Ο Βρετανός Ύπατος Αρμοστής με Τουρκική φωνή

Οι Βρετανοί δεν έχουν αποβάλει το σύνδρομο του αποικιοκράτη. Ζουν ακόμα τις ένδοξες μέρες της απέραντης αυτοκρατορίας τους. Επιμένουν να θέλουν να επιβάλλουν στους λαούς τα θέλω και τα συμφέροντά τους. Κλασσικό δείγμα ο Ύπατος Αρμοστής της Μεγάλης Βρετανίας στην Κύπρο, που δεν χάνει ευκαιρία να καρφώνει και να υποσκάπτει την Κυπριακή Δημοκρατία. Δείχνει κι αυτός, όπως και οι προκάτοχοί του, ότι δεν ξεπέρασαν ακόμα το τραύμα της απολάκτισης δια του πατριωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ κατά της Βρετανίας από την Κύπρο. Έρχεται λοιπόν τώρα το Λονδίνο και με κάθε τρόπο θέλει να εκδικηθεί τον κυπριακό λαό. Επιβεβαιώνει με κάθε τρόπο και ευκαιρία ότι αποτελεί τον κακό δαίμονα της Κύπρου. Επιζητούν λυσσωδώς, οι Βρετανοί γραφειοκράτες και πολιτικοί, να μας εκδικηθούν γιατί δεν δεχθήκαμε να παραμείνουμε εσαεί μέρος της αυτοκρατορίας τους. Έτσι μανιωδώς επιδιώκουν την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Συνεχώς και αδιαλείπτως με κάθε μέσο και τρόπο. Προκλητικά και αναίσχυντα οι εκάστοτε διαπιστευμένοι αξιωματούχοι τους στη Λευκωσία εργάζονται άλλοτε υπόγεια και κρυφά κι άλλοτε φανερά, απροκάλυπτα και ξετσίπωτα για την αποαναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ο Ύπατος Αρμοστής άξιος συνεχιστής των προκατόχων του δεν έχει κανένα λόγο να κρύψει τα αντικυπριακά του αισθήματα και να προωθήσει την πάγια βρετανική πολιτική στο κυπριακό. Ανερυθρίαστα βγήκε σε συνέντευξή του να διαφημίσει και να προπαγανδίσει στην ουσία τη διχοτόμηση της Κύπρου. Υπεραμύνθηκε της αναβάθμισης του ψευδοκράτους. Τάχθηκε αναφανδόν υπέρ της άρσης της λεγόμενης απομόνωσης των Τουρκοκυπρίων. Χάραξε μια καθαρά διχοτομική πολιτική. Ούτε λέξη για την κατοχή, τον εποικισμό, την προσφυγιά, τα ανθρώπινα δικαιώματα και αρχές, την εφαρμογή ψηφισμάτων διεθνών οργανισμών, όπως του ΟΗΕ για την Κύπρο. Μόνη έγνοια του Βρετανού Αρμοστή η παγίωση των τετελεσμένων της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο και η υλοποίηση των τουρκικών σχεδιασμών. Τέτοια υπήρξε η προκλητικότητα των τοποθετήσεων του Ύπατου Αρμοστή στην προαναφερθείσα συνέντευξη, που υποχρέωσε ακόμα και τον πρόεδρο Χριστοδουλίδη να αντιδράσει. Μόνο που η αντίδρασή του υπήρξε υπέρ το δέον διπλωματική. Άλλου περιεχομένου έπρεπε να ήταν η απάντηση του Προέδρου. Με αυστηρότητα έπρεπε να είχε υποδείξει στον Βρετανό Αρμοστή τις ευθύνες της χώρας του στη δημιουργία του κυπριακού προβλήματος, αλλά και τις υποχρεώσεις της που απορρέουν από τις συνθήκες Ζυρίχης-Λονδίνου έναντι της Κυπριακής Δημοκρατίας. Ας τερματίσει η Λευκωσία την τακτική της να κάνει πως δεν αντιλαμβάνεται την εχθρική-υπονομευτική πολιτική της Βρετανίας. Είναι καιρός να αποκρούει με σθένος κάθε εχθρικό βήμα και εμπράκτως να δείχνει την ενόχλησή της. Είναι καιρός να πάρει μέτρα, πολιτικά, νομικά και επί του εδάφους που να καθιστούν δύσκολη την παραπέρα υπόσκαψή μας από τους Βρετανούς. Έπρεπε ο πρόεδρος Χριστοδουλίδης και το σύνολο της πολιτικής ηγεσίας να είχαν αντιληφθεί τόσα χρόνια ότι η τουρκική πολιτική στην Κύπρο έχει αποκούμπι και στυλοβάτη την απεχθή-εχθρική στάση του Λονδίνου έναντι της Κυπριακής Δημοκρατίας. Κι όσο αφήνουμε ανενόχλητους τους Άγγλους να αποδομούν τη Δημοκρατία μας, τόσο ενθαρρύνεται και η Άγκυρα να διεκδικεί όλο και περισσότερα, σε κάθε πτυχή του Κυπριακού.