Εις επίκλησιν της ειρήνης…
Ο πλανήτης φλέγεται σήμερα κυριολεκτικά, 79 χρόνια μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Με τρόμο βλέπουμε ότι οι «αψιμαχίες» που συνέβαιναν πριν από τους δύο μεγάλους πολέμους επαναλαμβάνονται. Η Ουκρανία και η Γάζα κατακαίονται χωρίς μεγάλες ελπίδες συμβιβασμού.
Ο κόσμος διερωτάται πού οδηγούμαστε. Οι νουνεχείς άνθρωποι δεν ξέρουν τι να πράξουν.
Στο Ισραήλ γίνονται μεγάλες διαδηλώσεις για να εξαναγκάσουν τον κ. Νετανιάχου σε «συμβιβασμό» με τη Χαμάς. Από την άλλη μεριά, οι ακραίοι απειλούν τον Ισραηλινό Πρωθυπουργό ότι, αν προχωρήσει σε συμφωνία με τη Χαμάς, θα τον εγκαταλείψουν! Είναι το όλο χάος!
Άλλοι τα έχουν με τον ΟΗΕ. Εν τω μεταξύ, όπως και σε άλλες περιόδους, πολλές χώρες δεν πληρώνουν τη συνεισφοράν τους στον ΟΗΕ, με αποτέλεσμα να υποφέρει ο Οργανισμός από έλλειψη ρευστού (βλ. π.χ. Olivier Bot, “Genève et les moyens de la paix”, La Tribune de Genève, 13-14 avril, 2024, σελ. 1, Editional).
Όπως έχω γράψει και πει πολλές φορές, όταν κατακρίνει κανείς τον ΟΗΕ και τα όργανά του, πρέπει να κατακρίνει τα Κράτη-Μέλη, από τα οποία αποτελείται ο ΟΗΕ και τα οποία κατευθύνουν τον ΟΗΕ. Επίσης, τα πέντε μόνιμα Μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας, που έχουν το δικαίωμα αρνησικυρίας (veto). Αυτό είναι το ορθόν. Αν δε δεν υπήρχε ο ΟΗΕ, θα έπρεπε να τον ανακαλύψουμε (βλ. π.χ. Χρίστος Α. Θεοδούλου, ΟΗΕ, Μερικές σκέψεις πάνω στα Ηνωμένα Έθνη και ιδιαίτερα τη Γενική Γραμματεία και τον ρόλο της Ελλάδος και της Κύπρου, Αθήνα, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 1975, 31 σελ.).
Επιπλέον, στην ίδια την Ευρώπη υπάρχουν πολλές εξτρεμιστικές φωνές που αντιστρατεύονται την ειρήνη.
Ας μην είμαστε, όμως, τόσον απαισιόδοξοι. Όλοι οι άνθρωποι καλής θελήσεως, ας κάνουμε ό,τι μπορούμε, με την ελάχιστη δύναμη που διαθέτουμε, για να διασώσουμε την ειρήνην. Αλλιώς θα έχουμε μιαν άλλη, τεράστια καταστροφή.
* Πρόεδρος του Συνδέσμου Ηνωμένων Εθνών Κύπρου και Επίτιμος Πρόεδρος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας των Συνδέσμων Ηνωμένων Εθνών (WFUNA)