Το Σύνταγμα, η εξουσία για λύση και η ανάγκη για νέα Διακρατική Προσφυγή

Η Νομοθετική Εξουσία, με την τότε (1985) πλειοψηφία ΑΚΕΛ και ΔΗΣΥ, προσπάθησε να περιοριστούν οι εξουσίες του τότε Προέδρου, Σπύρου Κυπριανού, ο οποίος κατέφυγε στο Ανώτατο Δικαστήριο, το οποίο τελικά τόνισε το αυτόδηλο, δηλαδή ότι το κυπριακό πρόβλημα ως εκ της φύσεώς του (ζήτημα παράνομης στρατιωτικής κατοχής, εκτοπισμού, διαίρεσης, μεθοδευμένου εποικισμού και δημογραφικής αλλοίωσης) είναι θέμα μη προβλεπόμενο από το Σύνταγμα ως συγκεκριμένη αρμοδιότητα, υπέρ κάποιου νόμιμου οργάνου. Παρατήρησε δε το Δικαστήριο ότι:

«Αν και το κυπριακό πρόβλημα ευρίσκεται, λόγω της φύσεώς του, έξω από τα πλαίσια του Συντάγματος της Κύπρου, είναι, εν τούτοις, δικαίωμα εκλελεγμένων πολιτικών οργάνων, τα οποία εκφράζουν κατά την άσκηση των οικείων αρμοδιοτήτων τους τη βούληση του Λαού, όπως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και η Βουλή των Αντιπροσώπων λαμβάνουν πολιτικές αποφάσεις σχετικά με το κυπριακό πρόβλημα».

Προφανώς δεν είναι δυνατόν οι όποιες «πολιτικές» αποφάσεις να είναι αντίθετες στο Σύνταγμα ή στην κυρίαρχη θέληση του ίδιου του λαού με το σχετικό δημοψήφισμα.

Ο Πρόεδρος δεν έχει συνταγματική αρμοδιότητα και ούτε βεβαίως μπορεί να παραγνωρίσει τη δικαστική αυτή κρίση και να προχωρήσει σε διαπραγμάτευση της λύσης του Κυπριακού, που να συγκρούεται με τη διαβεβαίωσή του, κατά την ανάληψη των εξουσιών του, ότι θα τηρεί το Σύνταγμα και τους συνάδοντες Νόμους.

Χρειάζεται, λοιπόν, η νομιμοποίηση της δυνατότητας του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, ή γενικά οποιουδήποτε άλλου οργάνου του Κράτους, ώστε να μπορεί να υπογράψει προ-συμφωνία επίλυσης του Κυπριακού, πριν υποβληθεί ως σχέδιο λύσης σε νέο δημοψήφισμα.

Αποτελεί ύψιστη λοιπόν πολιτική πράξη εκ μέρους της Βουλής, το να καθορίσει νομοθετικά, επιτέλους, το νομικό πλαίσιο μιας τέτοιας αρμοδιότητας προς υπογραφή ή μη εκ μέρους του νόμιμου Κράτους.

Συνεπώς η Βουλή, στο πλαίσιο της συνταγματικής της αρμοδιότητας, να ρυθμίζει διά Νόμων τα αναγκαία για την επιβίωση του λαού και του Κράτους (όπως και νόμους που χαρακτηρίστηκαν δίκαιο της ανάγκης) - όφειλε και οφείλει να κινηθεί αποφασιστικά κατά την αρμοδιότητά της και κατά το Σύνταγμα προς τον σκοπό αυτό.

Αυτή η νομιμοποίηση και καθιέρωση αρμοδιότητας υπέρ του Προέδρου θα καταστεί ένα ισχυρό διαπραγματευτικό ατού για την πλευρά μας, ότι δηλαδή δεν αποφασίζει από μόνος του ο κος Χριστοδουλίδης και άρα με τον τρόπο αυτό θα καταστούν αναποτελεσματικές οι όποιες πιέσεις. Ορθή λοιπόν η πολιτική απόφαση για οργάνωση και στελέχωση της νέας ομάδας για το Κυπριακό.

Προηγείται όμως άμεσα και χωρίς άλλη καθυστέρηση η πολιτική απόφαση για καταχώριση μιας νέας Διακρατικής Προσφυγής, κατά της Τουρκίας, για ό,τι συμβαίνει στην Αμμόχωστο, στην Πύλα και στον Άγιο Δομέτιο συστηματικά από πλευράς του τουρκικού στρατού κατοχής. Πέμπτη διακρατική, που να ζητήσει άμεσα να διαταχθούν ενδιάμεσα ασφαλιστικά μέτρα.

Ήδη η αδράνειά μας διαμορφώνει νέα τετελεσμένα!

*Δικηγόρος - πρώην Βουλευτής