Είναι δίκαιο μια τυχαία ημερομηνία να διαμορφώνει διαφορετικά δικαιώματα εκδίκασης των καθυστερημένων εφέσεων;

Το πρόβλημα των καθυστερήσεων στην ολοκλήρωση και της Έφεσης σε δικαστική διαφορά είναι για χρόνια γνωστό, γι’ αυτό και η σχετική συνταγματική μεταρρύθμιση με την 8η τροποποίηση (2015), που εισήγαγε το Διοικητικό Δικαστήριο και η 17η, που διαμόρφωσε για πρώτη φορά την Τριτοβάθμια δικαστική δικαιοδοσία: χωρίζοντας τα Ανώτατα Δικαστήρια σε Εφετείο και Ανώτατα Συνταγματικά Δικαστήρια. Τροποποίηση που έκρινε πρόσφατα το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο στην απόφαση επί της αίτησης αρ. 3/23 ημερ. 20.11.2023 ότι (σελίδα 9):

«Η ενεργοποίηση της δικαιοδοσίας του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου στη βάση του Άρθρου 9(2)(γ) του Νόμου και η προς τούτο παροχή άδειας, αφορά αποκλειστικά στις περιοριστικά καθορισμένες από τον Νόμο περιπτώσεις, ήτοι, επί νομικών θεμάτων που προκύπτουν από απόφαση του Εφετείου, ασκώντας αναθεωρητική δικαιοδοσία…..».

Γιατί όμως ο Νομοθέτης καθόρισε αρμοδιότητα (μεταβατικές διατάξεις) και την επέβαλε στο Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο, ώστε να έχει και δευτεροβάθμια αναθεωρητική δικαιοδοσία που είναι αποκλειστική εξουσία υπέρ του νέου Εφετείου; Παρεμβαίνει ο Νομοθέτης και διαμορφώνει εξουσία δευτερογενή και τριτογενή ταυτόχρονα στο Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο εκεί όπου οι εξουσίες αυτές ορίστηκαν, ορθά, να ασκούνται από δυο διαφορετικού ιεραρχικού επιπέδου Δικαστήρια. Γιατί ανέχεται τούτο το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο;

Μάλιστα τούτο έγινε ως «διαχωριστική» γραμμή δικαιοδοσίας με βάση μια τυχαία ημερομηνία (31.12.2018). Υπάρχουν δεκάδες καθυστερημένες Εφέσεις καταχωρημένες πριν ή μετά την 31.12.2018, οπότε και το απλό ερώτημα γιατί να έχουν δικαίωμα να διεκδικήσουν τριτοβάθμια κρίση, ΜΟΝΟ, όσες καταχωρίστηκαν μετά την 1.12.2019! Πρόνοιες προφανέστατης ανισότητας άνευ αιτιολογίας.

Σαφέστατα ο Νομοθέτης επεμβαίνει στις αρμοδιότητες του Ανωτάτου Συνταγματικού Δικαστηρίου που τώρα δημιούργησε με Νόμο και όμως κρίθηκε ότι:

«Ως λέχθηκε, μέσω της προαναφερθείσας μεταβατικής διάταξης, ρυθμίστηκε το ζήτημα της κατανομής των εφέσεων κατά αποφάσεων διοικητικού δικαστηρίου. Μέσα από τις πρόνοιες του ίδιου του Νόμου δεν εντοπίζεται οποιαδήποτε άνιση μεταχείριση ή, γενικότερα, παραβίαση των δικαιωμάτων των προσώπων, οι εφέσεις των οποίων αφορούν στην περίοδο μέχρι και το τέλος του έτους 2018».

Γιατί όμως στερήθηκαν του δικαιώματος για τριτοβάθμια αμφισβήτηση από το σύνολο των εκκρεμούσων Εφέσεων, όσες τυχαία καταχωρήθηκαν πριν από την 31.12.2018; Είναι δυνατό να είναι τούτο επιτρεπτό κατά την αρχή της ισότητας και του οφειλόμενου σεβασμού των ατομικών δικαιωμάτων; Ασφαλώς όχι, απλώς εισάγονται λύσεις που θα συσσωρεύσουν την αδικία από τις καθυστερήσεις και νέα προβλήματα! Ρύθμιση που είναι ακατανόητο γιατί κρίθηκε ήδη δικαστικά συνταγματική!

*Δικηγόρος – πρώην Βουλευτής