Οι πολίτες εξωθούνται στην απαξίωση των κομμάτων

Τρεις μόλις μήνες πριν από τις ταυτόχρονες εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση και τις Ευρωεκλογές, οι πολίτες παρακολουθούν αποσβολωμένοι τις έντονες διαφωνίες, τις αμφιταλαντεύσεις και τις προχειρότητες που έχουν ανακύψει σχετικά με τις αλλαγές στον νόμο περί Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Οδεύουμε προς τις δημαρχιακές εκλογές σε αχαρτογράφητα νερά… και με βάρκα την ελπίδα.

Το ερώτημα κατά πόσον οι τροποποιήσεις που ψηφίστηκαν από τη Βουλή για την Τοπική Αυτοδιοίκηση θα είναι εφαρμόσιμες ή εάν θα λειτουργήσουν προς όφελος των δημοτών ηγέρθησαν πολύ έντονα τις τελευταίες ημέρες, με τους πολίτες να διαπιστώνουν πως μάλλον θα ισχύσει το δεύτερο. Αυτό, γιατί στις συζητήσεις που έγιναν πριν από την τελική έγκριση του νομοσχεδίου υπερίσχυσαν οι σκοπιμότητες και οι κομματικές μικρότητες. Φάνηκε πως τα μεγάλα κόμματα έθεταν πάνω απ’ όλα τα φερόμενα ως φέουδά τους και τους τελευταίους που σκέφτονταν ήταν οι πολίτες. Δεν σεβάστηκαν τη φιλοσοφία της Τοπικής Αυτοδιοίκησης προκειμένου να λειτουργήσει αποκεντρωτικά, ώστε να επέλθουν και οι αναγκαίες εξοικονομήσεις, καθότι οι περισσότεροι υφιστάμενοι δήμοι είναι καταχρεωμένοι.

Βέβαια δεν είναι η πρώτη φορά που η Τοπική Αυτοδιοίκηση αποτέλεσε εφαλτήριο μικροκομματικών σκοπιμοτήτων.

Θα επιχειρήσουμε μια σύντομη αναδρομή στις δημοτικές εκλογές της 25ης Μαΐου του 1986.

Στις 23 Φεβρουαρίου του 1986 διεξήχθησαν δημοψηφίσματα, για να μετατραπούν σε δήμους τα τότε Κοινοτικά Συμβούλια που λειτουργούσαν στις περιφέρειες των πόλεων.

Ο αείμνηστος τότε Δήμαρχος Λευκωσίας Λέλλος Δημητριάδης πρότεινε να υπάρξει και μια τρίτη επιλογή όχι μόνο για την κατάργηση ή όχι των Κοινοτικών Συμβουλίων και την ανάδειξή τους σε δήμους, αλλά και για ενσωμάτωση. Η πρότασή του, η οποία απορρίφθηκε από τα κόμματα, ήταν να υπάρξει και η επιλογή της ενσωμάτωσης των Κοινοτικών Συμβουλίων στους υφιστάμενους γειτονικούς δήμους.

Οι εκλογές της 25ης Μαΐου ήταν οι πρώτες από της εγκαθιδρύσεως της Κυπριακής Δημοκρατίας το 1960 και οι πρώτες από τις τελευταίες δημοτικές εκλογές που είχαν γίνει υπό το αποικιακό καθεστώς το 1953. Διεξήχθησαν με βάση τον περί Δήμων Νόμο αρ. 111 του 1985.

Έτσι οι εκλογές έγιναν σε 18 δήμους των ελεύθερων περιοχών της Δημοκρατίας. Οι 7 απ’ αυτούς ήσαν παλαιοί δήμοι, οι οποίοι υπήρχαν με βάση την παλαιά νομοθεσία, και οι υπόλοιποι 11 ήταν νέοι δήμοι, οι οποίοι ανακηρύχθηκαν ύστερα από δημοψήφισμα, που έγινε στις 23.2.1986, σύμφωνα με τον υφιστάμενο τότε Νόμο. Οι παλαιοί δήμοι ήταν: Δήμος Λευκωσίας, Δήμος Λεμεσού, Δήμος Λάρνακας, Δήμος Πάφου, Δήμος Πόλης Χρυσοχούς, Δήμος Αθηαίνου και Δήμος Πάνω Λευκάρων. Οι νέοι δήμοι ήταν: Στροβόλου, Αγίου Δομετίου, Αγλαντζιάς, Πάνω και Κάτω Λακατάμιας, Λατσιών, Έγκωμης, Μέσα Γειτονιάς, Κάτω Πολεμιδιών, Αγίου Αθανασίου, Αραδίππου και Παραλιμνίου.

Στην πορεία οι δήμοι αυξάνονταν όταν ο αριθμός των κατοίκων έφθανε στις 6.000. Έτσι η Κύπρος κατέληξε να έχει σχεδόν 40. Δηλαδή κάθε σοκάκι και γειτονιά και δήμος.

