DEBATE: Ελένη Θεοχάρους Vs Μαρία Νικολάου

Τους βασικούς άξονες της πολιτικής τους, εάν και εφόσον εκλεγούν στην Ευρωβουλή, κλήθηκαν ν' αναπτύξουν Ελένη Θεοχάρους και Μαρία Νικολάου.

Η «Σ» έθεσε στις δύο υποψήφιες τέσσερα κοινά ερωτήματα, δίνοντάς τους την ευκαιρία να γνωστοποιήσουν στους πολίτες τι προτίθενται να κάνουν ώστε να επιλυθεί το ζήτημα του μεταναστευτικού, πώς μπορεί να βγει το Κυπριακό από το υφιστάμενο τέλμα και ποιο είναι το μοντέλο ανάπτυξης της κυπριακής οικονομίας.

Η Ελένη Θεοχάρους ανέφερε, μεταξύ άλλων, πως οι περιπολίες των δύο πλοίων ανοικτής θαλάσσης που άρχισαν προσφάτως είναι ένα δοκιμασμένο μέτρο, που θα αποδώσει για αντιμετώπιση του μεταναστευτικού. Για το Κυπριακό, τόνισε ότι αυτό που χρειάζεται είναι μια νέα εμπνευσμένη πολιτική, βασισμένη στη σύγχρονη αντίληψη νέου μοντέλου κράτους, που να εμπνέει στον λαό υψηλό φρόνημα για την πατρίδα και τη ζωή και δεν θα κατατρύχεται από το «άθλιο» δίλημμα ναι ή όχι στη ΔΔΟ.

Με τη σειρά της, η υποψήφια του ΕΛΑΜ, Μαρία Νικολάου, τόνισε ότι θα πρέπει να προχωρήσουν οι απελάσεις όσων οι αιτήσεις ασύλου απορρίπτονται, καθώς και η αναχαίτιση των μεταναστευτικών ροών μέσω θαλάσσης αλλά και της γραμμής αντιπαράταξης. Υπογράμμισε ότι η λεγόμενη πολιτική του «ρεαλισμού» στο Κυπριακό έχει αποδειχθεί «ουτοπική» και οδήγησε στην απειλή για την επιβολή λύσης δύο κρατών. Σημειώνει ότι επιβάλλεται η επανατοποθέτηση του προβλήματος ως εισβολής και κατοχής.

ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ:

1) Με ποιους τρόπους μπορεί, κατά την άποψή σας, να επιλυθεί το μεταναστευτικό;

2) Μπορεί να βγει το Κυπριακό από το υφιστάμενο τέλμα, και πώς;

3) Ποιο είναι το μοντέλο ανάπτυξης της κυπριακής οικονομίας;

4) Ποιοι είναι οι τρεις βασικοί άξονες πολιτικής σας, εάν εκλεγείτε στην Ευρωβουλή;

ΕΛΕΝΗ ΘΕΟΧΑΡΟΥΣ

«Αγώνας για την Απελευθέρωση της Κύπρου. Δεν μπορώ να πεθάνω με μια τέτοια έγνοια πίσω μου»

1) Το μεταναστευτικό σοβεί εδώ και χρόνια, η επικινδυνότητά του παροράθηκε για δεκαετίες, αλλά έγινε αισθητό και οξύνθηκε επ’ εσχάτων. Οι μεταναστευτικές ροές προς το νησί μας ξεκίνησαν από τις χώρες της Εγγύς, Μέσης Ανατολής και Πρόσω Ασίας, χωρίς να ξεχνάμε και τους απελπισμένους Αφρικανούς. Απαιτείται άμεση διαχείριση. Τα συρματοπλέγματα και η περικοπή επιδομάτων στους Σύριους δεν πρόκειται να το αποδώσουν. Θεωρώ ότι οι περιπολίες των δύο πλοίων ανοικτής θαλάσσης, που άρχισαν προσφάτως, είναι ένα δοκιμασμένο μέτρο που θα αποδώσει. Σε μια αλληλέγγυα ΕΕ πρέπει να γίνεται επιμερισμός του βάρους του μεταναστευτικού σε όλα τα κράτη-μέλη, αλλά, δυστυχώς, η ΕΕ με διάφορα τερτίπια το αποφεύγει, με αποτέλεσμα οι πρόσφυγες να στοιβάζονται στις χώρες εισόδου και να παραμένουν εκεί, ενώ προορισμός τους είναι η Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη. Η ΚΔ πρέπει να αναπτύξει τις σχέσεις της με τα καθεστώτα των χωρών προέλευσης των μεταναστών, να δραστηριοποιηθούν τα μέγιστα οι υφιστάμενες πρεσβείες στην Αφρική, και να ιδρυθούν κι άλλες. Ειδικά στην Αντίς Αμπέμπα, έδρα της Αφρικανικής Ένωσης.

