τουρκίας για λύση τουρκικών όρων στο Κυπριακό και τη μεθόδευση δημογραφικής αλλοίωσης και των ελευθέρων περιοχών της Κύπρου.

Η γνώση σε βάθος της επικινδυνότητας της τουρκικής στρατηγικής για την Κύπρο και της σημασίας της στρατιωτικής ισχύος θα αποτρέψει νέα λάθη μας στο Κυπριακό. Κύρια λάθη μετά την τουρκική εισβολή ήσαν:

• • Ο εκτροχιασμός του κυπριακού προβλήματος από θέμα τουρκικής εισβολής, κατοχής, εποικισμού και εθνοκάθαρσης σε θέμα δικοινοτικής διαφοράς (διακοινοτικές συνομιλίες με την υποτελή διοίκηση της Τουρκίας για λύση ΔΔΟ, υπό την απειλή των κατοχικών στρατευμάτων).
• • Η επικράτηση της «σχολής σκέψης» ότι οι μικρές χώρες είναι μάταιο να επενδύουν στην άμυνα με συνέπεια την αποδυνάμωση της στρατιωτικής ισχύος της ΚΔ και τη συμφωνία στις συνομιλίες για το Κυπριακό, να αφοπλισθεί το κυπριακό κράτος μετά τη λύση.
• • Η εφαρμογή πολιτικής κατευνασμού της Τουρκίας, που όχι μόνο δεν ανακόπτει, αλλά αυξάνει την επιθετικότητά της.
• • Η έλλειψη πανεθνικής στρατηγικής του Ελληνισμού για απελευθέρωση της Κύπρου.

Είναι απαραίτητο να γίνει αναγνώριση των λαθών για να χαραχθεί νέα πορεία στο Κυπριακό. Αυτό προϋποθέτει βαθιά γνώση της τουρκικής στρατηγικής για τη Κύπρο και ενίσχυση της δυνατότητας αντίστασης της Κ.Δ.