Μας απειλεί άλλη μια κατοχή
Ο κίνδυνος από την επέλαση των μυριάδων παράνομων μεταναστών που εισρέουν με διάφορους μανδύες στην Κύπρο δεν είναι απλώς ορατός. Βρίσκεται εντός των τειχών και απειλεί την κοινωνική συνοχή, απειλεί τις δομές της πολιτείας μας και υποσκάπτει τα θεμέλια του κράτους μας.
Τα τελευταία χρόνια εξαιτίας της ευνοϊκής μεταχείρισης που τυγχάνουν, οι μετανάστες από κάθε γωνιά της γης βρίσκουν ανοικτές αγκάλες στο μικρό μας νησί, με αποτέλεσμα σήμερα η Κύπρος να είναι η χώρα με το μεγαλύτερο ποσοστό αλλοδαπών που φιλοξενεί στο έδαφός της. Οι αντοχές των δομών του κράτους και της κυπριακής κοινωνίας έχουν φτάσει στα όριά τους. Οι δαπάνες για τη συντήρηση των χιλιάδων αργόσχολων αλλοδαπών, έχουν φτάσει σε τέτοια ύψη που απειλούν τη βιωσιμότητα των κρατικών ταμείων. Η κουλτούρα και οι συνήθειες που μεταφέρουν στον τόπο μας οι μυριάδες των μεταναστών αποτελούν ευθεία απειλή για τα δικά μας ήθη και έθιμα. Το έγκλημα αυξάνεται, ενώ παράλληλα… εμβολιάζεται με πρωτοφανείς για την κυπριακή κοινωνία πράξεις. Η κοινωνική συνοχή έχει διαρραγεί. Τα θεμέλια της κοινωνίας μας τρίζουν και έχουν καταστεί ετοιμόρροπα. Τα αποτελέσματα όλων αυτών των συνεπειών άρχισαν ήδη να φαίνονται. Διαχέονται σε όλο το εύρος της ζωής του τόπου. Οι επιπτώσεις εμφανείς σε κάθε μας βήμα. Στους δρόμους, στα σχολεία, στις πόλεις, στα χωριά.
Οι μάζες των αλλοδαπών άρχισαν να επιβάλλουν τους δικούς τους νόμους. Μεγάλα τμήματα των πόλεων, τώρα και των χωριών μας ελέγχονται πλήρως από τους κάθε λογής ξένους που κυριαρχούν. Δημιούργησαν γκέτο όπου η πρόσβαση για τους γηγενείς κατοίκους είναι απαγορευμένη. Δημιούργησαν ολόκληρες συνοικίες και περιοχές όπου ισχύει το άβατο ακόμα και για τις αρχές του κράτους μας. Η κατάσταση είναι πέρα από σοβαρή και η απορία είναι πότε οι αρμόδιοι θα πάρουν μέτρα για να επιβάλουν τον νόμο και την τάξη. Πότε θα εμπεδώσουν αίσθημα ασφαλείας για τον Κύπριο πολίτη ο οποίος έχει φτάσει στο σημείο να αισθάνεται ξένος στην ίδια του την πατρίδα. Πότε θα ξυπνήσουν όλοι αυτοί που έχουν ρόλο και λόγο. Και δεν εννοούμε μόνο την Κυβέρνηση και τις κρατικές υπηρεσίες, αλλά και όλους εκείνους που συχνά-πυκνά διεκδικούν μερίδιο στις αποφάσεις της πολιτείας. Η βουλή, τα κόμματα, οργανώσεις και σύνδεσμοι πρέπει να αρθρώσουν λόγο και να απαιτήσουν αλλά και να συμβάλουν στην απόκρουση του κινδύνου που μας απειλεί.
Χαραμάδα ελπίδας και φωτός σε όλη αυτή τη μαυρίλα, αποτελούν οι πολιτικές που τελευταίως υιοθετεί και επιχειρεί να επιβάλει ο Υπουργός Εσωτερικών Κωνσταντίνος Ιωάννου. Θεωρούμε ότι οι ενέργειες και εξαγγελίες του κινούνται προς την ορθή κατεύθυνση. Όμως ακόμα και με αυτή τη διαπίστωση δεν πρέπει να εφησυχάζουμε, γιατί αυτά είναι ένα μικρό βήμα από τα πολλά που πρέπει να γίνουν.
Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι υφιστάμεθα τις συνέπειες ενός προσχεδιασμένου και καλά μελετημένου εκ μέρους της Τουρκίας, πολέμου, που σκοπό έχει να υποσκάψει την Κυπριακή Δημοκρατία εκ των ένδον με τη διοχέτευση δεκάδων χιλιάδων αλλοδαπών. Το σχέδιο αυτό το ζούμε και το υφιστάμεθα καθημερινά με τις ροές τόσο μέσω των κατεχομένων όσο και απευθείας από την Τουρκία απ’ όπου φτάνουν εκατοντάδες αλλοδαποί ακόμα και από χώρες όπου η κατάσταση δεν δικαιολογεί τη δημιουργία κύματος προσφύγων. Όμως η ως τώρα φιλόξενη υποδοχή που τυγχάνουν, κάνει την Κύπρο ελκυστικό προορισμό όπου καταφθάνουν χιλιάδες δασκαλεμένοι δήθεν πρόσφυγες. Και δυστυχώς υπάρχουν και οι δούρειοι ίπποι, η πέμπτη φάλαγγα, που βοηθούν και ενισχύουν αυτή την κατάσταση. Ατζέντηδες και δικηγόροι έχοντας τεράστια οικονομικά οφέλη από τη ροή αυτή, βάζουν το χεράκι τους για να συντηρείται το φαινόμενο αυτό. Όπως ομοίως πράττουν και κάποιες λεγόμενες μη κυβερνητικές οργανώσεις που για δικούς τους λόγους κάνουν ό,τι μπορούν για να έρχονται στην Κύπρο όλο και περισσότεροι μετανάστες. Αυτά τα χέρια είναι που πρέπει να αποκοπούν για να γλιτώσει ο τόπος από αυτή τη μάστιγα. Μάστιγα που απειλεί τον λαό και το κράτος μας. Να δεχθούμε στη χώρα μας πρόσωπα που πραγματικά κινδυνεύουν στη δική τους χώρα. Να φιλοξενήσουμε άτομα που πραγματικά είναι πρόσφυγες, αλλά και πάλι στο μέτρο των δυνατοτήτων μας. Αλλά το κακό έχει παραγίνει. Δεν μπορεί η Κύπρος να είναι το κράτος που θα λύσει τα προβλήματα, οικονομικά, πολέμου-ειρήνης, κοινωνικά και άλλα εκατόν και πλέον χωρών της υφηλίου. Έχουμε ήδη ξεπεράσει τα όριά μας. Ας το καταλάβουμε επιτέλους πριν είναι αργά για τον αυτόχθονα πληθυσμό. Πριν ξυπνήσουμε ένα πρωί και διαπιστώσουμε ότι βρισκόμαστε υπό μια άλλη κατοχή.
Υ.Γ.:
Ακόμα και τώρα που οι Αμερικανοί φαίνεται ότι θέλουν να βάλουν το χέρι τους προς την κατεύθυνση της λύσης, στην πραγματικότητα εκείνοι που κινούν τα νήματα δεν είναι άλλοι από τους Βρετανούς. Με τις διασυνδέσεις που έχουν στην Ουάσιγκτον, την επίδραση που ασκούν στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, αλλά και τις εκδουλεύσεις που πουλούν στους Αμερικανούς, παραχωρώντας τους διευκολύνσεις μέσα από τις βάσεις τους στην Κύπρο, καταφέρνουν να έχουν τον πρώτο λόγο και πάλι στις όποιες εξελίξεις στο Κυπριακό. Ο στόχος τους δεν είναι άλλος παρά να προωθήσουν μια μεσοβέζικη λύση όπως προνοούσε το σχέδιο Ανάν, με τη δημιουργία ενός κράτους μαριονέττας, ενός προτεκτοράτου που στην ουσία θα είναι ενεργούμενο της Άγκυρας κατά πρώτο λόγο και κατά δεύτερο των ιδίων των Άγγλων. Θέλουν ένα κράτος ασταθές χωρίς δική του πολιτική και χωρίς να μπορεί να ασκήσει τα κυριαρχικά του δικαιώματα. Είναι γι’ αυτό τον λόγο που ο πρόεδρος Νίκος Χριστοδουλίδης και οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου πρέπει να είναι διπλά προσεκτικοί στη φάση αυτή. Όχι απλώς να φοβούνται τα δώρα των Δαναών, αλλά αν είναι δυνατόν ούτε τους ιδίους να συναναστρέφονται. Αρκετή ζημιά μας προκάλεσαν τα τελευταία πενήντα χρόνια. Τώρα επιχειρούν το τελειωτικό κτύπημα. Ας μη τους δώσουμε την ευκαιρία να το πετύχουν.
