Σημαδεμένα ψηφοδέλτια κομματικής γραμμής έφαγαν τον Πελεκάνο

Η οριστική παραίτηση του Μάριου Πελεκάνου από τη θέση του Α’ Αντιπροέδρου του Δημοκρατικού Συναγερμού απέδειξε περίτρανα, γι’ ακόμη μια φορά, ότι το κόμμα της Πινδάρου, όχι μόνο δεν έχει βγει από τις φουρτούνες, αλλά βρίσκεται ακόμη στα βαθιά αναζητώντας σανίδα σωτηρίας. Ήθελαν αυτή η σανίδα να είναι οι επικείμενες διπλές εκλογές, ωστόσο τα πράγματα μόνο ενθαρρυντικά δεν είναι. Για την ακρίβεια η κατάσταση ουδόλως έχει βελτιωθεί από την ημέρα που το κόμμα κι ο Αβέρωφ Νεοφύτου έχασαν τις προεδρικές εκλογές, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες της Προέδρου του κόμματος, Αννίτας Δημητρίου και του Αναπληρωτού Προέδρου του, Ευθύμιου Δίπλαρου. Τουναντίον με κάθε ευκαιρία ξεπηδούν νέες εστίες έντασης, καταδεικνύοντας το βαθύ χάσμα που επικρατεί στα ενδότερα του κόμματος, το οποίο δεν περιορίζεται σε αντιπάθειες και πικρίες από το παρελθόν. Αυτό το χάσμα, εκτός των άλλων, φαίνεται να είναι ιδεολογικό. Διά του λόγου το ασφαλές, πρέπει να δούμε ορισμένα στοιχεία και δηλώσεις που φανερώνουν ακριβώς αυτό.

Αριστερά η ηγεσία, δεξιά η βάση του κόμματος

Το πρώτο έχει να κάνει με τον τρόπο με τον οποίο κινήθηκε το Πολιτικό Γραφείο του κόμματος για την επιλογή των ατόμων που θα απαρτίζουν το ευρω-ψηφοδέλτιο του κόμματος. Ο Μάριος Πελεκάνος εξελέγη, τον περασμένο Μάιο, Α’ Αντιπρόεδρος του κόμματος, μαζεύοντας σχεδόν 10 χιλιάδες ψήφους από τη βάση των Συναγερμικών ψηφοφόρων. Πρόκειται για ρεκόρ ψήφων στο εκλογικό συνέδριο του ΔΗΣΥ. Για να καταλάβουμε το μέγεθος αυτό, αρκεί μόνο να παρατηρήσουμε ότι συγκέντρωσε 1.500 περισσότερους σταυρούς προτίμησης και από τον Ευθύμιο Δίπλαρο, ο οποίος εκλέγηκε Αναπληρωτής Πρόεδρος με 8.011 ψήφους. Την εβδομάδα που μας πέρασε, το κλειστό σώμα του Πολιτικού Γραφείου του ΔΗΣΥ, που αριθμεί 130 μέλη, εκ των οποίων ψήφισαν τα 114, είχε διαφορετική γνώμη, δίνοντας μόλις 61 ψήφους στον Αντιπρόεδρο του κόμματος.

Πέρα από το παράδειγμα του Μάριου Πελεκάνου είναι και αυτό του Λουκά Φουρλά. Ο ευρωβουλευτής συγκέντρωσε μόλις 74 ψήφους από τα 114 άτομα που ψήφισαν στο Πολιτικό Γραφείο (μόλις 8 ψήφους περισσότερες από τον 4ο Χρίστο Αγγελίδη), την ώρα που θεωρείται ένας από τους πιο δραστήριους και πετυχημένους ευρωβουλευτές του κόμματος και ταυτόχρονα χαίρει και λαϊκής εκτίμησης. Χαρακτηριστικό ότι στις προηγούμενες Ευρωεκλογές του 2019 έλαβε 43 χιλιάδες ψήφους, περισσότερες από οποιονδήποτε άλλο τότε υποψήφιο! Τόσο ο κ. Φουρλάς όσο και ο κ. Πελεκάνος αποτελούν κομμάτια αυτού που μπορούμε να χαρακτηρίσουμε ως δεξιά πτέρυγα του ΔΗΣΥ και όχι της αριστερής. Αν αναλογιστούμε τα αποτελέσματα και τις ψήφους που έφεραν στο «γήπεδο» της βάσης του κόμματος αυτοί οι δύο, τότε μπορούμε να καταλάβουμε ότι ο κόσμος του ΔΗΣΥ γέρνει δεξιότερα από το Πολιτικό του Γραφείο, το οποίο, για σκοπούς ιδεολογικούς και μη, επιθυμεί να δώσει άλλη κατεύθυνση. Είναι χαρακτηριστική η σταδιακή προσέγγιση του ΔΗΣΥ στις θέσεις του ΑΚΕΛ όσον αφορά το Κυπριακό.

Αυτή η κατάσταση δημιουργεί συνθήκες μιας τέλειας μπόρας στον ΔΗΣΥ. Καθώς, ηθελημένα ή όχι, από κάποιους, εάν το αποτέλεσμα στις εκλογές δεν είναι το επιθυμητό, θα δημιουργηθούν προβλήματα στην ηγεσία του κόμματος με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Παράλληλα όσοι βρίσκονται στα δεξιότερα καθίσματα της κεντροδεξιάς παράταξης, οι οποίοι είναι, όπως φαίνεται, και η πλειοψηφία, μετακομίζουν προς το ΕΛΑΜ, καθώς νιώθουν ότι οι αριστερόστροφες πολιτικές δεν τους εκφράζουν.

Όλα λάθος

Ευτυχώς, για τον ΔΗΣΥ, το ΕΛΑΜ αποφάσισε να «κατεβάσει» τους Λίνο Παπαγιάννη και Σωτήρη Ιωάννου ως υποψηφίους για τις Δημαρχίες Αμμοχώστου και Λάρνακας αντίστοιχα. Φανταστείτε τι θα συνέβαινε σε περίπτωση που αυτοί οι δύο, δεδομένης της δημοφιλίας τους, βρίσκονταν στο Ευρωψηφοδέλτιο του ΕΛΑΜ και πόσες ψήφους θα έχανε ο ΔΗΣΥ. Βέβαια οι υποψηφιότητές τους για τις δύο Δημαρχίες έχουν και πάλι δημιουργήσει προβλήματα στον ΔΗΣΥ. Όλα λάθος. Στη μεν Λάρνακα αναδείχτηκε το κενό της έλλειψης υποψηφίου από μέρους του ΔΗΣΥ, στη δε Αμμόχωστο το ΕΛΑΜ πρόλαβε και πάλι το κόμμα της Πινδάρου.

Μοιραία κάποιος διερωτάται: Δεν τα βλέπει αυτά η ηγεσία του κόμματος; Τι κάνει για να τα αποτρέψει; Η απάντηση είναι ότι σίγουρα τα βλέπει, είναι όμως αμφίβολο αν μπορεί να τα αποτρέψει δεδομένης της ιδεολογικής ουδετερότητας με την οποία επιχειρείται να βαφτιστεί το κόμμα της Πινδάρου. Ενδεχόμενη αποτυχία στις διπλές εκλογές που ακολουθούν ανοίγει παράθυρα επιστροφών… και εκ νέου αλλαγής στο κόμμα. Από την άλλη, ενδεχόμενη επιβίωση του κόμματος στις εκλογές βάζει τα προβλήματα κάτω από το χαλί.