Αλλοδαποί Vs Nτόπιοι, σημειώσατε... 12-2!

Ξένοι προπονητές, εναντίον Κυπρίων. Είναι ένα ζήτημα, μία αντιστοίχιση, που την κάνουμε κάθε χρόνο. Αριθμητικά φυσικά. Οι αλλοδαποί κέρδιζαν πάντα. Συνήθως με καλή διαφορά, αν και υπήρχαν και χρονιές που οι δικοί μας έχασαν στο... γκολ. Μία μάλιστα χρονιά έκαναν εκκίνηση με ισοπαλία. Η αλήθεια είναι, όμως, πως, κοιτώντας τα τελευταία 2-3 χρόνια, η ζυγαριά γέρνει πιο εμφανώς όλο προς την αλλοδαπή. Βέβαια η τρέχουσα χρονιά είναι από αυτές που ζωγραφίζουν κυπριακή συντριβή. Στην 11η αγωνιστική η υπεροχή είναι 12 προς 2 παρακαλώ. Και δεν έχει αλλάξει σχεδόν καθόλου σε σχέση με την πρεμιέρα, αφού ο Γαρπόζης, που προσελήφθη πρόσφατα στην Καρμιώτισσα, έκατσε... δίπλα στον Οκκά, παίρνοντας την καρέκλα που είχε ο Αυγουστή, ενώ η κυπριακή αρχική αντιπροσώπευση μειώθηκε κατά μία, μετά την αποχώρηση του μέχρι πρότινος τεχνικού της Νέας Σαλαμίνας Χριστοδούλου. Δηλαδή το 11-3 έγινε 12-2.

Στον σημερινό (με την έναρξη της 11ης αγωνιστικής) προπονητικό χάρτη καταγράφονται τεχνικοί από 11 εθνικότητες. Οι Ισπανοί έχουν την πλειοψηφία με τρεις

Ο Οκκάς είναι μάλιστα ο μοναδικός ντόπιος τεχνικός που κάθεται σε πάγκο μεγάλης ομάδας, της Ανόρθωσης. Δεν ξέρω ποια θα ήταν η απόφαση, αν τα οικονομικά της Κυρίας ήταν σε καλύτερη κατάσταση. Το καλοκαίρι μίλησαν με ξένους τεχνικούς, αλλά το βαλάντιο δεν αρκούσε.

Ποιος είναι λοιπόν ο γεωγραφικός προπονητικός χάρτης στο πρωτάθλημά μας; Σήμερα οι 12 θέσεις αλλοδαπών μοιράζονται ως ακολούθως: Η Ισπανία έχει το πάνω χέρι με τρεις εκπροσώπους. Kαρσέδο, Χιμένεθ, Μπαντία. Η Κύπρος έρχεται στη 2η θέση με τους δύο εκπροσώπους. Ακολούθως έχουμε 9... μονοεδρικές. Λευκορωσία (Σπιλέφσκι), Λιθουανία (Νταμπράουσκας), Σλοβακία (Γκούλα), Νορβηγία (Μπεργκ), Ουαλία (Κόουλμαν), Πορτογαλία (Αμορίμ), Ελλάδα (Πετράκης), Σκόπια (Γιανέσκι), Αυστρία Κάναντι). Είναι όλοι Ευρωπαίοι, ουδείς από την άλλη μεριά του Ατλαντικού. Κλασικές (Πορτογαλία, Σερβία, Ελλάδα κ.λπ) και... ημικλασικές (Ολλανδία, Γερμανία) για την Κύπρο σχολές δεν εκπροσωπούνται ή έχουν μικρή παρουσία σε σχέση με άλλες χρονιές. Ο χάρτης αλλάζει λίγο αν δούμε τους απολυθέντες. Δύο Ισπανοί, Φερνάντο και Γκαγιέκο, αποχώρησαν. Ένας Πορτογάλος (Ζοσέ Ντομίνγκεζ) και ένας Ισραηλινός, ο Γκούτμαν.

