Τα κλειδιά του Σουλτάνου…
Στην περιοχή μας γίνονται κοσμογονικές εξελίξεις. Και είναι γενικώς παραδεκτή η άποψη ότι οι Τούρκοι προελαύνουν. Για την οικοδόμηση της νέας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Τμήμα της δεν είναι μόνο η Συρία, αλλά η Ελλάδα και η Κύπρος, η οποία ήταν το πρώτο θύμα. Και ενώ η Άγκυρα καταβροχθίζει ό,τι βρίσκει μπροστά της, πώς αντιδρούν Αθήνα και Λευκωσία; Με δώρα χωρίς αντίδωρα; Με τον αποτυχημένο εξευμενισμό; Και διερωτάται ο πολίτης: Γιατί εθελοτυφλούν ακόμη;
Κακώς προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι η Τουρκία βρίσκεται με το χέρι στη σκανδάλη για να μπει στη Συρία. Βρίσκεται ήδη εντός των τειχών, με δυο ζώνες ασφαλείας, και με τους ίδιους του Σουνίτες τζιχαντιστές να φωνασκούν: «Η νίκη αυτή δεν είναι μόνο δική μας, αλλά και της Τουρκίας». Και πώς αντιδρά η ΕΕ; Έχει στείλει την Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, στην Άγκυρα, για να πει διεθνώς τι; Ό,τι και ο νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ: Ο Ερντογάν, δηλαδή ο Σουλτάνος, και η χώρα του είναι το κλειδί στη Συρία. Μόνο στη Συρία; Έχει κλειδιά και στα Βαλκάνια, καθώς και στις τουρκογενείς χώρες, στη Λιβύη, στην Αφρική και στο ίδιο μας το σπίτι. Όχι μόνο μας κατέχει ο Αττίλας, αλλά έχουμε ζητήσει εμείς Πενταμερή και του επιτρέπουμε να θέτει επί τάπητος την ισότιμη κυριαρχία και τα δύο κράτη.
Ερώτηση: Πότε και πώς έγιναν συσκέψεις μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου για τη στρατηγική που πρέπει να υιοθετηθεί ενόψει των εξελίξεων στη Συρία, οι οποίες συνδέονται με τη Ρωσία και την πολιτική των ΗΠΑ τόσο στην Ουκρανία όσο και με την υποσχόμενη ανάσχεση έναντι της Κίνας; Εμείς βρισκόμαστε στο μάτι του τουρκικού κυκλώνα. Η Ευρώπη, και να θέλει, δεν μπορεί. Έχει δώσει τα κλειδιά στην Άγκυρα. Πώς θα βάλουμε φρένο στην Τουρκία; Με τα «ήρεμα νερά» του Αιγαίου που εμπεδώνουν, για να είναι τέτοια, τις γκρίζες ζώνες ή με την επιμονή στην ομοσπονδία ως προηγούμενη τουρκική αξίωση της νέας, δηλαδή της ισότιμης κυριαρχίας και των δύο κρατών; Τις δικές μας θέσεις θέλει να γνωρίζει ο πολίτης, όχι τις τουρκικές, που έχουν γίνει σημαία ημετέρων στην πρακτική εφαρμογή του εξευμενισμού.
Πού είναι το παράλογο να καταρτιστεί μια πολιτική επιβίωσης, διότι περί αυτού πρόκειται. Και αποτροπής. Λόγια, όχι πράξεις. Αλλιώς, εξελίσσεται σε μπούμερανγκ. Σε τραγωδία. Όπως και ο εξευμενισμός, που μοιάζει με καρκίνωμα, το οποίο μας τρώει αργά και επώδυνα. Τα φάρμακα των ρητορικών λόγων δεν είναι πανάκεια. Αλλά το βήμα πριν από το τέλος. Την υποταγή.