Οι αιτίες που οδηγούν στην έξαρση του φαινομένου είναι πολλές και για τις πλείστες η ΕΕ φέρει βαρύτατη ευθύνη και οφείλει να τις αντιμετωπίσει. Χρηματοδοτεί γενναία χώρες που αποστέλλουν στην ΚΔ παράνομα και κακόβουλα μετανάστες - ενώ οφείλουν να τους συγκρατούν στην επικράτειά τους. Η χώρα μας πρέπει να ζητήσει διακοπή χρηματοδότησης και ανακατανομή της.

Τα μέτρα που εξαγγέλθηκαν πρόσφατα προς μετατροπή της Κύπρου σε μη ελκυστικό προορισμό μεταναστών δεν θα αποδώσουν, γιατί θα πρέπει να «ανταγωνισθούν» την απελπισία των διακινουμένων και την παραπλάνησή τους από τους διακινητές. Υπάρχουν μεσοπρόθεσμες επιλογές, που, αν εφαρμοστούν σωστά, μπορούν να βοηθήσουν σε εξεύρεση λύσεων: Η βελτίωση των σχέσεων με τις χώρες προέλευσης θα περιορίσει τις ροές, θα ενισχύσει οικονομικά τους ενδιάμεσους ξενιστές, θα εξουδετερώσει τους διακινητές: Κρατικούς, παρακρατικούς ή εγκληματίες.

Ως απώτερες βιώσιμες λύσεις είναι να σταματήσει η ΕΕ να «προσπαθεί να επιβάλει δημοκρατία» με μοντέλα αραβικής άνοιξης σε πληθυσμούς που δεν είναι σε θέση να διαχειριστούν την πείνα, την ανέχεια, την καταπίεση, την αμορφωσιά. Θα πρέπει να ανακατανέμει τα αναπτυξιακά κονδύλια, δηλαδή να μην προσπαθεί να γεμίσει τον Πίθο των Δαναΐδων της κρατικής και μετα-αποικιακής διαφθοράς, αλλά να στηρίζει κατ’ ευθείαν τις κοινότητες, δημιουργώντας κυψέλες ανάπτυξης, να πάψει να δρα ως νεο-αποικιακή δύναμη, απομυζώντας κάθε ικμάδα της Αφρικής σε πλούτο και ανθρώπινο δυναμικό. Να αναλογισθεί τις ευθύνες της για τα εγκλήματα που έχει διαπράξει για 3-4 αιώνες στην ήπειρο αυτή. Η μετα-αποικιακή «χειραφέτηση» των ιθαγενών τούς έχει καταστήσει εκδικητικούς προς την Ευρώπη, από την οποία απαιτούν να αναπληρώσει τις ζημιές και να ανοίξει τις πόρτες της στους καταπιεσμένους λαούς. Οι ροές των προσφύγων θα κατακλύζουν τον ευρωπαϊκό νότο ως ακατάσχετοι ποταμοί που μπαζώσαμε την κοίτη τους. Θα μας πετάνε στα μούτρα την Αγία Γραφή και θα απαιτούν την γη και τον πλούτο τους.