Από τρόπαια;

Κάθε προπονητής έχει το βιογραφικό του και βέβαια τους τίτλους του. Αλήθεια, αν προσθέσουμε τα τρόπαια (σε υψηλό επίπεδο Α΄κατηγορίας), που σήκωσαν οι νυν τεχνικοί των ομάδων, τι θα βγάλει η σούμα; Βέβαια θα πρέπει να κοιτάμε και το επίπεδο ανταγωνισμού και πρωταθλήματος. Ο Νταμπράουσκας, ας πούμε, σάρωνε στη Λιθουανία και έχει έναν γενικό απολογισμό 3 πρωταθληματα, 5 κύπελλα και 2 σούπερ καπ. Ο Μπεργκ κατέκτησε 2 πρωταθλήματα, ένα κύπελλο και 1 σούπερ καπ. Ο Σπιλέφκσι 2 πρωταθλήματα (το ένα στο Καζακστάν) και ένα σούπερ καπ. Ο Χιμένεθ ένα πρωτάθλημα και ένα κύπελλο Ελλάδας. Ο Καρσέδο ένα κύπελλο, όπως και ο Γιανέφσκι. Πρωταθλητές Κύπρου είναι μόνο ο Σπιλέφκσι και ο Μπεργκ. Τρόπαια σε χώρες με υψηλότερο ποδοσφαιρικό επίπεδο πήραν ο Χιμένεθ, ο Μπεργκ και ο Γιανέφσκι. Αν βάλουμε τα τρόπαια των τεχνικών που δούλεψαν στην τρέχουσα σεζόν (Αυγουστή, Ντομίνγκεζ), οι κόουτς του φετινού κυπριακού πρωταθλήματος κέρδισαν 7 πρωταθλήματα, 10 κύπελλα και 7 σούπερ καπ.

Μικραίνει η ψαλίδα;

Είχαμε κάνει παλαιότερα ένα άρθρο για το στάτους (παρόν και μέλλον του Κύπριου τεχνικού). Μετά την κλασική εποχή (Μουσκάλλης, Μιχαηλίδης κ.λπ), αρκετοί ντόπιοι τεχνικοί ξεπετάχτηκαν και έδειχναν να έχουν αυτό το κάτι: Νίκος Ανδρονίκου, Μάριος Κωνσταντίνου, Νίκος Παναγιώτου, Κώστας Καϊάφας, Γιώργος Πολυβίου, Πάμπος Χριστοδούλου, Χριστάκης Χριστοφόρου, Σάββας Πουρσαϊτίδης, Νεόφυτος Λάρκου, Σωφρόνης Αυγουστή. Αν έχω αφήσει κάποιον πίσω, ας με συγχωρέσει. Πολλοί άλλοι είχαν κάποια στιγμή λάμψης που μπορούσε να τους οδηγήσει έστω και για λίγο σε ελίτ επίπεδο, αλλά ήταν προσωρινή (η λάμψη). Δεν θα πω ονόματα, είναι πάρα πολλοί. Αρκετοί μπορεί να είχαν αδικηθεί από τα δεδομένα ή να μην πήραν την ευκαιρία που έπρεπε. Μετά τον Αυγουστή, που πριν πάει στην Εθνική είχε το συνεχόμενο πέρασμα από 4 μεγάλους πάγκους (Απόλλων, ΑΠΟΕΛ, ΑΕΚ, Ομόνοια), δεν έμεινε κάποιο βαρβάτο όνομα στο προσκήνιο. Στο πρόσωπο του Χριστοδούλου της Νέας Σαλαμίνας υπήρχε μία διαφαινόμενη προοπτική, αλλά σήμερα δεν υπάρχει. Υπάρχει βέβαια ένας τεχνικός, που, κακά τα ψέματα... μισόλαμπε στην Κύπρο, αλλά ιδού πού κάνει θραύση. Ο ιδιόρρυθμος Μπεκάλι και οι ιθύνοντες της Στεάουα είδαν κάτι που δεν είδαμε εμείς στο πρόσωπο του Ηλία Χαραλάμπους. Ιδού που ο 43χρονος τεχνικός άρπαξε μία ευκαιρία από τα μαλλιά και κάνει εξαιρετική δουλειά στη Στεάουα Ρουμανίας. Αλλά και πάλι το μέλλον του Κύπριου προπονητή γενικώς είναι συννεφιασμένο. Η υπόληψη πέφτει παράλληλα με τον «μαρασμό» του Κύπριου ποδοσφαιριστή στο κυπριακό πρωτάθλημα. Το λένε και οι αριθμοί. Το σημερινό 12-2 λέει πολλά και αν ακόμη κάποια στιγμή η ψαλίδα σμικρύνει, θα πρέπει να κοιτάμε και πού δουλεύει ο καθένας. Αν σήμερα μία πρωταγωνίστρια ομάδα έπρεπε να διαλέξει τεχνικό, θα διάλεγε Κύπριο; Δεν νομίζω. Θα φέρει ντε και καλά ξένο. Καλύτερο από τους δικούς μας; Όχι απαραίτητα… Γυρίζει ο τροχός; Δύσκολα, αλλά θα πρέπει, εκτός από τις τάσεις ξενομανίας των ομάδων, και οι Κύπριοι να βελτιώσουν λίγο το... πακέτο τους