Η ιστορία που μας διδάσκεται είναι διαστροφική

Όσοι μελετούν επισταμένα και κυρίως από αξιόπιστες πηγές την Ελληνική Ιστορία γνωρίζουν πολύ καλά ότι, κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του ΄21, δεν υπήρξαν μόνο μεγάλες στιγμές ηρωισμού και δόξας αλλά και στιγμές πραγματικής ντροπής. Παρ΄ όλα αυτά η Ελληνική Επανάσταση, εν μέσω προδοτών, εμφυλίων, πολέμιων ξένων δυνάμεων και αμέτρητων εσωτερικών προβλημάτων, προχώρησε και πέτυχε τον στόχο της· και οι προδοσίες, που τρόχισαν το κύρος της, ήταν η αλήθεια που έμεινε σαν καρφί στην Ιστορία.

Απ’ έξω, την Επανάσταση πρόδωσαν οι Φαναριώτες και πολλοί από αυτούς που ήρθαν μαζί τους στην Ελλάδα. Και από μέσα προδόθηκε από τους συνεργάτες των ξένων, που δεν ήταν λίγοι. Ενώ η Επανάσταση ξεκίνησε αρκετά καλά, την πρόδωσαν από μέσα οι κοτζαμπάσηδες και οι πρόκριτοι. Δεν την ήθελαν, γιατί ζούσαν καλά επί τουρκοκρατίας. Είχαν αποκτήσει πολύ σημαντική πολιτική δύναμη, γιατί είχαν τον έλεγχο της οικονομίας, εισπράττοντας τους φόρους για λογαριασμό του σουλτάνου, κρατώντας ένα τεράστιο μερίδιο για τους ίδιους. Είχαν φτάσει στο σημείο να διορίζουν και να απολύουν ακόμα και τον πασά της Τριπολιτσάς, τον Οθωμανό διοικητή της Πελοποννήσου. Επομένως, δεν ήθελαν ανεξάρτητο ελληνικό κράτος. Και όσοι έκαναν περιουσίες μετά την απελευθέρωση τις έκαναν με κρατικά χρήματα, συνεργαζόμενοι με τους Τούρκους

Τον Ανδρούτσο τον στραγγάλισε ο Γκούρας και τον πέταξαν από την Ακρόπολη! Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης -ήδη βαριά άρρωστος από φυματίωση- τραυματίζεται θανάσιμα στο Φάληρο και την επόμενη ημέρα, ανήμερα της ονομαστικής του εορτής, αφήνει την τελευταία του πνοή. Από τους νεότερους συγγραφείς, ο Γιάννης Βλαχογιάννης υποστήριξε ότι ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος οργάνωσε τη δολοφονία του Καραϊσκάκη… Τη γνώμη του υιοθέτησαν οι Δημήτρης Φωτιάδης και Δημήτρης Σταμέλος. Ο Γιάννης Κορδάτος διερωτάται αν «οι Τούρκοι τον πυροβόλησαν ή κάποιος Έλληνας όργανο του Κιουταχή ή του Κόχραν».

Στα απομνημονεύματα του Έλληνα Κυπρίου αγωνιστή, του Ιωάννη Σταυριανού (γεννήθηκε το 1804 στο χωριό Λόφου της επαρχίας Λεμεσού και πέθανε στην Ελλάδα στις 2 Μαρτίου 1887) περιγράφεται ο θάνατος του Αρχιστρατήγου. Στο κείμενό του ο Σταυριανός δίνει ιδιαίτερη έμφαση στα γεγονότα γύρω από τον τραυματισμό και τον θάνατο του Γεωργίου Καραϊσκάκη και την καταστροφή των ελληνικών στρατευμάτων στον Ανάλατο. Τα όσα γράφει, παραπέμπουν σε ένα σατανικό σχέδιο εξόντωσης του Καραϊσκάκη!

