Παίχτες που έγραψαν ιστορία: Γιαννάκης Γιαγκουδάκης και Χριστάκης Πόντζιος
Γιαννάκης Γιαγκουδάκης
Για μια 20ετία ο Γιαννάκης Γιαγκουδάκης ήταν η «σημαία» του Απόλλωνα. Ο ηγέτης, ο αρχηγός των «κυανολεύκων» και της Εθνικής μας ομάδας. Ένα αυθεντικό ταλέντο, που πολύ μικρός εντάχθηκε στην ομάδα και στα 17 του έπαιξε στην πρώτη ομάδα.
Ο Γιαγκουδάκης ήταν ένα «μηχανάκι» στη μεσαία γραμμή που ξεχώριζε για τα γερά του πνευμόνια, την τεχνική του κατάρτιση και την προσωπικότητά του στο γήπεδο. Ήταν άριστος και στο οργανωτικό μέρος αλλά και αναχαιτιστής, ενώ όταν χρειάστηκε, έμπειρος πια, είχε αγωνιστεί και στο κέντρο της άμυνας. Μπορεί να ήταν ουσιαστικά αμυντικός μέσος, αλλά πέτυχε αρκετά τέρματα και, χωρίς αμφιβολία, ήταν το ίνδαλμα των φιλάθλων του Απόλλωνα.
Την περίοδο 1975-76 ο τότε προπονητής του Απόλλωνα Πανίκος Ιακώβου εμπιστεύτηκε στον Γιαγκουδάκη θέση στην πρώτη ομάδα και από τότε μέχρι το τέλος της ένδοξης καριέρας του (1995), μόνο οι τραυματισμοί και οι κάρτες τον κράτησαν μακριά από την ομάδα.
Ήταν η «σημαία» του Απόλλωνα, ο ηγέτης, ο αρχηγός των «κυανολεύκων» και της Εθνικής μας ομάδας
Στα 20 χρόνια της σταδιοδρομίας του ο Γ. Γιαγκουδάκης συμμετείχε σε 450 παιχνίδια πρωταθλήματος, 92 κυπέλλου, 5 για την ασπίδα και 20 ευρωπαϊκά παιχνίδια, ανεβάζοντας το σύνολο των συμμετοχών στον εκπληκτικό αριθμό 567, ενώ πέτυχε και 51 τέρματα.
Το 1981-82 ο Γιαγκουδάκης πήρε το Αριστείο της ΕΑΚ. Ήταν πάντα στόχος μεγάλων ομάδων στη δεκαετία 1970-80, αλλά επέλεξε συνειδητά να μείνει στην ομάδα που αγαπούσε και τόσο αγαπήθηκε.
Από το 1979 μέχρι το 1995 ο Γιαγκουδάκης διετέλεσε αρχηγός του Απόλλωνα και για μια δεκαετία (1985-95) ήταν αρχηγός της Εθνικής Κύπρου, στην οποία αγωνίστηκε 73 φορές, σημειώνοντας και ένα τέρμα. Με τον Απόλλωνα κέρδισε δυο πρωταθλήματα (1991, 1994) και δυο κύπελλα (1986-1992).
Αγαπούσε παθολογικά τον Απόλλωνα. Ενδεικτικό το γεγονός ότι το 1988, σε αγώνα με τη Νέα Σαλαμίνα στο Τσίρειο, πληροφορήθηκε στο ημίχρονο ότι πέθανε ο πατέρας του, ο καπετάν Αργύρης, ο θαλασσόλυκος από τη Μικρασία. Αυτός όμως συνέχισε στο β’ ημίχρονο, τελείωσε το παιχνίδι και μετά πήγε για να θρηνήσει τον χαμό του πατέρα του…
Χριστάκης Πόντζιος
Από τις πιο ιστορικές στιγμές της ΑΕΛ Λεμεσού ήταν σίγουρα η περίοδος 1967-68, όταν κατέκτησε το πρωτάθλημα, με μιαν ανανεωμένη ομάδα και προπονητή τον Λοΐζο Παντελίδη. Μέλος αυτής της ομάδας ήταν και ο Χριστάκης Δημητρίου-Πόντζιος, που έπαιζε συνήθως στο κέντρο της άμυνας και κάποτε ως αμυντικός χαφ. Παίκτης που ξεχώριζε για το πάθος του, τη δύναμη και τη σταθερή του αγωνιστική παρουσία. Ένας αμυντικός με πείσμα και αποφασιστικότητα, που αποτελούσε μια σφικτή γραμμή άμυνας μαζί με τους Α. Κωνσταντίνου, Σταύρο, Τρ. Χαριλάου, Νώντα.