Το 2023 και λίγο πιο πριν, όταν συζητείτο η τροποποίηση του Νόμου Περί Δήμων, κατόπιν υποδείξεων της Τρόικας, ξεκίνησε μια κούρσα από πλευράς κομμάτων προκειμένου να διατηρηθούν τα φερόμενα ως φέουδά τους και από την άλλη να εξυπηρετήσουν και τα τοπικά τους στελέχη να ανέλθουν σε θέσεις τοπικών αρχόντων. Τώρα, αντί να εκλέγουν τα δημοτικά συμβούλια τον αντιδήμαρχο εκάστου δήμου όπως γινόταν πριν, θα εκλέγονται απευθείας από τον λαό, με αποτέλεσμα σε κάποιους δήμους να έχουμε πάνω από 10 αντιδημάρχους και ελάχιστους δημοτικούς συμβούλους. Και εκεί που -κατά την Τρόικα- θα έπρεπε να γίνει εξοικονόμηση των δαπανών, τα έξοδα για αντιμισθίες και παρεμφερείς δαπάνες θα εκτοξευτούν.

Είναι θεμιτό να υπάρχουν φιλοδοξίες για προσφορά στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, αλλά, όπως φαίνεται, οι μωροφιλοδοξίες υπερτερούν του καλώς νοουμένου αισθήματος για προσφορά. Αντιπαλότητες, διαφωνίες, αποχώρηση από τα κόμματα κάποιων επειδή αποκλείστηκαν από τις λίστες των υποψηφίων, επιβεβαιώνουν το μπάχαλο που επικρατεί, ενώ ελάχιστοι γνοιάζονται ειλικρινά κατά πόσον θα λειτουργήσει και πώς θα εφαρμοστεί η νέα νομοθεσία.

Η ΕΔΕΚ, κατά τη συζήτηση των τροπολογιών της νέας νομοθεσίας, ήταν η μόνη που υπέβαλε σωστές προτάσεις, όμως, όχι μόνο δεν εισακούστηκε, αλλά επικρίθηκε τόσο έντονα λες και ερχόταν από άλλον πλανήτη. Το επιχείρημα των μεγάλων κομμάτων περί υδροκέφαλων δήμων ήταν στη διαπασών λες και δήμοι ευρωπαϊκών πόλεων που ξεπερνούν το ένα εκατομμύριο των δημοτών δεν λειτουργούν αποδοτικά.

Τώρα οι δημότες, που είναι βεβαρημένοι με πολλές φορολογίες, θα κληθούν να πληρώσουν τη λυπητερή για να μπορούν τα κόμματα και οι ημέτεροι να ελέγχουν τα της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.

Και στο βάθος οι Ευρωεκλογές

Την ίδια μέρα που θα διεξαχθούν οι δημοτικές εκλογές θα γίνουν και οι εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Ένα Κοινοβούλιο με πληθώρα δημοκρατικών ελλειμμάτων και περιορισμένων εξουσιών. Οι απόλυτες εξουσίες βρίσκονται στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, όπου λύνουν και δένουν οι χώρες του Βορρά (Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Βέλγιο, Ολλανδία), με τις χώρες του φτωχού Νότου να ακολουθούν δέσμιες μιας πολιτικής η οποία όχι μόνο δεν καθιστά ισότιμη την κάθε χώρα μέλος, αλλά ούτε καν λαμβάνονται υπόψη τα προβλήματα που τις ταλανίζουν, όπως το μεταναστευτικό και οι τοπικές ιδιαιτερότητές τους.

Ενδεικτική είναι η περίπτωση της Κύπρου, της μοναδικής διαιρεμένης χώρας στην Ε.Ε., με την τουρκική κατοχή να διαιωνίζεται και τους Ευρωπαίους ηγέτες να μας πουλούν φούμαρα και υποσχέσεις που ούτε οι ίδιοι δεν τις πιστεύουν. Επίσης η περίπτωση των αγροτικών κινητοποιήσεων στις πλείστες ευρωπαϊκές χώρες δείχνει την αδιαφορία που επικρατεί στην ελίτ των Βρυξελλών για το εάν θα επιβιώσει ο κλάδος της γεωργίας και του πρωτογενούς τομέα. Η μόνη τους έγνοια είναι τα ολιγοπώλια και όχι τα συμφέροντα των Ευρωπαίων πολιτών.

Είναι ακόμα εξοργιστικό ότι, αντί να ασχολούνται με μείζονος σημασίας ζητήματα, ζητήματα επιβίωσης και ύπαρξης, μας κουνούν το δάκτυλο και επιβάλλουν κυρώσεις πάνω σε ζητήματα όπως των ΛΟΑΤΚΙ ή επειδή υπάρχουν αντιδράσεις και κάποιες χώρες δεν επιτρέπουν τα παιδιά τους να επιλέγουν το φύλο τους από τη νηπιακή ηλικία. Θου κύριε!!!

Με τέτοιες πολιτικές και τακτικές, η απαξίωση των πολιτών προς τα κόμματα αλλά και την ίδια την Ε.Ε. αυξάνεται συνεχώς και το αποτέλεσμα θα φανεί στην κάλπη. Και για τις δημαρχιακές και για τις ευρωπαϊκές εκλογές. Αυτό βέβαια δεν θα εμποδίσει κάποια κόμματα να πανηγυρίσουν την πύρρειο νίκη τους, έστω και με κουτσουρεμένα ποσοστά.