Τουρκικές προκλήσεις και εγκλήματα

Οι τουρκικές προκλήσεις, με δολοφονίες Ελλήνων και βανδαλισμούς ελληνικών περιουσιών στις πόλεις και μεικτά χωριά συνεχίστηκαν ολόκληρο τον Ιούνιο και τον Ιούλιο του 1958. Επιστέγασμα των τουρκικών εγκλημάτων και άλλων βαρβαροτήτων, σε βάρος των Ελλήνων, με την ανοχή του κυβερνήτη Φουτ και του αρχηγού των βρετανικών στρατευμάτων, στρατηγού Ντάρλινγκ, ήταν η άγρια σφαγή των Κοντεμενιωτών στις 12 Ιουνίου από τους κανίβαλους του Κιόνελι, μπροστά στα μάτια Βρετανών στρατιωτών και Τούρκων επικουρικών.

Μέχρι τη μαύρη εκείνη για τους Έλληνες μέρα, οι πραιτωριανοί του διδύμου Φουτ - Ντάρλιγκ, με τη βοήθεια πάντοτε Τούρκων επικουρικών, αλώνιζαν την ύπαιθρο και επιδίδονταν σε δολοφονίες αθώων άοπλων πολιτών και εμπρησμούς ελληνικών περιουσιών, με το πρόσχημα ότι φιλοξενούσαν «τρομοκράτες» της ΕΟΚΑ, όπως αποκαλούσαν τους αγωνιστές, που με Αρχηγό τον ασύλληπτο, αόρατο Διγενή, έσπαζαν τις αλυσίδες της πικρής αγγλικής σκλαβιάς κι άνοιγαν τον δρόμο της λευτεριάς στο ελληνικό νησί μας. Επεισόδια τουρκικής βαρβαρότητας, με την ανοχή των πραιτωριανών Φουτ - Ντάρλινγκ, συνέβαινα όλον τον Ιούνιο στις πόλεις και αρκετά μεικτά χωριά.

Στη Λεμεσό, εξαγριωμένοι Τουρκοκύπριοι οπλισμένοι, όπως σε όλες τις εγκληματικές τους ενέργειες, με μάχαιρες, σιδηρολοστούς, άλλα αιχμηρά αντικείμενα και εκρηκτικές ύλες, με την κάλυψη Βρετανών στρατιωτών και Τουρκοκύπριων επικουρικών, προσπάθησαν να καταλάβουν και να θέσουν υπό τον έλεγχό τους τη Δεύτερη Δημοτική Αγορά, αλλά η αντίδραση των Ελλήνων τούς εμπόδισε. Την επόμενη μέρα ενισχύθηκαν και συνέχισαν τις επιθέσεις τους, κατά τις οποίες δολοφόνησαν τον Ευαγόρα Νικολάου και τραυμάτισαν σοβαρά με μάχαιρες και σιδηρολοστούς άλλους ανύποπτους Έλληνες συμπολίτες τους. Το κακό είχε παραγίνει, οπότε οι Έλληνες της περιοχής επενέβησαν και διέλυσαν βίαια τον μαινόμενο τουρκικό όχλο.

Στη Λάρνακα, την Αμμόχωστο και την Πάφο

Παρόμοια αιματηρά επεισόδια με πρωταγωνιστές Τούρκους βανδάλους, πάντοτε με την κάλυψη ένοπλων στρατιωτών και Τούρκων επικουρικών, συνέβησαν και στη Λάρνακα, την Αμμόχωστο και την Πάφο. Λονδίνο και Άγκυρα άρχισαν πια να συνεργάζονται στενά και απροκάλυπτα για την εφαρμογή του διαβόητου διχοτομικού σχεδίου Μακμίλαν. Στα επεισόδια της Λάρνακας, εξαγριωμένοι Τούρκοι δολοφόνησαν εν ψυχρώ δυο Έλληνες και τραυμάτισαν αρκετούς άλλους, που τους είχαν εμποδίσει να καταλάβουν και να θέσουν υπό τον έλεγχό τους ελληνικές περιουσίες που γειτνίαζαν με την τουρκοκυπριακή συνοικία.

