Η άλλη όψη του νομίσματος

Τις τελευταίες ημέρες ακούσαμε αμέτρητες ερμηνείες, εξηγήσεις, θεωρίες, απόψεις, γνώμες ειδικών και μη, γύρω από το φαινόμενο Φειδίας και τα μηνύματα που έστειλε, μέσω του, η κοινωνία.

Θα πρέπει, όμως, να δούμε και την άλλη όψη του νομίσματος. Τις ευθύνες της ίδιας της κοινωνίας. Ναι μεν απαιτούμε (και δικαίως) από τους πολιτικούς να αλλάξουν, αλλά εμείς ως πολίτες αλλάζουμε; Βελτιωνόμαστε; Εγκαταλείπουμε απαράδεκτες νοοτροπίες και συμπεριφορές;

Και αναφέρομαι ειδικά στην καταστροφική πυρκαγιά της Πάφου. Η οποία ξεκίνησε από έναν παράνομο σκυβαλότοπο, τον οποίο «δημιούργησαν» κάποιοι ασυνείδητοι πολίτες. Οι οποίοι, στην πραγματικότητα, είναι ένοχοι κακόβουλου εμπρησμού. Οι παράνομοι και άκρως επικίνδυνοι σκυβαλότοποι, με τους οποίους έχουμε γεμίσει ολόκληρη τη μισή Κύπρο, είναι ενδεικτικοί της κουλτούρας μας ως λαού. Μιας κουλτούρας σικκιμετισμού, αδιαφορίας για τις συνέπειες των πράξεών μας, ασέβειας προς το περιβάλλον, επιβεβαίωσης της τάσης μας να παρανομούμε όταν δεν μας βλέπουν. Και, δυστυχώς, δεν είναι μικρός ο αριθμός των συμπατριωτών μας που πετάνε όπου φθάσουν τα σκουπίδια τους, από τα πιο μικρά μέχρι καναπέδες, παλιές ηλεκτρικές συσκευές και φθαρμένα ελαστικά αυτοκινήτων. Σ’ αυτά τα απορρίμματα υπάρχουν, ασφαλώς, και εύφλεκτα υλικά, τα οποία αναφλέγονται και προκαλούν ανεξέλεγκτες, πολλές φορές, πυρκαγιές, όπως αυτή της Πάφου.

Την ίδια στιγμή, λοιπόν, που φωνάζουμε εναντίον των κομμάτων μέσω του Φειδία, «κανεί, εβαρυθήκαμέν τους, παιθκιά», θα πρέπει να κάνουμε κι εμείς οι ίδιοι αυτοκριτική και να απαντήσουμε στο ερώτημα εάν αναλαμβάνουμε ποτέ την προσωπική μας ευθύνη. Αν θέλουμε να αλλάξουμε τους πολιτικούς, πρέπει ν’ αλλάξουμε κι εμείς.

Μήπως, σαν πολίτες, αλλάζουμε την ανεύθυνη συμπεριφορά μας στους δρόμους; Μήπως σταματήσαμε να προσπαθούμε να ξεγελάσουμε και να κλέψουμε ο ένας τον άλλον; Παραδεχόμαστε τα λάθη μας; Σεβόμαστε την ησυχία του γείτονα; Παρατήσαμε την ικανοποίηση των προσωπικών μας αππωμάτων, που περιλαμβάνουν και τα πυροτεχνήματα όποτε μας καπνίσει; Πάψαμε να πηγαίνουμε στα κατεχόμενα για να γεμίσουμε το ντεπόζιτο με βενζίνη, αδειάζοντας τη συνείδησή μας; Σταματήσαμε να επιδιώκουμε ρουσφέτι από τους πολιτικούς ή όσους έχουν εξουσία στα χέρια τους;

Λένε ότι κάθε λαός έχει τους ηγέτες που του αξίζουν. Μήπως όμως και οι ηγέτες έχουν τον λαό που τους αξίζει;

ΜΠΟΞΕΡ