Ελληνοτουρκικός πόλεμος ή Διακήρυξη Ειρήνης των Αθηνών (Μητσοτάκης-Ερντογάν) - Τι θα υπερισχύσει τελικά;

Πολύ δύσκολο το θέμα, θα προσπαθήσω όμως να απαντήσω με επιχειρήματα για το συγκεκριμένο ερώτημα, για να έχει ο αναγνώστης δεδομένα, ώστε να δύναται να αποκρυσταλλώσει τη δική του άποψη.

Εκτιμώ ότι, για να προσδιορίσουμε το μέλλον, πρέπει να δούμε το παρελθόν. Θα γυρίσουμε τον χρόνο πίσω από το 1453, με την Άλωση της Κωνσταντινούπολης από τον Μωάμεθ τον Πορθητή. Από τότε πέρασαν σχεδόν 400 χρόνια σκλαβιάς του Έθνους και μετά την Ελληνική Επανάσταση του 1821 εγκαθιδρύεται το Ελληνικό Κράτος. Στη συνέχεια, το 1877, μετά από 56 χρόνια, οι Τούρκοι διεξάγουν τον Ρωσοτουρκικό πόλεμο. Ακολούθησε μετά από 46 χρόνια, το 1923, η ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας του Κεμάλ, αφού προηγήθηκαν οι Βαλκανικοί Πόλεμοι και μετά η Μικρασιατική Καταστροφή. Στην συνέχεια, αφού πέρασαν 51 χρόνια, η Τουρκία διεξάγει άλλον πόλεμο, που αφορά την εισβολή της στην Κύπρο μας. Στο σημείο αυτό θέλω να προσέξετε τη χρονική ακολουθία των πολέμων που διεξάγει η Τουρκία τα τελευταία 200 χρόνια. Αρχίζοντας από το 1821-1877 (56 χρόνια), 1877-1923 (46 χρόνια), 1923-1974 (51 χρόνια) και αφήνω τελευταίο το 1974-2024 (50 χρόνια), που ακόμα δεν εκδήλωσε πόλεμο. Φαίνεται ξεκάθαρα ότι κάθε 50 χρόνια, κατά μέσο όρο, εκδηλώνει πόλεμο για τα δικά τους στρατηγικά συμφέροντα.

Θα υπερτονίσω ιδιαίτερα σε αυτό το σημείο και σε αυτό το κείμενό μου τον Τουρκικό Εθνικό Όρκο του 1920 (άρθρο μου στον «Φιλελεύθερο», 21/10/2022) στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση, διότι τότε είχαν αποφασίσει ότι μετά την πτώση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας θα πρέπει στο μέλλον να επανέλθουν γεωπολιτικά, να ανακαταλάβουν εδάφη, ώστε να βρίσκονται στο Β. Ιράν (Μοσούλη), Β.Α. Συρία στο Χαλέπι, στην Αρμενία, στην Κύπρο, τη Δυτική Θράκη, στη Βάρνα της Βουλγαρίας, στη Θεσσαλονίκη και στο Αιγαίο, γι’ αυτό και όλη η συμπεριφορά της Τουρκίας στρέφεται στην αναβίωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας με τον Αναθεωρητισμό της.

Σήμερα, φίλοι μου, η Τουρκία έχει εκπληρώσει, σε 104 χρόνια, τους μισούς από τους στρατηγικούς στόχους που απορρέουν από τον Τουρκικό Εθνικό Όρκο του 1920, διότι ήδη η Τουρκία βρίσκεται στο Β. Ιράκ (Μοσούλη), στη Β.Δ. Συρία (Χαλέπι-Αφρίν), κατέχει μέρη της Αρμενίας, κατέχει τη μισή Κύπρο και μένουν τα υπόλοιπα. Η εκτίμησή μου, μετά από 50 χρόνια σχεδόν εμπλοκής μου στις Ένοπλες Δυνάμεις, είναι ότι, βάσει των στοιχείων που παρέθεσα, στο εγγύς μέλλον διαφαίνεται να είναι αναπόφευκτη η ελληνοτουρκική σύρραξη, γιατί απορρέει, και το έχει καταγράψει ο Τουρκικός Όρκος του 1920, από το παρελθόν για το μέλλον.

Ας αναφερθούμε τώρα και στη Διακήρυξη των Αθηνών, που υπογράφτηκε από τον Πρόεδρο της Τουρκίας και τον Έλληνα Πρωθυπουργό, η οποία είναι ένα κείμενο που δεν δεσμεύει νομικά τα δύο μέρη. Αυτό προκύπτει από την τελευταία διάταξή της, η οποία λέγει ότι «αυτή η Διακήρυξη δεν αποτελεί διεθνή συμφωνία δεσμευτική για τα μέρη κατά το Διεθνές Δίκαιο». Επίσης αναφέρεται ότι «καμία πρόνοια της Διακήρυξης αυτής δεν πρέπει να ερμηνεύεται ότι παράγει δικαιώματα ή υποχρεώσεις για τα μέρη».

Κατόπιν τούτου φαίνεται ότι ήταν ένα ωραίο πολυσχιδές σχέδιο των Αμερικανών, που εξυπηρετεί τα συμφέροντα της Τουρκίας στην περιοχή. Θυμίζω ότι, όταν παρέλαβε η Τουρκία τους S400, οι Η.Π.Α. επέβαλαν στην Τουρκία τον νόμο Catsa, ο οποίος ψηφίστηκε στις Η.Π.Α. και αφορά την απαγόρευση πώλησης πολεμικών υλικών σε χώρες που κείνται εχθρικά προς αυτές. Αποτέλεσμα τότε ήταν να σταματήσει η συμπαραγωγή των F-35, διότι, παρ’ όλες τις υποδείξεις των Η.Π.Α. προς την Τουρκία για την επιστροφή του συστήματος S400 στη Ρωσία, δεν προέβη σε καμία ενέργεια.