Η ΑΕΛ είχε πάρει για πέμπτη φορά στην ιστορία της τον τίτλο εκεί που κανένας δεν το περίμενε, αφού τα φαβορί ήταν οι δύο ομάδες της πρωτεύουσας, ΑΠΟΕΛ και Ομόνοια, ενώ με απαιτήσεις ήταν οι δυνατές ομάδες της Ανόρθωσης και του Πεζοπορικού. Η ομάδα του Λ. Παντελίδη στήριξε την επιτυχία της στον συνδυασμό εμπειρίας και ενθουσιασμού των νεαρών ποδοσφαιριστών της. Τη χρονιά αυτή η ΑΕΛ δέχθηκε μόνο δύο ήττες, είχε την πιο παραγωγική επίθεση (πέτυχε 65 γκολ σε 22 αγώνες), ενώ είχε τη δεύτερη καλύτερη άμυνα με 20 τέρματα παθητικό και πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος ήταν ο επιθετικός της Παμπουλλής, με 31 τέρματα.
Ο Πόντζιος, που έγινε αρχηγός της ΑΕΛ από το 1970, ξεχώριζε για την απαράμιλλη μαχητικότητα, το σθένος, το πλούσιο ταλέντο του
Ο Πόντζιος άρχισε από πολύ μικρός το ποδόσφαιρο, παίζοντας στα τσικό, και στην πρώτη ομάδα τον προώθησε ο προπονητής Ανδρέας Μουστάκας μόλις έκλεισε τα 16 του χρόνια. Το ξεκίνημά του έγινε το 1961 και έπαιξε μέχρι το 1976. Βέβαια η ΑΕΛ, μετά την κατάκτηση του τίτλου, μόνο την περίοδο 1973-74 διεκδίκησε τον τίτλο και γενικώς κινήθηκε σε ρόλο κομπάρσου.
Ο Πόντζιος, που έγινε αρχηγός της ομάδας από το 1970, ξεχώριζε για την απαράμιλλη μαχητικότητα, το σθένος, το πλούσιο ταλέντο του. Είχε γερά πνευμόνια και ήταν δυναμικός και σεμνός αθλητής, γεμάτος ουσία στο παιχνίδι του. Ευτύχησε να παίξει στην Α’ Εθνική Ελλάδας, όπου αγωνιζόταν η εκάστοτε πρωταθλήτρια, αλλά και στην Ευρώπη εναντίον της μεγάλης Ρεάλ στο Μπερναμπέου.
Στη μεγάλη εκείνη ΑΕΛ, που πήρε τον τίτλο, έπαιζαν οι: Α. Κωνσταντίνου, Π. Παπαδόπουλος, Κ. Κίνας, Σταύρος, Χαριλάου, Πόντζιος, Κάκος Κωνσταντίνου, Μιχ. Γεωργίου, Τσαγγάρης, Παμπουλλής, Ζηνωνής, Α. Παπαδόπουλος, Χάρης Παπαδόπουλος, Άριστος, Στ. Αντωνίου, Μάρκος. Προς το τέλος της καριέρας του ο Πόντζιος έπαιξε και με τους Πολίτη, Κουλλά, Χατζηκωνσταντή, Ελ. Νικηφόρου, Π. Αντωνίου, Α. Ηροδότου, Αυγουστή, Στελ. Στυλιανού, Πελεντρίτη, Πατούνα, Μιχαηλίδη, Σώτο, Στ. Αντώρκα, Μαυρουδή.
