Οι εγγυήτριες χώρες για δημιουργία και ύπαρξη της Κυπριακής Δημοκρατίας
Αποτελεί ιστορικό και πολιτικό δεδομένο ότι οι συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου για τη δημιουργία τότε του νέου κράτους μέλους του ΟΗΕ και ήδη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, διασφαλίστηκαν, μεταξύ άλλων, και από το ότι η Ελλάδα και η Τουρκία (όπως και η Μεγάλη Βρετανία) «εγγυήθηκαν» τη συμφωνία και άρα την ύπαρξη της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Αυτό το δεδομένο και η ιδιότητα αποτέλεσε λόγο ώστε να υπάρξει συζήτηση και για το Κυπριακό μεταξύ των δύο Υπουργών Εξωτερικών της Ελλάδας και της Τουρκίας στο πλαίσιο της προετοιμασίας της μεγάλης συνάντησης κορυφής σε λίγες μέρες στη Νέα Υόρκη. Προφανώς κάθε πλευρά έχει τους δικούς της στόχους, που αποβλέπουν στην προώθηση των ξεχωριστών και αντίθετων, αντίστοιχα, συμφερόντων τους, για ό,τι αφορά μεταξύ τους αλλά και την Κύπρο. Εύσχημα οι δύο Υπουργοί δεν διεκδικούν λύση του Κυπριακού κατά τις επιθυμίες των χωρών τους, ως "μητέρες" πατρίδες. Αφήνουν περιθώρια για ελιγμούς στις επακόλουθες συνομιλίες Μητσοτάκη - Ερντογάν για το ζήτημα της θέσης για λύση δύο κρατών, ώστε να μη φαίνεται ότι είναι αίτημα της Τουρκίας και συνεπώς να απορριφθεί ως μη σχετικό με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις.
Άλλωστε η Τουρκία, κατά τη συνήθη τακτική της, θα αποβλέψει και πάλι, με τη βοήθεια τρίτων μεγάλων δυνάμεων, στο να ζητήσει να επιλυθούν τα θέματα με την Ελλάδα, με υποχωρήσεις της Ελλάδας, ενώ η ίδια θα παραμένει απλώς αμετακίνητη στο Κυπριακό, ως θέμα που απαιτεί «δικοινοτική» δήθεν συμφωνία, η οποία, γιατί όχι, μπορεί να περιλαμβάνει, εάν οι δύο κοινότητες συμφωνήσουν, και τη λύση συνομοσπονδίας, αντί της λύσης δύο κρατών! Να φανεί, δηλαδή, ότι πιέστηκε ο Τουρκοκύπριος ηγέτης για να υποχωρήσει από την αξίωσή του για δύο κράτη! Προφανέστατα θα είναι μια ακόμη επιτυχία της Τουρκίας σε βάρος χώρας μέλους της Ε.Ε.
Όμως το ιστορικό της δημιουργίας της Κυπριακής Δημοκρατίας, οριστικά δεν δικαιολογεί την για 49 συμπληρωμένα ήδη έτη στρατιωτική κατοχή, διαίρεση και εποικισμό που πραγμάτωσε η Τουρκία συστηματικά με προφανέστατη δημογραφική αλλοίωση σε βάρος μάλιστα του δικαιώματος ιδιοκτησίας και ελεύθερης διακίνησης και εγκατάστασης. Τούτο αντίθετα στην κυριαρχία και στην ανεξαρτησία του Κράτους, του οποίου και η ίδια εγγυήθηκε την ύπαρξη και το Σύνταγμα. Μπορεί και πρέπει να είναι το δικό μας επιχείρημα η ανάδειξη και κυρίως η υπενθύμιση προς κάθε τρίτο, των πραγματικών διαχρονικών προθέσεων της Τουρκίας, σε βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Σαφέστατα λοιπόν η από πλευράς των ΗΠΑ προωθούμενη επιθυμία για πραγματικά καλή σχέση γειτονίας Ελλάδας - Τουρκίας, επιβάλλει να υπάρξουν από τη δική μας πλευρά, ομόφωνοι κατά το δυνατόν χειρισμοί, καλά προετοιμασμένοι και με ιδιαίτερη προσοχή γιατί σύντομα θα κληθούμε να «συνομιλήσουμε» για να δεχθούμε νέο «ιστορικό συμβιβασμό»!
Η Τουρκία είναι βέβαιο, αναμένει νέα εκ μέρους μας υποχώρηση, γι’ αυτό και έχει ήδη προετοιμάσει την επόμενη στρατηγική επιδίωξή της, που θα αποβλέπει πέρα από τη λύση συνομοσπονδίας, στο να καταστεί επικυρίαρχη σε βάρος όλης της Κύπρου. Ανάγκη λοιπόν μεγίστη, το να προετοιμαστεί κατάλληλα ο Πρωθυπουργός κ. Μητσοτάκης και ο Πρόεδρος κ. Χριστοδουλίδης, ώστε να μην προστεθούν τώρα και άλλες ευθύνες, στη σειρά προηγούμενων λανθασμένων υποχωρήσεων από πλευράς μας και από πλευράς της Ελλάδος. Γιατί τότε, δεν θα υπάρχει σωτηρία ή ελπίδα.