2) Το Κυπριακό ήταν πάντα βαλτωμένο, γιατί εκεί το οδηγούσαν οι κυβερνήσαντες με την κολλώδη προσκόλλησή τους σε λύσεις που a priori απέρριπτε η τουρκία, ήτις γνωρίζει ότι η κάθε μας συγκατάβαση προοιωνίζεται την επόμενη υποχώρησή μας σε νέες απαιτήσεις. Το Κυπριακό είναι ένας γόρδιος δεσμός, που δεν πιστεύω ότι μπορεί να λυθεί. Ο κυπριακός λαός όμως μπορεί να βγει από τον βάλτο της διαφθοράς, της αναξιοπρέπειας, της περιφρόνησης, της απελπισίας. Αυτό που χρειάζεται είναι μια νέα εμπνευσμένη πολιτική, βασισμένη στη σύγχρονη αντίληψη νέου μοντέλου κράτους, που να εμπνέει στον λαό υψηλό φρόνημα για την πατρίδα και τη ζωή και δεν θα κατατρύχεται από το άθλιο δίλημμα ναι ή όχι στη ΔΔΟ. Αν επιμείνουμε στο «ναι στην ΔΔΟ», θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τι είμαστε διατεθειμένοι να παραχωρήσουμε επιπλέον, αν επιμείνουμε στο «όχι στην ΔΔΟ», να ορίσουμε πόσες θυσίες είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε γι’ αυτό.

3) Τα χρηματιστήρια, τα χρυσά διαβατήρια, η εκμετάλλευση της γης από την οικοδομική βιομηχανία, η αρπαχτή, τα καζίνα, το ξέπλυμα, δεν είναι επιλογή. Η τουρκική εισβολή μάς πήρε πολλά χρόνια πίσω, όπως και η οικονομική κρίση. Ωστόσο, το όργιο της διαφθοράς που εκκολάφθηκε και οι παρανομίες, που άνθισαν, δεν μπορεί ούτε να παραμείνουν ατιμώρητα, ούτε να ξεχασθούν, ούτε να επαναληφθούν. Αν επιθυμούμε να προκόψουμε, πρέπει να επικεντρωθούμε στις μεγάλες θεσμικές μεταρρυθμίσεις. Στην αναβάθμιση της παραγωγικότητας του δημόσιου τομέα, στον εκσυγχρονισμό, στην ψηφιακή τεχνολογία. Η επένδυση στην ναυτιλία, στη γαλάζια ανάπτυξη και στη σωστά δομημένη κυκλική οικονομία είναι εφαλτήριο μεγίστης προόδου. Πιστεύω στην επένδυση στην Παιδεία, στην Τεχνολογία, στη μετατροπή της Κύπρου σε Κέντρο Γραμμάτων και Τεχνών.

4) Αγώνας για την Απελευθέρωση της Κύπρου. Δεν μπορώ να πεθάνω με μια τέτοια έγνοια πίσω μου.

Αγώνας για καλύτερη Ευρώπη. Αυτό που ζούμε σήμερα είναι εν πολλοίς απογοητευτικό.

Αγώνας για την Ανάπτυξη και την Ελευθερία των φτωχών λαών, με μέγιστο εργαλείο την Παιδεία.

ΜΑΡΙΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

«Η ΕΕ πρέπει να πιέσει την Τουρκία να εφαρμόσει τη συμφωνία επανεισδοχής και με την ίδια την ΚΔ»

1) Επί του μεταναστευτικού υπήρξε αδράνεια και μάλιστα όταν το ΕΛΑΜ προειδοποιούσε για τις δυσμενείς εξελίξεις το κολλούσαν στον τοίχο. Δυστυχώς, επιβεβαιωνόμαστε, και τώρα ουκ ολίγοι έρχονται να υιοθετήσουν σειρά θέσεών μας. Μακάρι να υλοποιηθούν. Είμαστε ήδη ελκυστικός προορισμός, λόγω των επιδομάτων, τα οποία θα πρέπει να περιοριστούν και να περικοπούν πλήρως. Πρόσθετα, θα πρέπει να προχωρήσουν οι απελάσεις όσων οι αιτήσεις ασύλου απορρίπτονται και η αναχαίτιση:

• Των μεταναστευτικών ροών μέσω θαλάσσης.
• Μέσω της γραμμής αντιπαράταξης.

