Το μοτίβο των ηττών
Μετά τη Ζίρα και την Ανόρθωση, ο Άρης.
Μετά τα 0-1 στο Αζερμπαϊτζάν και στο «Αντώνης Παπαδόπουλος», το 0-2 στο «ΑΛΦΑΜΕΓΑ».
Τις έξι νίκες στα ισάριθμα πρώτα παιχνίδια στη σεζόν διαδέχτηκαν τρεις ήττες στα επόμενα επτά.
Ότι και οι τρεις ήλθαν εκτός έδρας, είναι ο πρώτος κοινός παρονομαστής.
Ότι και στις τρεις η ομάδα του Βάλντας Νταμπράουσκας παρέμεινε «άσφαιρη», είναι ο δεύτερος.
Ότι και οι τρεις ακολούθησαν «καθαρές» νίκες στο ΓΣΠ (3-0 τον Εθνικό πριν τη Ζίρα, 1-0 την ΑΕΚ πριν την Ανόρθωση, 4-0 την ΑΕΛ πριν τον Άρη), είναι ο τρίτος.
Και, τέλος, δεν περνά απαρατήρητο ότι μεταξύ αυτών των ηττών μεσολάβησαν κάθε φορά δύο (νικηφόρα) παιχνίδια.
Επί του παρόντος ο κανόνας για το «τριφύλλι» (μοιάζει να) είναι απλός: σκοράρει-κερδίζει, δεν σκοράρει-χάνει.
Δεδομένης της απόκτησης του Γιόβετιτς, αλλά και της επιστροφής του Λοΐζου, οι πιθανότητες «αφλογιστίας» περιορίζονται σημαντικά και οι αντίστοιχες για μια πολύ καλή σεζόν αυξάνονται -επίσης σημαντικά.
Αρκεί οι «πράσινοι» να μην επαναπαυτούν σε αυτόν τον κανόνα και να παραβλέψουν όσα κακώς κείμενα έχουν εμφανιστεί μέχρι στιγμής. Από το ροτέισον του Νταμπράουσκας έως την έλλειψη συγκέντρωσης σε άμυνα κι επίθεση οι τομείς που χρήζουν βελτίωσης δεν λείπουν. Η διακοπή του Οκτωβρίου προσφέρεται για δουλειά.