Στην Αμμόχωστο και στην Πάφο οι Τούρκοι βάνδαλοι τα βρήκαν σκούρα, παρά την κάλυψή τους από τους πραιτωριανούς του διδύμου Φουτ - Ντάρλινγκ, διότι οι Έλληνες, με εντολή της ΕΟΚΑ, είχαν ήδη ετοιμάσει ομάδες Πολιτικής Άμυνας. Ο Διγενής είχε προβλέψει έγκαιρα τις εξελίξεις με την αγγλοτουρκική συνωμοσία σε βάρος της Κύπρου, είχε δώσει εντολή για την οργάνωση της Πολιτικής Άμυνας, με επικεφαλής δοκιμασμένους αγωνιστές της ΕΟΚΑ. Οι Βρετανοί, που έβλεπαν ότι οι Έλληνες άρχισαν να οργανώνονται σε παγκύπρια κλίμακα, για ν’ αντιμετωπίσουν τη συνωμοσία τους με τους Τούρκους, άρχισαν να επιβάλλουν το αλήστου μνήμης περιοριστικό μέτρο του «κέρφιου»- (κατ’ οίκον περιορισμού). Έτσι περιόρισαν κάθε κίνηση του ελληνικού πληθυσμού, ακόμα και γυναικοπαίδων.

Μάχες στην Ομορφίτα

Το μέτρο αυτό έδενε τα χέρια των Ελλήνων και άφηνε ελεύθερο πεδίο δράσης στους Τούρκους, οι οποίοι άρχισαν πάλι αμέσως του βανδαλισμούς. Στη Λευκωσία, από τις τρεις η ώρα το πρωί της επομένης μέρας, μαινόμενοι Τούρκοι, με εντολή του αρχηγού της εγκληματικής οργάνωσης ΤΜΤ, αντισυνταγματάρχη του τουρκικού στρατού Αλή Ριζά Βουρουσκάν, που είχε το ψευδώνυμο «Μπόσκουρτ» - Φαιός Λύκος, ανέλαβαν δράση. Οπλισμένοι με ππάλες, σιδηρολοστούς, αυτοσχέδιες πιστόλες, άλλα αιχμηρά αντικείμενα και εκρηκτικές ύλες επιχείρησαν να καταλάβουν τις Δημοτικές Πολυκατοικίες της Ομορφίτας, όπου διέμεναν Έλληνες. Οι κάτοικοι του προαστίου, αψηφώντας την έντονη παρουσία των στρατιωτών, που παρακολουθούσαν απαθείς τους εξαγριωμένους Τούρκους, αντέδρασαν δυναμικά και τους έτρεψαν σε φυγή.

Το απόγευμα, εξαγριωμένοι Τούρκοι, και πάλι με την κάλυψη των ένοπλων Βρετανών στρατιωτών και των επίσης οπλισμένων Τούρκων επικουρικών, ξεχύθηκαν στους δρόμους της Ομορφίτας και επιχείρησαν να δολοφονήσουν Έλληνες που γύριζαν στα σπίτια τους από το γειτονικό Καϊμακλί. Οι Έλληνες κάτοικοι του προαστίου, που ήταν σε επιφυλακή, τους κυνήγησαν και τους έτρεψαν πάλι εις άτακτον φυγή. Μαζί τους έφυγαν και οι στρατιώτες με τους επικουρικούς που τους κάλυπταν. Είχαν αντιληφθεί ότι δεν επρόκειτο να θέσουν υπό τουρκικό έλεγχο την Ομορφίτα. Ήταν βέβαιοι ότι οι Έλληνες κάτοικοι του προαστίου θα υπερασπίζονταν και θα διαφύλασσαν τα σπίτια και τις περιουσίες τους από κάθε εχθρική επιβουλή. Βέβαιος γι’ αυτό ήταν πια και ο κυβερνήτης Φουτ, που πείσθηκε ότι οι τουρκικές προκλήσεις ήταν προσχεδιασμένες και διέταξε τον στρατηγό Ντάρλινγκ να επιβάλει αυστηρότερο «κέρφιου», χωρίς όμως κανένα αποτέλεσμα. Οι Τούρκοι εξακολουθούσαν ανενόχλητοι να προβαίνουν σε εμπρησμούς και άλλες εγκληματικές ενέργειες.