Εννοείται ότι θα πρέπει να υπάρχει πλήρης σεβασμός του Διεθνούς και Ευρωπαϊκού δικαίου.

Συνεπώς, η Κυπριακή Δημοκρατία πρέπει να πιέσει την Ευρωπαϊκή Ένωση ώστε η Τουρκία να εφαρμόσει τη συμφωνία επανεισδοχής και με την ίδια την Κυπριακή Δημοκρατία. Έτσι, δημιουργούνται συνθήκες για τον τερματισμό ροών, μέσω της νεκρής ζώνης και αναγνώρισης της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Άγκυρα. Αλλιώς, θα πρέπει να ασκήσουμε βέτο στα κονδύλια που παίρνει η Τουρκία από τις Βρυξέλλες για το μεταναστευτικό.

2) Η λεγόμενη πολιτική του «ρεαλισμού» στο Κυπριακό, που το περιορίζει σε πρόβλημα δικοινοτικό, έχει αποδειχθεί ουτοπική και οδήγησε στην απειλή για την επιβολή λύσης δύο κρατών. Επιβάλλεται η επανατοποθέτηση του προβλήματος ως εισβολής - κατοχής και η επίλυσή του επί τη βάσει των αρχών και αξιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για την επανενσωμάτωση των κατεχομένων στο νομικό πλαίσιο της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Διαφωνούμε με τη ρατσιστική και αντιδημοκρατική λύση της ομοσπονδίας, που πηγάζει από τις τουρκικές θέσεις του Νιχάτ Ερίμ το 1956.

Δεν ενταχθήκαμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση για να νομιμοποιήσουμε τη διχοτόμηση, αλλά για την απελευθέρωση και την αποκατάσταση της παραβιασθείσας από την Τουρκία εννόμου τάξεως, το 1974.

3) Εμείς πιστεύουμε ότι, πέραν του τουρισμού, που έχει περιθώρια βελτίωσης, θα πρέπει να στηριχθεί ο πρωτογενής τομέας της γεωργίας, της κτηνοτροφίας και της αλιείας.

Αυτό μπορεί να συμβεί μέσα από διάφορα προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, πέραν των διαρθρωτικών ταμείων, τα οποία θα πρέπει να αξιοποιηθούν στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό.

Σε αυτούς τους τομείς προσφέρεται και η δημιουργία προϋποθέσεων για να εξελιχθεί η Κύπρος σε πανεπιστημιακό περιφερειακό κέντρο με την ενίσχυση των πανεπιστημίων και κολεγίων. Χρειάζεται στρατηγική για τα επόμενα 5 με 10 χρόνια, σε αυτήν τη στρατηγική θα πρέπει να εξεταστεί και η εκμετάλλευση της ηλιακής ενέργειας. Εφόσον οι κυπριακές κυβερνήσεις δεν αξιώθηκαν τόσα χρόνια να εκμεταλλευτούν το φυσικό αέριο.

4) Οι άμεσες προτεραιότητές μου στην Ευρωβουλή θα είναι:

• Η επανατοποθέτηση του Κυπριακού ως προβλήματος εισβολής και συνεχιζόμενης κατοχής και η προώθηση εναλλακτικής στρατηγικής επί τη βάσει των αρχών της Ευρωπαϊκής Ένωσης για δημοκρατική λύση και όχι για τη νομιμοποίηση των τετελεσμένων της εισβολής, που θα επέλθει μέσω της ομοσπονδίας.
• Η εκμετάλλευση των κονδυλίων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των ταμείων για να βοηθηθούν μικρομεσαίες επιχειρήσεις και πολίτες, ώστε να καταπολεμηθεί η φτώχια και να δημιουργηθούν συνθήκες οικονομικής ανάπτυξης και ευημερίας.
• Η προώθηση πρακτικών τρόπων για τον τερματισμό της λαθρομετανάστευσης εξηγώντας στους εταίρους μας ότι είναι θέμα ιδιαιτέρως σημαντικό για εμάς, δηλαδή επιβίωσης.