Οι ψυχές του τρένου που χάθηκαν στο έγκλημα των Τεμπών ζητούν δικαίωση

Πέρασε κιόλας ένας χρόνος από εκείνη τη στοιχειωμένη νύκτα, που οι τριγμοί στις σιδηροδρομικές ράγες έσμιξαν με τη φωτιά και τις λαμαρίνες και έκοψαν το νήμα της ζωής 57 νέων ανθρώπων στα καταραμένα στενά των Τεμπών. 57 αθώες ψυχές πέταξαν για τους ουρανούς κάτω από τραγικές συνθήκες, με τους τάφους τους να χάσκουν ανοικτοί όσο δεν δίνονται πειστικές απαντήσεις από τη Δικαιοσύνη για τις πραγματικές συνθήκες που προκάλεσαν τη μετωπική σύγκρουση των τρένων.

Τα αναπάντητα ερωτήματα είναι, δυστυχώς, πολλά. Για το ποιος τοποθέτησε έναν ανίκανο υπάλληλο, του οποίου η επιχειρησιακή ικανότητα να διαχειρίζεται το σιδηροδρομικό δίκτυο ήταν ανεπαρκέστατη, σε μια θέση απόλυτης ευθύνης (σταθμάρχη). Για το ποιες ενέργειες έγιναν προκειμένου να αποκαλυφθούν εκείνοι, που, πριν ακόμα σταματήσει να κυλά το αίμα των αδικοχαμένων ψυχών στις αιματοβαμμένες ράγες, έβαλαν σε εφαρμογή ένα σατανικό σχέδιο συγκάλυψης του εγκλήματος. Για το ποιος και γιατί έδωσε εντολή να μπαζωθεί με συνοπτικές διαδικασίες ο τόπος της τραγωδίας; Σε ποιαν άλλη παρόμοια περίπτωση έγιναν τόσα πολλά μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα;

Ανήκω στους ανθρώπους που έζησαν από κοντά όλες εκείνες τις τραγικές στιγμές/ώρες/μέρες που ακολούθησαν αμέσως μετά την τραγωδία. Ήμουν εκεί όταν τα ασθενοφόρα κουβαλούσαν τους νεκρούς του δυστυχήματος στο Γενικό Νοσοκομείο Λάρισας. Είδα τους ανθρώπους που απεγνωσμένα περίμεναν την ενημέρωση από τους αρμόδιους φορείς για την τύχη των δικών τους ανθρώπων μέσα στο αμφιθέατρο του Γενικού Νοσοκομείου Λάρισας. Είδα τις νεκροφόρες με τα λευκά φέρετρα να βγαίνουν από τον χώρο του νεκροτομείου και να ξεκινούν για το στερνό ταξίδι των αδικοχαμένων. Και είχα το μεγάλο προνόμιο να βιώσω τον τρόπο με τον οποίο ο Πάτερ Χριστόδουλος από το Αυγόρου της Κύπρου αντιμετώπισε την απώλεια του παιδιού του. Τραγικές οι στιγμές που οι άνθρωποι της Αστυνομίας παρέδιναν τα προσωπικά αντικείμενα του Κυπριανού στην οικογένειά του. Τον σταυρό που φορούσε στον λαιμό του και τη βέρα που είχε περασμένη στο δεξί του χέρι. Με τον πατέρα Χριστόδουλο να παραλαμβάνει με μιαν απίστευτη ψυχραιμία τα προσωπικά αντικείμενα του γιου του, συγχωρώντας όλους εκείνους που ευθύνονται για το έγκλημα των Τεμπών.

Διερωτώνται πολλοί: Ήταν πραγματικά έγκλημα αυτό το οποίο συνέβη τριάντα εννιά λεπτά πριν η τελευταία μέρα του Φεβρουαρίου παραδώσει τη σκυτάλη στην πρώτη μέρα της Άνοιξης; Τι σημαίνει, αλήθεια, στη γλώσσα μας η λέξη έγκλημα; Έγκλημα είναι κατά τον ορισμό του Ποινικού Κώδικα "πράξη άδικη και καταλογιστέα στον δράστη της, η οποία τιμωρείται από τον νόμο" (Π Κ 14). Το έγκλημα είναι η κεντρική έννοια του Ποινικού Δικαίου. Σύμφωνα με τη νέα ποινική δικονομία, το έγκλημα είναι μια πράξη άδικη που καταλογίζεται στον δράστη της και τιμωρείται σύμφωνα με τον νόμο. Ως πράξη ο νόμος αναγνωρίζει και την παράλειψη ενέργειας. Η μη παρεμπόδιση εγκληματικού αποτελέσματος τιμωρείται όπως η πρόκλησή του, εφόσον υπήρχε ιδιαίτερη νομική υποχρέωση για να αποτραπεί.

Ωραία, λοιπόν! Να αφήσουμε, όπως δήλωσε ο Πρωθυπουργός, τη Δικαιοσύνη να κάνει τη δουλειά της και να της έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη. Έλα, όμως, που η Δικαιοσύνη κινείται με ρυθμούς χελώνας! Έλα όμως που, όπως καταγγέλλει σύσσωμη η αντιπολίτευση, η δικογραφία είναι ελλιπέστατη. Έλα, όμως, που οι πλείστοι πολίτες δεν εμπιστεύονται τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η Δικαιοσύνη στον τόπο μας. Σπουδαίοι και έντιμοι δικαστές ασφαλώς υπάρχουν, ωστόσο ένα αόρατο χέρι δεν τους αφήνει να ασκήσουν όπως θα ήθελαν τα καθήκοντά τους... Η ατιμωρησία τείνει να γίνει καθεστώς στην πατρίδα μας. Εδώ παραμένουν ακόμα ατιμώρητοι για πενήντα ολόκληρα χρόνια οι άνθρωποι που παρέδωσαν τη μισή Κύπρο στους Τούρκους!!!

Άσχετο: Τι γίνεται, αλήθεια, στη Γάζα; Μέχρι πότε θα δολοφονούνται χιλιάδες αθώοι κάτω από τα αδιάφορα βλέμματα της Διεθνούς Κοινότητας; Ποιος και πότε θα σταματήσει επιτέλους αυτήν τη γενοκτονία;

*Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, από το Μονάγρι Λεμεσού, av.avgoustiνοs@gmail.com