Τα καρκινώματα του ΔΗΣΥ…
Τα κόμματα έχουν τη δική τους ιστορία. Και κλείνουν τον κύκλο τους. Είτε προσωρινά, μέχρι να ανασυνταχθούν και ν’ αποκτήσουν νέα ταυτότητα, είτε άπαξ και διά παντός. Και εδώ εγείρεται ένα σοβαρό ερώτημα: Τι συμβαίνει στον ΔΗΣΥ; Το μόνο επί του παρόντος σίγουρο είναι ότι βρίσκεται σε εμφύλιο πόλεμο…
Ο Δημοκρατικός Συναγερμός είχε ιδρυθεί σε άλλες εποχές. Και σήμερα αντιμετωπίζει σοβαρά εσωτερικά προβλήματα. Χωρίς να υπάρχει επί του παρόντος ένα αξιόπιστο δίκτυ ασφαλείας. Η υφιστάμενη Πρόεδρος Αννίτα Δημητρίου επιστρατεύτηκε για να κλείσει τις πληγές, που προκλήθηκαν στις τελευταίες προεδρικές εκλογές, μεταξύ των πρώην Προέδρων του κόμματος, Νίκου Αναστασιάδη και Αβέρωφ Νεοφύτου. Οξύνθηκαν, δε, από την υποψηφιότητα Νίκου Χριστοδουλίδη και την εκλογή του στην Προεδρία της Δημοκρατίας. Το γεγονός, όμως, αυτό ήταν η κορυφή του παγόβουνου.
Επί μακρόν, ο ΔΗΣΥ έχει κρίση ταυτότητας. Από κόμμα αρχών και αξιών, από κόμμα των εθνικοφρόνων και της πολιτικής θέσης «την πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω», έχει καταστεί χώρος της ρουσφετοκρατίας και ενός εκσυγχρονισμού, που καθημερινά συγκρούεται όχι μόνο με τους ψηφοφόρους του, αλλά και με την ίδια την ιδεολογία του. Αυτήν της συντηρητικής και κλασικής ή, αν θέλετε, της λαϊκής δεξιάς από τη μια, και εκείνη των νεοφιλελεύθερων αντιλήψεων από την άλλη, που στηρίζονται σε μια εξεζητημένη, για την πλειοψηφία του κόσμου, «αρχή»: Αυτήν, δηλαδή, του «money talks». Που είναι αντίθετη με μιαν άλλη κλασική αρχή του Κυριάκου Μάτση, επί της οποίας οικοδομήθηκε ο ΔΗΣΥ και λέει: «Ου περί χρημάτων των αγώνα ποιούμεθα, αλλά περί αρετής».
Υπάρχει, λοιπόν, κρίση ιδεολογικής και πολιτικής ταυτότητας εντός του ΔΗΣΥ, που ήταν πάντα κρυμμένη κάτω την πολυσυλλεκτικότητα και την εξουσία. Τώρα, αναδύεται στην επιφάνεια, λόγω των συγκρούσεων ανάμεσα στην ηγετική ομάδα και της σαφούς διάστασης απόψεων, που υπάρχει μεταξύ της πυραμίδας του κόμματος και της λαϊκής βάσης. Εάν τα πράγματα δεν ήταν έτσι και ήταν αλλιώς, ούτε εμφύλιος πόλεμος θα υπήρχε, ούτε διαρροή ψηφοφόρων.
Είναι, μάλιστα, πρόδηλον ότι η Αννίτα Δημητρίου βρέθηκε μεταξύ των συμπληγάδων του κομματικού δεινοσαυρισμού και των ιδεολογικών και πολιτικών αντιφάσεων. Και όχι μόνο επαρκή στήριξη δεν έχει, αλλά υποσκάπτεται. Εδώ, όμως, είναι που καλείται να αποδείξει εάν μπορεί να σώσει το καράβι, που μπάζει νερά, ή εάν θα εξελιχθεί σε μια τραγική Ιφιγένεια, η οποία θα θυσιαστεί, μαζί με τον ΔΗΣΥ, στον βωμό της κομματικής παρακμής και της αλληλοεξόντωσης των προκατόχων της, που τρώνε καθημερινά ως καρκίνωμα τον ΔΗΣΥ…
