Παίκτες που έγραψαν ιστορία: Άντρος Πετρίδης και Νίκος Παναγιώτου

Αντρος Πετρίδης

Ο Άντρος Πετρίδης έδωσε συνέχεια στους πολύ καλούς τερματοφύλακες που είχε ο ΑΠΟΕΛ, αφού ήταν ο διάδοχος του Γιώργου Παντζιαρά όταν επέστρεψε από την Ελλάδα, όπου έκανε μιαν αξιόλογη καριέρα, κυρίως στον Άρη Θεσσαλονίκης. Γιος του παλιού άσου του Απόλλωνα, του Ολυμπιακού και του Ευαγόρα και αργότερα προπονητή, Σάββα Πετρίδη, ο Άντρος άρχισε από μικρός την καριέρα του στο ΘΟΪ Λακατάμειας.

Ο Α. Πετρίδης έδειξε νωρίς τα προσόντα του και έτσι θα βρεθεί στον ΑΠΟΕΛ το 1983 και μάλιστα στα 16 του χρόνια θα είναι στην αποστολή της ομάδας στον τελικό κυπέλλου κατά του Πεζοπορικού, με προπονητή τον Πάνο Μάρκοβιτς. Από εκεί ξεκίνησε αργά αλλά σταθερά η πορεία του προς την καταξίωση και τη δόξα. Ψηλός, με μακριά χέρια, με φοβερά αντανακλαστικά, ήταν μια ηγετική φυσιογνωμία στην άμυνα και καθοδηγητής της.

Ψηλός, με μακριά χέρια, με φοβερά αντανακλαστικά, ήταν μια ηγετική φυσιογνωμία στην άμυνα και καθοδηγητής της

Δεν ήταν εύκολο να παίξει όταν είχε ν’ ανταγωνιστεί τον Γ. Παντζιαρά, αλλά αφού πήρε κάποια παιχνίδια, το 1988 θα μονιμοποιηθεί και θα παίζει μέχρι το 2000, έχοντας αργότερα δίπλα του έναν επίσης αξιόλογο τερματοφύλακα, τον Σωκράτη Μαραγκό.

Ο Άντρος Πετρίδης από το ΘΟΙ θα βρεθεί στον ΑΠΟΕΛ το 1983 και θ’ αγωνιστεί μέχρι το 2000. Στα 33 του θα φύγει από τους «γαλαζοκίτρινους» αλλά θα συνεχίσει την καριέρα του μέχρι και τα 40 του... Έπαιξε κατά σειρά στον Ολυμπιακό το 2000-02, στη Δόξα Κατωκοπιάς το 2002-03, στον Ονήσιλο Σωτήρας το 2003-05, στην Αλκή το 2005-06 και θα τελειώσει στην ομάδα από την οποία ξεκίνησε την πορεία του, το ΘΟΙ Λακατάμειας, το 2006-07.

Πανηγύρισε την κατάκτηση 4 πρωταθλημάτων με τον ΑΠΟΕΛ (1986, 1990, 1992, 1996), έξι κυπέλλων (1984, 1993, 1995, 1996, 1997, 1999) και έξι σούπερ καπ. Μεγάλες εμφανίσεις έκανε και με την Εθνική μας ομάδα, όπου έχει 17 επίσημες εμφανίσεις και μαζί με τον Νίκο Παναγιώτου ήταν το δίδυμο της Εθνικής Κύπρου κάτω από τα δοκάρια.

Ο Α. Πετρίδης έφτασε διαφορετικές εποχές παικτών στην ομάδα, αφού όταν ξεκινούσε ήταν οι αδελφοί Παντζιαρά (Γιώργος, Νίκος, Κούλλης), Κ. Μιαμηλιώτης, Κάσιντι, Μουρς, Ιωαννίδης, Π. Μαραγκός, Γ. Ιωάννου, Κλεάνθους, Π. Χατζηθωμάς και αργότερα ήταν και οι Μισός, Προκόπης, Γκόκιτς, Σάμπουριτς, Κίπριχ, Κόσμα, Φασουλιώτης, Σωτηρίου, Χατζηλούκας, Κώστα, Αλεξάνδρου, Πετροσιάν, Μαγνήτης, Αγαθοκλέους, Ππούνας, Ν. Χαραλάμπους, Γ. Χριστοδούλου, Κόβατς, Ν. Τιμοθέου, Γιασεμάκης, Μαρτσέλο κ.ά.

