Η τουρκική εισβολή

Η ανατροπή της θέλησης του κυρίαρχου λαού και η ύπαρξη, όχι τυχαία, στρατιωτικής χούντας στην Ελλάδα ήταν η ιδανική κατάσταση για την Τουρκία, ώστε, μετά την 15.7.1974, με πραξικοπηματική «κυβέρνηση» στην Κύπρο, να προωθήσει ως δήθεν εγγυήτρια της ύπαρξης της Κυπριακής Δημοκρατίας, τα επεκτατικά της σχέδια με τη στρατιωτική εισβολή και κατοχή στην Κύπρο. Έκτοτε παραμένει κυρίαρχος στην υπό κατοχήν περιοχή, την οποία φρόντισε ο κ. Ερντογάν κατά τις υποδείξεις και σχεδιασμούς Νιχάτ Ερίμ και την ανοχή άλλων συμμάχων της, να την αλλοιώσει δημογραφικά με τον εκτοπισμό των Ελληνοκυπρίων κατοίκων τής περιοχής και διενεργώντας συστηματικό παράνομο εποικισμό, ώστε να διεκδικεί σήμερα, με όσα έκτοτε άλλα λάθη και υποχωρήσεις βαρύνουν την πλευρά μας, τη δημιουργία στην Κύπρο «δύο κρατών»!

Κατάφερε η Τουρκία και επέβαλε εδώ και 50 χρόνια και συνεχίζει να προωθεί τη δική της επιθυμία, κατ’ επίκλησιν ουσιαστικά της δύναμης του ισχυρού. Εμείς, μικροί ως χώρα και σε ισχύ, δικαίως στραφήκαμε στις γενικές αρχές του διεθνούς δικαίου, της καλής γειτονίας, του αδιατάρακτου των συνόρων και επιζητούμε ως κράτος μέλος όχι μόνο του ΟΗΕ αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την επιβολή των αρχών και των αξιών του Διεθνούς και Ευρωπαϊκού Δικαίου. Ανάγκη και τακτική που όμως πολλές φορές εγκαταλείψαμε, ανταποκρινόμενοι σε προτροπές από δήθεν φίλους.

Τα όσα πέτυχε το μικρό μας κράτος με τα καταδικαστικά ψηφίσματα του ΟΗΕ κατά της Τουρκίας, αλλά και οι δικαστικές αποφάσεις του Διεθνούς Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ως είναι η 4η Διακρατική Προσφυγή της Κυπριακής Δημοκρατίας εναντίον της Τουρκίας, της Τιτίνας Λοïζίδου, ο Αποστολίδης και άλλες αποφάσεις δεν οδήγησαν σε δικαίωση.

Υπεροχή των αλλότριων συμφερόντων και της ισχύος, αντί της επιβολής του δικαίου έναντι όλων των παραβατών του Διεθνούς Δικαίου. Σ’ αυτό το αντιφατικό και κακόπιστο αδιέξοδο, η Κυπριακή Δημοκρατία θα πρέπει, επιτέλους, με τη βοήθεια επί τούτου της Ελλάδος, να αξιώσει ώστε να προωθήσει η Ευρωπαϊκή Ένωση, τουλάχιστον αποφασιστικά τις ίδιες αρχές για επιβολή τιμωρίας, έστω και τώρα προς επίλυση της αδικίας, παρανομίας και παραβίασης του Διεθνούς Δικαίου, που συνεχίζει να επιβάλλει η Τουρκία σε βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας και των πολιτών της, που είναι και πολίτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η μνήμη της κατοχής, διαίρεσης και δημογραφικής αλλοίωσης που επέφερε η Τουρκία στην Κυπριακή Δημοκρατία επιβάλλει την ανάγκη της καθαρής διεκδίκησης του δικαίου. Η ειρήνη στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου δεν θα επέλθει με υποχωρήσεις έναντι της βουλιμίας τής στρατιωτικά ισχυρής Τουρκίας. Η επιδεικτική αλαζονεία του κ. Ερντογάν, που στηρίζεται στη στρατιωτική ισχύ της Τουρκίας και την οποία υποδαυλίζει η συμπεριφορά κάποιων χωρών του ΝΑΤΟ, δεν πρέπει να γίνει ανεκτή από την κοινωνία των πολιτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και κυρίως από εμάς ως κράτος - μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αντί να προετοιμάζουμε διάφορες εκδηλώσεις καταδίκης για τα 50 χρόνια της τούρκικης κατοχής, ας οργανωθούμε στο να αποτύχουν πριν από τη συμπλήρωση 50 χρόνων, τα όποια σχέδια της Τουρκίας. Ένας αγώνας που θέλει, όμως, συμμετοχή.

*Δικηγόρος – πρώην Βουλευτής