Το νυν ΝΑΤΟ, το ΑΚΕΛ και το μομέντουμ...
ΠΟΣΟΙ άραγε από τους ΑΚΕΛιστές μας, τους πιο σημαίνοντες επί χρόνια στην πολιτική, έχοντες κιόλας σήμερα κάποια ηλικία, πρώην και νυν στα κομματικά, στα δημοσιογραφικά, στα κοινοβουλευτικά κ.λπ καθήκοντα, είχαν ευεργετηθεί συντροφικά στα φοιτητικά τους χρόνια σπουδάζοντας, δαπάναις του προλεταριακού διεθνισμού φιλτάτων χωρών τού υπό την ηγεσία της Σοβιετικής Ένωσης (ΕΣΣΔ), Συμφώνου της Βαρσοβίας, των αποκαλουμένων Λαϊκών Δημοκρατιών, ή Σοσιαλιστικών Κρατών, του λεγομένου και Σιδηρού Παραπετάσματος τής Ανατολικής Ευρώπης, όπως λ.χ. οι ηγέτες του ΑΚΕΛ, της ΠΕΟ, στην Βουλγαρία ή στην Πολωνία, στην Τσεχοσλοβακία, στην Ρουμανία, ή στην Λαοκρατική τότε Ανατολική Γερμανία κ.ο.κ.;
ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ προφανώς και οι νυν ΑΚΕΛιστές μας, όπως όλοι άλλωστε, ότι: Οι φίλτατοι λαοί δεκατεσσάρων και μισού (14½) κρατών (μισό της νυν Γερμανίας είναι η πρώην Ανατολική Γερμανία) του πρώην ανατολικού μπλοκ τής Ευρώπης, μεταξύ των οποίων και οι πρώην σοσιαλιστικές χώρες οι οποίες τους είχαν σπουδάσει στην φοιτητική τους νεότητα, αφού απεγκλωβίστηκαν από την... θαλπωρή της αυτοδιαλυθείσας το 1991 Σοβιετικής Ένωσης, αποφάσισαν ελευθέρως τα επόμενα χρόνια, άλλες το 1999, διπλάσιες το 2004 και άλλες μετέπειτα, να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ.
- Δεν μαθεύτηκε έκτοτε εάν υπήρξε κάποια έγκυρη ψυχιατρική γνωμάτευση ότι αίφνης... τρελάθηκαν μαζικά όλοι αυτοί οι φίλοι λαοί των πρώην κομμουνιστικών καθεστώτων, ώστε να συρθούν στον πρώην αντίπαλο των χωρών τους στρατιωτικό συνασπισμό, την από το 1949 Βορειοατλαντική Συμμαχία τού χαρακτηριζομένου επί μισό αιώνα ως αμερικανοΝΑΤΟϊκού ιμπεριαλισμού, για να «δώσουν γην και ύδωρ στους ΑμερικανοΝΑΤΟϊκούς», ώστε να χρησιμοποιούν τα εδάφη τους ως «ορμητήριο για τις βάρβαρες επιδρομές τους εναντίον φίλων λαών, γειτονικών χωρών». Τα εδώ εντός εισαγωγικών, «γην και ύδωρ» και «ορμητήριο» κ.ο.κ., περιλαμβάνονται στο λεξιλόγιο και στην αρθρογραφία των όσων εκτοξεύονται τώρα, από ορισμένους εκ των νυν ΑΚΕΛιστών μας, ως καταγγελία εναντίον της απόφασης της κυπριακής Κυβέρνησης περί της πορείας προς το ΝΑΤΟ.