Νίκος Παναγιώτου

Ο Νίκος Παναγιώτου είναι ο κορυφαίος σύγχρονος τερματοφύλακας του κυπριακού ποδοσφαίρου και αναμφίβολα από τους κορυφαίους όλων των εποχών. Έγραψε τη δική του ιστορία στην Ανόρθωση στη δεκαετία του ’90 που η «Κυρία» έπαιρνε τους τίτλους, αλλά και στην Εθνική μας ομάδα, δίνοντας συνέχεια στην ιστορία που δημιούργησε η Ανόρθωση στη θέση του τερματοφύλακα.

Ο Ν. Παναγιώτου εντάχθηκε στην Ανόρθωση το 1984 αρχίζοντας από την εφηβική ομάδα. Το μεγάλο ταλέντο του ξεχώρισε πολύ νωρίς και το 1988, σε ηλικία 18 χρονών, πραγματοποίησε το ντεμπούτο του με την πρώτη ομάδα. Στα πρώτα χρόνια είχε ν’ ανταγωνιστεί τον Μιχάλη Κάβελη, αλλά από το 1993 καθιερώθηκε ως βασικός και αναντικατάστατος στην ομάδα της οποίας διετέλεσε και αρχηγός (1997-2004). Οι σπουδαίες εμφανίσεις του τον κατέστησαν βασικό τερματοφύλακα και της Εθνικής Κύπρου για 12 χρόνια (1994-2006), της οποίας επίσης διετέλεσε αρχηγός για 7 χρόνια (1996-2007).

Έγραψε τη δική του ιστορία στην Ανόρθωση στη δεκαετία του ’90 που η «Κυρία» έπαιρνε τους τίτλους, αλλά και στην Εθνική μας ομάδα

Ο Ν. Παναγιώτου ήταν σπουδαίος τερματοφύλακας και διακρινόταν για το μυαλωμένο παιχνίδι του και τις ηγετικές του ικανότητες. Έντονη προσωπικότητα στο γήπεδο καθοδηγούσε άριστα την άμυνά του, ενώ διέθετε εντυπωσιακά αντανακλαστικά. Ακόμα και σε τετ-α-τετ ήταν δύσκολο να δεχθεί τέρμα. Τεράστια υπήρξε η συμβολή του στην κατάκτηση τεσσάρων συνεχόμενων πρωταθλημάτων (1999-2000) και πολλές ήταν οι καθοριστικές του αποκρούσεις που χάρισαν τίτλους. Στην ιστορία έμεινε η απόκρουση του πέναλτι του Ράουφμαν το 1998 στο ισόπαλο 2-2 με την Ομόνοια στο Μακάρειο, αλλά και η απόκρουση του πέναλτι του Γαρπόζη στον τελικό κυπέλλου με την ΑΕΛ το 2003.

Ο Νίκος είναι ο πρώτος σε συμμετοχές παίκτης της Ανόρθωσης τόσο στα ευρωπαϊκά κύπελλα (40) όσο και στην Εθνική Κύπρου (62). Το 1995 και το 1997 αναδείχθηκε από την ΕΑΚ ποδοσφαιριστής της χρονιάς και το 2000 καλύτερος παίκτης της Εθνικής ομάδας.

Αγωνίστηκε 17 χρόνια στην Ανόρθωση (1998-Ιαν 2004) κερδίζοντας 5 πρωταθλήματα (1995, 1997, 1998, 1999, 2000), 3 κύπελλα (1998, 2002, 2003) και 4 Ασπίδες (1995, 1998, 1999, 2000). Κατέγραψε 426 συμμετοχές, πέτυχε ένα τέρμα και είναι 62 φορές διεθνής. Μετά την αποχώρησή του από την Ανόρθωση αγωνίστηκε για λίγους μήνες στον Εθνικό Άχνας και για ένα χρόνο στην ΑΕΚ Λάρνακας, ένα στην Παναχαϊκή και ένα στην Αγία Νάπα.