Ο Γώγος (Γιώργος) Μπακόλας (είχε σκοτώσει τον Κίτσο Μπότσαρη, πατέρα του Μάρκου Μπότσαρη) άρχισε ως αρματολός, συνέχισε ως οπλαρχηγός και τέλειωσε ως προδότης. Έπειτα από τη συντριβή των Επαναστατών στη Μάχη του Πέτα, ο Μπακόλας κατηγορήθηκε ότι εκείνος ήταν ο υπεύθυνος της καταστροφής, γιατί επέτρεψε στους εχθρούς να περικυκλώσουν τους Έλληνες. Ήταν το κομβικό σημείο για τον Γώγο Μπακόλα. Παρά το ότι δεν του αποδόθηκε καμία κατηγορία -επίσημα τουλάχιστον- ούτε αποδείχθηκε ευθύνη του για την καταστροφή, ο Μπακόλας απογοητεύτηκε και άλλαξε στρατόπεδο: τα βρήκε με τους Τούρκους και μάλιστα ήταν στο πλάι του Ομέρ Βρυώνη στην πρώτη πολιορκία του Μεσολογγίου! Οι Τούρκοι τον χρησιμοποίησαν σε αρκετές εκστρατείες τους στη Δυτική Ελλάδα, επειδή γνώριζε τον τόπο και τους προύχοντες της περιοχής. Κι έτσι συνέχισε μέχρι τέλους. Παρόμοια με του Μπακόλα είναι και διαδρομή του Δημήτριου Νενέκου! Ο οποίος έγινε το δεξί χέρι του Ιμπραήμ όταν αυτός κατέκαψε την Πελοπόννησο, δολοφονώντας γεννημένους και αγέννητους! Είναι τότε που ο Γέρος του Μοριά βροντοφώναξε: «Φωτιά και τσεκούρι στους τουρκοπροσκυνημένους».

Ο Μαυροκορδάτος έκανε το πρώτο σύνταγμα το 1822 που ήταν φιλοτουρκικό! Το επιβεβαιώνει και ο Μακρυγιάννης, τον οποίο πολλοί κατηγορούν για τοκογλύφο. Και το πρώτο ελεύθερο ελληνικό κράτος θεμελιώθηκε στηριζόμενο στους ξένους. Αυτή η ιστορική στρέβλωση οδήγησε στη διαπλοκή που υπηρετεί τα συμφέροντα της κάθε κυβέρνησης και όχι των πολιτών, μέχρι και σήμερα. Πολύ γρήγορα, με ηθικούς αυτουργούς τους Εγγλέζους και Έλληνα εκτελεστή, δολοφονήθηκε ο Καποδίστριας γιατί δεν ήθελαν την Ελλάδα μια ευημερούσα ανεξάρτητη χώρα. «Ο φιλήκοος των ξένων είναι προδότης», έλεγε ο (εκ μητρός Κύπριος) Ιωάννης Καποδίστριας.

Αυτά κι άλλα πολλά, που δεν χωράνε στους τόμους μιας ολόκληρης εγκυκλοπαίδειας, συνέβησαν και τότε και υστερότερα και συμβαίνουν μέχρι τις μέρες μας. Με αποκορύφωμα την προδοσία της Κύπρου το 1974! Σε αυτό το τελευταίο θα επανέλθουμε σύντομα. Γιατί μόνο η γνώση της αληθινής και όχι της παραχαραγμένης Ιστορίας μπορεί να δώσει ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον στην πατρίδα μας. Ελλάδα και Κύπρο μαζί….

Υστερόγραφο: Όσο πιο «μικρό είναι ένα Έθνος, τόσο πιο μεγάλες πρέπει να είναι οι αντοχές του. Κι αυτές τις αντοχές θα τις βρει στη γλώσσα, τη θρησκεία, την παράδοση και την Ιστορία του.

Βιβλιογραφία: Βικιπαίδεια

*Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, από το Μονάγρι Λεμεσού

av.avgoustiνοs@gmail.com