Τώρα, αν και βρίσκεται το σύστημα S400 ακόμη στην Τουρκία, γιατί επιτρέπουν να τους πωλήσουν τα F-16;

Διότι:

1) Η Τουρκία τα πάει καλά με τη Ρωσία, κάτι το οποίο η Ρωσία επιθυμεί, γιατί διεμβολίζει το ΝΑΤΟ και οι Η.Π.Α. θέλουν πάση θυσία να μην την απολέσουν ως συμμαχική χώρα.

2) Οι πωλήσεις του τεράστιου αριθμού μαχητικών αεροσκαφών από τις Η.Π.Α. προς Ελλάδα και Τουρκία αποτελούν τεράστια οικονομική συνδρομή στην οικονομία των Η.Π.Α., που πριν από 6 μήνες κινδύνευε να καταρρεύσει.

3) Οι Η.Π.Α. προσπαθούν να αποτρέψουν την Τουρκία να αυτονομηθεί, προσπάθεια που συνεχίζουν να καταβάλλουν. Ήδη η Τουρκία φαίνεται να είναι αυτόνομη, γιατί σχεδιάζει, εκτελεί και εξυπηρετεί τα δικά της στρατηγικά συμφέροντα, χωρίς να λαμβάνει υπόψη τις Η.Π.Α. και επιθυμεί να γίνει ηγέτιδα του μουσουλμανικού κόσμου.

4) Πλέον των παραπάνω, η Τουρκία προσπαθεί να συγκροτήσει τις Ηνωμένες Τουρκικές Δημοκρατίες, κάτι παρόμοιο με τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, γεγονός που δεν καλοκοιτάζει πολύ περισσότερο η Ρωσία, γιατί θα απλώνεται μπροστά της σαν ένα τείχος, παρόλο ότι οι Η.Π.Α. ίσως το επιθυμούν για ανάσχεση της Ρωσίας.

Συνεχίζοντας, όσον αφορά τη Διακήρυξη των Αθηνών, εκτιμώ ότι αποτέλεσε σχέδιο των Αμερικανών, οι οποίοι, για τους λόγους που ανέφερα παραπάνω, επιθυμούν να δυναμώσουν το οπλοστάσιο της Τουρκίας, η οποία θέλει πάση θυσία να έχει αεροπορική υπεροχή στο Αιγαίο, ώστε να αποκτήσει την αεροπορική κυριαρχία. Η Ελλάδα πολύ σωστά έγκαιρα προχώρησε στην απόκτηση των μαχητικών αεροσκαφών Rafale, τη συμφωνία για την απόκτηση των γαλλικών φρεγατών Belharra, την προσδοκώμενη συμφωνία για την απόκτηση 40 μαχητικών αεροσκαφών F-35, αντι-drone συστήματα κ.λπ, διότι στους σύγχρονους πολέμους η αεροπορική υπεροχή, που οδηγεί στην αεροπορική κυριαρχία, καθορίζει και το αποτέλεσμα του πολέμου.

Τελειώνοντας, θα αναφερθώ στους τρεις θεωρητικούς του πολέμου, τον αρχαίο Έλληνα Θουκυδίδη, τον Κινέζο Σου-Τζου και τον Καρλ Φον Κλαούζεβιτς, οι οποίοι κατέληξαν με απλή γλώσσα ότι η απόφαση για πόλεμο βασίζεται στα παρακάτω τέσσερα ερωτηματικά:

1) Ο πόλεμος εξυπηρετεί τα συμφέροντα του κράτους;

2) Είναι η τελευταία λύση που έχουμε στη διάθεσή μας;

3) Έχουμε σοβαρές πιθανότητες επιτυχίας;

4) Μπορούμε να αποκομίσουμε πολιτικά/στρατηγικά οφέλη, μεγαλύτερα από το κόστος του πολέμου;

Ας απαντήσει ο καθένας τα τέσσερα ερωτήματα για την Τουρκία και αν βγάζει και τα τέσσερα θετικά (αφού λάβει υπόψη και τον Τουρκικό Εθνικό Όρκο του 1920 που έχουμε προαναφέρει), τότε η σύρραξη μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας χρονικά είναι αναπόφευκτη. Αναφέρομαι φυσικά στην Τουρκία, γιατί αυτή διεκδικεί έδαφος, νησιά, εναέριο χώρο της Μητέρας Πατρίδας, που επηρεάζει άμεσα και την ημικατεχόμενη Κύπρο μας.

Ας μην ξεχνούμε ποτέ ότι οι Τούρκοι έχουν σαν δόγμα ότι «σύμμαχός τους είναι ο χρόνος και η υπομονή». Οι Τούρκοι ξέρουν να περιμένουν, ανεξαρτήτως αλλαγών γενεών. Σε φθείρουν χρονικά, επενδύουν στον φόβο που σπέρνουν και αιφνιδιάζουν τη χρονική στιγμή που αυτοί επιλέγουν. Το πιο σημαντικό λάθος, όμως, το οποίο διαπράττουν αρκετοί Έλληνες και Ελληνοκύπριοι πολιτικοί, είναι ότι σκέφτονται με το ελληνικό μυαλό της δημοκρατίας, του πολιτισμού, της δικαιοσύνης, των αρχών, των αξιών κ.λπ, ενώ οι Τούρκοι με το οθωμανικό μυαλό, το οποίο είναι εντελώς αντίθετο με το ελληνικό, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

*Ταξχος (Π.Α.) ε.α.