ΑΛΛΑΖΟΥΝ όμως άρδην -χειρότερα και επικινδυνότερα- τα πράγματα στην διεθνή σκακιέρα και όλως ιδιαιτέρως στην περιοχή μας τα τελευταία χρόνια. Αμεσότερες και αναγκαιότερες καθίστανται, ως εκ τούτου, οι προτεραιότητες επαρκέστερης ανάπτυξης της Αμυντικής Θωράκισης και της Διπλωματικής Επιδεξιότητας της Κύπρου, στον άκρως επισφαλή μεταβολισμό τής γεωστρατηγικής και γεωπολιτικής κατάστασης της ευρύτερης γειτονιάς μας
ΠΡΟΦΑΝΩΣ το σημερινό ΝΑΤΟ, με τα 32 κράτη - μέλη του, εκ των οποίων τα μισά σχεδόν (14½) υπήρξαν προ τριακονταετίας αντιΝΑΤΟϊκές κομμουνιστικές χώρες, είναι πλέον διαφορετικό απ’ ό,τι στο παρελθόν. Οι συντελούμενες αλλαγές, προϊόν και συνέπεια του... διαλεκτικού υλισμού, καθώς γνωμάτευαν κι οι παλαιότεροί μας μαρξίζοντες.
- Γιατί, λοιπόν, επέλεξαν να ενταχθούν στη ΝΑΤΟϊκή συμμαχία οι πρώην ενταγμένες στον ΣΟΒΙΕΤικό συνασπισμό χώρες;
- Ποια ακριβώς εθνικά της συμφέροντα, έκρινε η καθεμιά τους ξεχωριστά ότι εξυπηρετούνται εντός ΝΑΤΟ;
- Ποιες εθνικές ανάγκες άμυνας, ασφάλειας, διπλωματικών και διεθνών σχέσεων ενός εκάστου πρώην αντι-ΝΑΤΟϊκού κράτους, αποφάσισε το κάθε ένα τέτοιο κράτος ότι καλύπτονται από την ένταξή του στην εν λόγω συμμαχία;
- Υπενθυμίζεται και το γεγονός ότι, μετά την διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας και της ΕΣΣΔ, υπήρξε και αντικείμενο συζητήσεων κατά πόσον είχε έρθει ο καιρός για την διάλυση και του ΝΑΤΟ ελλείψει αντιπάλου δέους. Δεν συνέβη, ωστόσο. Αντί να εξαφανιστεί και του λόγου του, διευρύνθηκε με διπλασιασμό των κρατών μελών του. Γιατί άραγε;
Τις προάλλες ο νυν επικεφαλής τής από το 1949 μίας από τις ιδρυτικές του ΝΑΤΟ χώρες, της Γαλλίας ο Εμμανουέλ Μακρόν, είχε διαπιστώσει και δήλωνε ότι το ΝΑΤΟ ήταν... εγκεφαλικά νεκρό. Επήλθε όμως αυθωρεί και παραχρήμα η νεκρανάστασή του εξαιτίας της εισβολής που εκτόξευσε από 22α Φεβρουαρίου 2002 στην Ουκρανία ο Πούτιν της Ρωσίας και η οποία συνεχίζεται μέχρι σήμερα, ως εν τοις πράγμασι και επί του πεδίου οιονεί προεόρτιο ενός νέου Παγκοσμίου Πολέμου.
ΖΩΤΙΚΗΣ σημασίας ανάγκες για την Αμυντική Θωράκιση των ελεύθερων περιοχών της υποφέρουσας από τη συνεχιζόμενη εκ του 1974 τουρκική εισβολή και κατοχή των βορείων ελληνικών εδαφών της Κυπριακής Δημοκρατίας, ώθησαν την φιλο-δυτική κυπριακή Κυβέρνηση το 1996 να εξασφαλίσει από τη Μόσχα τον πολύτιμο ρωσικό εξοπλισμό της Εθνικής Φρουράς μας. Μαζί με την πρωταίτια Βρετανία συνένοχες της Τουρκίας εισβολέα - κατακτητή οι Ηνωμένες Πολιτείες, απαγόρευαν επί δεκαετίες με εμπάργκο όπλων την Αμυντική Θωράκιση της Κύπρου. Με τη συναίνεση όλων των κομμάτων, συμπεριλαμβανομένου και του ΑΚΕΛ, οι διαδοχικές κυπριακές κυβερνήσεις, με τη συνδρομή και της ΝΑΤΟϊκής μας Ελλάδας, επιχείρησαν να καλύψουν τις στοιχειώδεις ανάγκες άμυνας της Κύπρου, από την τότε μη ΝΑΤΟϊκή Γιουγκοσλαβία, ύστερα από την πρόθυμη ΝΑΤΟϊκή Γαλλία και αργότερα από την αντι-ΝΑΤΟϊκή Ρωσία.