Στις 10 Ιουνίου οι Τούρκοι δολοφόνησαν τον δημοτικό υπάλληλο Αντώνη Ιωάννου - Μπλάκκη και έβαλαν φωτιές σε ελληνικές περιουσίες. Επίσης, πυρπόλησαν την ιστορική εκκλησία του Αγίου Λουκά, στη βόρεια ομώνυμη ενορία της Λευκωσίας. Η κατάσταση ήταν εκρηχτική σ’ ολόκληρο το νησί. Η αγγλοτουρκική συνωμοσία δεν αφήνει ασυγκίνητο τον αδελφό του Αυστραλού Πρωθυπουργού, Έβατ, που έτυχε να βρίσκεται εκείνες τις μέρες στην Κύπρο. Μόλις έφθασε στην Αθήνα, μετά την επίσκεψή του στο νησί μας, ο Έβατ δήλωσε ότι οι βιαιοπραγίες ήταν προμελετημένες από τους Τούρκους και ότι ο βρετανικός στρατός όχι μόνο βιαιοπραγούσε με τους Τούρκους, αλλά και συνεργαζόταν μαζί τους σε βάρος των Ελλήνων.

Αποτρόπαιο έγκλημα στο Αυγόρου

Τις τουρκικές βαρβαρότητες ζήλεψαν οι πραιτωριανοί Φουτ - Ντάρλινγκ και στις 4 Ιουλίου, χρησιμοποιώντας τεθωρακισμένα «Μάρμουρ Χάριγκτον», επέδραμαν στο Αυγόρου, εντελώς αναίτια, και προκαλούσαν τους κατοίκους. Οι Αυγορίτες αντέδρασαν. Άντρες, γυναίκες και παιδιά ακόμη, τους υποδέχθηκαν με πετροβολισμούς και αντιβρετανικά συνθήματα. Οι άνανδροι στρατιώτες, μ’ επικεφαλής έναν λοχαγό, άρχισαν να βάλλουν αδιάκριτα εναντίον των κατοίκων, με οπλοπολυβόλα, αυτόματα και τυφέκια. Από τα δολοφονικά πυρά των θρασύδειλων στρατιωτών έπεσε νεκρή η λεβέντισσα, έγκυος Λουκία Παπανικολάου, ενώ προσπαθούσε να αποσπάσει από τα χέρια σιδηρόφραχτων στρατιωτών νεαρό παιδί. Επίσης, νεκρός έπεσε από σφαίρες στρατιωτών κι ένας γέροντας, ενώ τραυματίστηκαν περισσότεροι από 50 κάτοικοι, από τους οποίους 13 σοβαρά.

Για τις δυο δολοφονίες και τους τραυματισμούς αθώων άοπλων πολιτών δεν υπήρξε καμιά αντίδραση από τον κυβερνήτη Φουτ, ούτε από τον αιμοσταγή στρατηγό Ντάρλινγκ. Η ΕΟΚΑ, όμως, καταδίκασε όχι μόνο το βρετανικό έγκλημα στο Αυγόρου, αλλά και την αγγλοτουρκική συνωμοσία με τις δολοφονίες, τις βεβηλώσεις ιερών ναών, τους εμπρησμούς και τις καταστροφές ελληνικών περιουσιών, χωρίς να γίνει ποτέ καμιά σύλληψη των δολοφόνων και εμπρηστών Τούρκων, που ενεργούσαν με την κάλυψη στρατιωτών.

