Τυχοδιωκτικές κινήσεις από κράτη που πάσχουν από μεγαλοϊδεατισμό

Είναι ολοφάνερο ότι η περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου ζει περίοδο ανακατατάξεων.

Η ρευστότητα που υπάρχει σαν αποτέλεσμα της καταστροφής της παγκόσμιας αρχιτεκτονικής ασφάλειας, δίνει τη δυνατότητα σε τυχοδιωκτικές κινήσεις από κράτη που πάσχουν από μεγαλοϊδεατισμό. Και μια από αυτές, αν όχι η κύρια, είναι η Τουρκία που οραματίζεται αναβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Οι επεκτατικές της βλέψεις σε Αιγαίο, Κύπρο, Συρία, Λιβύη και όλη την Ανατολική Μεσόγειο, είναι ολοφάνερη. Όπως ολοφάνερος είναι και ο κίνδυνος από αυτή την πολιτική για Κύπρο και Ελλάδα, αλλά φυσικά και το Ισραήλ. Μια χώρα με περιορισμένο ζωτικό χώρο, που απειλείται από σειρά αραβικών χωρών, από το Ιράν και την Τουρκία φυσικά. Μοναδική φιλική χώρα για το Ισραήλ στην περιοχή, η Κύπρος. Δεν θα είναι υπερβολή αν κανείς πει ότι η Κύπρος αποτελεί πνεύμονα και στήριγμα για το εβραϊκό κράτος. Η διατήρηση της Κυπριακής Δημοκρατίας προσδίδει στη χώρα στρατηγικό βάθος που τόσο το έχει ανάγκη. Τόσο σε περίοδο ειρήνης όσο και σε περίοδο πολέμου.

Με αφετηρία αυτή τη σταθερά, είναι έκδηλο ότι Κύπρος και Ισραήλ αλληλοστηρίζονται και είναι προς αμοιβαίο συμφέρον, η στενή συνεργασία και η αλληλοκάλυψη. Όσο πιο στενές στρατιωτικές-αμυντικές σχέσεις έχουν τα δυο κράτη, τόσο πιο ισχυρά μπορούν να αισθάνονται. Έτσι δεν έχουμε κανένα δισταγμό να υποστηρίξουμε περαιτέρω ανάπτυξη των σχέσεων αυτών. Υποστηρίζουμε ανεπιφύλακτα στενότερη αμυντική συνεργασία, στα πρότυπα ίσως της συνεργασίας που η Κύπρος αναπτύσσει με τη Γαλλία.

Υποστηρίζοντας την περαιτέρω ενίσχυση των στρατιωτικών σχέσεων Κύπρου και Ισραήλ, δεν έχουμε καμιά ψευδαίσθηση ότι είναι ποτέ δυνατόν μια τρίτη χώρα ότι θα έρθει να πολεμήσει για χάρη μας. Από την άλλη όμως μια τέτοια συνεργασία προσδίδει στην αμυντική μας ικανότητα, αλλά και στην πολιτική μας οχύρωση, άλλες διαστάσεις που ασφαλώς σε κρίσιμες στιγμές θα παίξουν καθοριστικό ρόλο. Και δυστυχώς με τα σημερινά δεδομένα τέτοιες κρίσιμες στιγμές δεν πρέπει να αποκλείονται. Ο απρόβλεπτος και τυχοδιωκτικός χαρακτήρας του Τούρκου προέδρου Ταγίπ Ερντογάν, που κάνει εξαγωγή των εσωτερικών του προβλημάτων, επιβάλλουν την όσο το δυνατό ενίσχυση της ετοιμότητάς μας να αντιμετωπίσουμε το απευκταίον. Ιχνηλατούμε από τις κινήσεις της Άγκυρας την πιθανότητα να προβεί σε τυχοδιωκτικές κινήσεις. Ήδη βλέπουμε ότι στο Αιγαίο, τον Έβρο αλλά και στο θέμα των θαλασσίων ζωνών, οι Τούρκοι να προκαλούν βάναυσα την Ελλάδα με την ρητορική. Και είναι ευτύχημα που η σημερινή ελληνική Κυβέρνηση φαίνεται αποφασισμένη να μην επιτρέψει να περάσει μια τέτοια πολιτική. Το είδαμε στον Έβρο, το βλέπουμε και στο θέμα των απαράδεκτων διεκδικήσεων της Τουρκίας στη θάλασσα. Για πρώτη φορά ύστερα από πολλά χρόνια η Αθήνα αντιδρά δυναμικά, απαντώντας με την ανάλογη ρητορική, που δεν αφήνει περιθώρια παρερμηνείας για την αποφασιστικότητά της να υπερασπίσει τα εθνικά συμφέροντα. Πρέπει να πάμε πολύ πίσω, στην εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου για να βρούμε τέτοια δυναμική και στιβαρή αντίδραση της Ελλάδος έναντι των τουρκικών προκλήσεων. Και φαίνεται ότι οι Τούρκοι μόνο τη γλώσσα της δύναμης κατανοούν.