ΑΛΛΑΖΟΥΝ όμως άρδην - χειρότερα και επικινδυνότερα - τα πράγματα στην διεθνή σκακιέρα και όλως ιδιαιτέρως στην περιοχή μας τα τελευταία χρόνια. Αμεσότερες και αναγκαιότερες καθίστανται, ως εκ τούτου, οι προτεραιότητες επαρκέστερης ανάπτυξης της Αμυντικής Θωράκισης και της Διπλωματικής Επιδεξιότητας της Κύπρου, στον άκρως επισφαλή μεταβολισμό τής γεωστρατηγικής και γεωπολιτικής κατάστασης της ευρύτερης γειτονιάς μας. Όπου, με αυξανόμενη ένταση μεθοδεύει και επιχειρεί να εδραιώσει και να επεκτείνει, επί του εδάφους, επί των θαλασσών και μέσω ευρύτερων επιρροών, τις νεο-οθωμανικές επιδιώξεις της η Τουρκία κατακτητής. Ως επίδοξος διεθνούς πλέον εμβέλειας σκακιστής. Προπαρασκευαζόμενη «να έρθει ξαφνικά ένα βράδυ», ώς «τα σύνορα της καρδιάς» της, όπου οι εξελισσόμενες κουλουβάχατα αιματηρές συγκρούσεις «όλων έναντι όλων», θα της επιτρέψουν να τρυπώσει από κάποιο προδομένο από «χρήσιμους ηλίθιους» και αφύλακτο «Πέντεμιλι»...
ΑΚΡΙΒΩΣ αυτές οι καταιγιστικά ρέουσες αλλαγές και εξελίξεις αποτελούν την ευκαιρία. Την οποία, η Κύπρος και η Ελλάς έχουν ύψιστο και κατεπείγουσας φύσης καθήκον να αξιοποιήσουν για τα ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΕΘΝΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ, με πρωτεύουσας σημασίας την ενδυνάμωση της Αμυντικής και Διπλωματικής Ισχύος και των δύο κρατών μας, στις προσφερόμενες υπό τις περιστάσεις διακρατικές και συμμαχικές συνεργασίες. Όχι για να μετατραπούν σε υποτελή οιονεί προτεκτοράτα οιασδήποτε υπερδύναμης, αλλά για να αξιοποιήσουν - ΚΑΙ με αμερικανικό οπλισμό ΚΑΙ σε συνεργασία με τις ΗΠΑ και με το ΝΑΤΟ - υπέρ των συμφερόντων ασφάλειας του Ελληνισμού και Απελευθέρωσης των σκλαβωμένων εδαφών της Κύπρου, την προίκα που μας έδωσε η ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ και μας κληροδότησαν «δαμαί, ελιές τζιαι τερατσιές πάνω στον ρότσον τους» οι πιο αντιστασιακοί μας πρόγονοι.
ΜΟΜΕΝΤΟΥΜ το λένε οι οξυδερκέστεροι ειδικευόμενοι στους κανόνες και τις ευκαιρίες της διεθνούς πολιτικής. Και τούτο το μομέντουμ καλείται να αξιοποιήσει, αγρύπνως καραδοκώντας σε πλήρη ετοιμότητα κάθε στιγμή, και η Αθήνα με τον Μητσοτάκη και η Λευκωσία με τον Χριστοδουλίδη.