Η ΕΟΚΑ καταδικάζει το δίδυμο Φουτ - Ντάρλινγκ

Ο Αρχηγός Διγενής σε προκήρυξή του, κάτω από τον τίτλο «Ο αιμοσταγής δολοφόνος ΚΕΡΦΙΟΥ», τόνιζε: «Με φαρισαϊσμούς ήρχισε την ενάσκηση των καθηκόντων του εν Κύπρω. Με προσευχές προσπάθησε να εξαπατήσει τους Κυπρίους. Άτιμος εφάνη απέναντι του αντιπάλου του ΔΙΓΕΝΗ. Και όλα αυτά τα θεωρεί υψηλήν πολιτικήν, τον εαυτόν του μεγάλον διπλωμάτην!!! Τους δε Κυπρίους βλάκες…

»Συμμορίες Τούρκων αλητών εξαπέλυσαν επίθεσιν εναντίον ανυπόπτων αμάχων Ελλήνων και ο ίδιος από του κυβερνείου του απήλαυνεν να λαμβάνει τα τηλεφωνήματα περί φόνων Ελλήνων, βεβηλώσεων και εμπρησμών ναών, καταστροφών ελληνικών περιουσιών.

»Συγχωροχάρτι έδωσε στους Τούρκους δολοφόνους και εμπρηστάς. Σημαίαι τουρκικαί υψώθησαν επί αρπαγεισών ελληνικών οικιών και των Δημοτικών Αγορών.

»Συνθήματα ‘‘τακσίμ’’ και φυλλάδια της ‘‘Βολκάν’’ (τουρκοκυπριακή τρομοκρατική οργάνωση πριν από την ΤΜΤ), καλούντα τους Τούρκους να σφάξουν τους Έλληνας, κυκλοφορούν ασυδότως. Όλα αυτά για τον σάτυρον κυβερνήτην είναι ΝΟΜΙΜΑ.

»Μια πινακίδα στο Αυγόρου, που καλά-καλά οι πραιτωριανοί δεν κατόρθωσαν να διαβάσουν τι έλεγε, εξηρέθισε τόσο τον… γενναίον αξιωματικόν, ώστε αυτός εξέχυσε τας σφαίρας του εναντίον αόπλου πληθυσμού, με αποτέλεσμα τον φόνον δύο, εξ ων μια γυναίκα έγκυος και τον τραυματισμόν δεκάδων άλλων χωρικών, μεταξύ των οποίων γέροντες και γυναίκες.

»Δεν γνωρίζομεν αν ο… γενναίος αυτός αξιωματικός επροτάθη υπό του αιμοσταγούς κυβερνήτη να παρασημοφορηθή. Πάντως, δεν μπορεί να είναι γενναίος, ούτε πολιτισμένος. Και, όμως, οι Έλληνες ‘‘τρομοκράται’’ εσεβάσθησαν γυναικόπαιδα και ουδέποτε ηθέλησαν να θερίσουν γυναικόπαιδα με τα αυτόματά των, ενώ τους παρουσιάζονται θαυμάσιαι ευκαιρίαι. Οι ‘‘τρομοκράται’’ δίδουν μαθήματα εις τους βαρβάρους Τόρηδες.

»Και αυτά γίνονται εις Κύπρον, υπό το καθεστώς, το οποίον εδημιούργησε ένα ανθρώπινον κτήνος-ΦΟΥ-ΚΕΡΦΙΟΥ».

Τελικά, ο Φουτ, υπό την πίεση της ΕΟΚΑ και την έντονη, αυστηρή καταδίκη της σφαγής των Κοντεμενιωτών από τον Άγγλο Αρχιδικαστή, άρχισε να αντιλαμβάνεται ότι η εχθρική στάση του εναντίον των Ελλήνων και η απροκάλυπτη εύνοιά του στους Τούρκους ήταν ολοφάνερη και προσπαθούσε με κάθε τρόπο να εμφανιστεί αμερόληπτος.