Η για χρόνια υποχωρητική τακτική της Ελλάδος και Κύπρου, εξέθρεψε την τουρκική θρασύτητα. Διεύρυνε τη βουλιμία και την επεκτατικότητά της κατά των δυο χωρών. Τώρα φαίνεται αχτίδα φωτός. Από τον ορίζοντα ξεπροβάλλει μια άλλη, πολύ διαφορετική πολιτική που αλλάζει άρδην τα δεδομένα. Και είναι εδώ που φαίνεται πόσο εγκληματική υπήρξε η πολιτική της Κυβέρνησης Κληρίδη που εξόρισε τους S300 και βαθμηδόν εξουδετέρωσε και έθαψε το ενιαίο αμυντικό δόγμα. Όμως έστω και τώρα ας αναθεωρήσουμε την πολιτική μας προς υπεράσπιση των εθνικών δικαίων και δικαιωμάτων. Και σ’ αυτή την προσπάθεια δεν πρέπει να μας διακατέχει εσωστρέφεια. Πρέπει να αναζητήσουμε και να βρούμε συμμάχους και στηρίγματα με τους οποίους συμπίπτουν οι επιδιώξεις και τα συμφέροντά μας. Κι όπως αναφέραμε στην αρχή μια τέτοια περίπτωση είναι κι εκείνη του Ισραήλ που μπορεί με τις ανάλογες κινήσεις να καταστεί πυλώνας και σοβαρό έρεισμα για Κύπρο και Ελλάδα, όπως ομοίως και για το ίδιο το Ισραήλ, οι δυο χώρες και κυρίως η Κύπρος θα του δώσουν τη δυνατότητα να αναπνέει με άνεση.

ΥΓ. 1: Είναι με μεγάλη χαρά και ανακούφιση που πληροφορήθηκα την εξαγγελία του Ρομπέν των Δασών της Κύπρου, Οδυσσέα Μιχαηλίδη, ότι θα διεκδικήσει την προεδρία του 2028 για να βγάλει την Κύπρο από τον βούρκο, όπως είπε σε συνέντευξή του. Από έγκυρες πληροφορίες λέγεται ότι ο Ρομπέν των Δασών, μιμώντας τον Donald Tramp ετοιμάζει από τώρα το Υπουργικό του Συμβούλιο με Υπουργό Εξωτερικών τον Χασαπόπουλο και την αδερφή του στο Υπουργείο Εσωτερικών.

ΥΓ. 2: Άστραψε και βρόντηξε η ανθέλλην Καιτούλα Κληρίδη και κατηγόρησε τους πάντες ότι δεν αποδέχτηκαν τις Τουρκικές θέσεις στο Grant Montana. Φαίνεται ότι η Καιτούλα πεθύμησε τις χορηγίες του 2004 από τους ξένους για να μας πείσει να αποδεχτούμε το Αγγλοτουρκικό σχέδιο Ανάν. Είπε επίσης ότι τα κόκκαλα του πατέρα της Γλαύκου Κληρίδη, θα τρίζουν που δεν δεχτήκαμε το ξενόφερτο σχέδιο. Όταν θα μιλήσει η ιστορία και ιδιαίτερα για τους S300, τότε θα τρίζουν τα κόκκαλα του Γλαύκου Κληρίδη.