Δεν υπάρχει ηγεσία

Κάθε φορά που θέλω να γράψω για το Κυπριακό διερωτώμαι εάν υπάρχει κάτι στο οποίο θα μπορούσα να αναφερθώ, όταν στην κάθε περίπτωση οι Τούρκοι επαναλαμβάνουν ότι για την Τουρκία αυτό είναι «λυμένο επί του εδάφους και του χάρτη».

Επαναλαμβάνουν λοιπόν ότι δεν συζητούν τίποτε άλλο παρά μόνο «λύση δύο κρατών», «ισότιμη και με διεθνή αναγνώριση, κυριαρχία» και ό,τι όλα αυτά συνεπάγονται.

Οι μουεζίνηδες, λοιπόν, που επείγονται να προσφέρουμε κίνητρα για να προσέλθουν οι Τούρκοι σε «συνομιλίες /διαπραγματεύσεις», καλόν θα ήταν να μας πουν στα 50 χρόνια κατοχής, τι άλλο παρά «κουβέντες του καφενείου» διεξάγονται, αφού όλο αυτό το διάστημα ανενόχλητοι δημιουργούσαν συνεχώς νέα τετελεσμένα και εδραίωναν τα υφιστάμενα.

Το μόνο που έμεινε να προσφέρουμε… τα εσώρουχά μας.

Για όλο αυτό το κατάντημά μας ευθύνονται όλοι ανεξαιρέτως που χειρίσθηκαν το Κυπριακό, όταν με τις ούτω καλούμενες «συμφωνίες υψηλού επιπέδου», τις ούτω καλούμενες «συμφωνίες κορυφής», απενοχοποιήσαμε την Τουρκία και με την υποβολή «χάρτου για το εδαφικό» ανεχθήκαμε και τη διχοτόμηση, αφού ουσιαστικά το βόρειο τμήμα στην περίπτωση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας (Δ.Δ.Ο.) θα ευρίσκεται υπό τον πλήρη έλεγχο της Τουρκίας.

Εάν είχαμε πολιτική ηγεσία με εθνικό ανάστημα μετά το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, όπου η συντριπτική πλειοψηφία του κυπριακού λαού καταψήφισε το Σχέδιο Ανάν με 76%, θα επανατοποθετούσε το Κυπριακό ως θέμα εισβολής και κατοχής και θα εργαζόταν για τη δημιουργία και σφυρηλάτηση ενός πολιτικού εθνικοαπελευθερωτικού μετώπου απελευθέρωσης.

Τέτοια ηγεσία ούτε υπήρχε, ούτε και σήμερα υπάρχει.

* Πρώην συνδικαλιστής