Η ατιμωρησία της προδοσίας του ’74

Το φρικτό έγκλημα κατά της Κύπρου ενός παρανοϊκού δικτάτορα, του Δημητρίου Ιωαννίδη και των συνεργών του, θα τυραννάει εσαεί τον Ελληνισμό. Όμως, η αξία της Αρετής και το ηθικό βάρος της Κάθαρσης, που ακόμα εκκρεμούν, δεν έχασαν ποτέ το νόημά τους από την Αρχαιότητα έως το σήμερα και -σε ό,τι αφορά την Κύπρο- εκκρεμούν ενώπιον του Δικαίου και της Ιστορίας.

Την ατμόσφαιρα της μεταπολίτευσης (προσωπικά, ποτέ δεν αντιλήφθηκα τι ακριβώς σημαίνει η λέξη μεταπολίτευση) δηλητηρίασε από την αρχή η υποψία πως η διερεύνηση σταμάτησε για να μην αποκαλυφθεί είτε η εμπλοκή πολιτικών προσώπων στην Κυπριακή Τραγωδία του 1974 (στο πλαίσιο κάποιας απροσδιορίστου μεγέθους συναλλαγής με τον “ξένο παράγοντα”, ώστε ν’ αποφευχθούν οι συνέπειες μιας ελληνοτουρκικής σύγκρουσης) είτε κάποια ανήθικη/ανέντιμη παρασκηνιακή συναλλαγή του πολιτικού κόσμου με τους χουντικούς για να διασφαλιστεί η ομαλή “μετάβαση” στην κοινοβουλευτική ζωή.

Η ατιμωρησία της προδοσίας του ’74 έχει καταγραφεί ως μια από την πλέον επαίσχυντες πράξεις του ελληνικού πολιτειακού συστήματος. Η κυβέρνηση Καραμανλή ανέστειλε τις διώξεις με επίκληση νομοθεσίας, που προέβλεπε ότι μπορεί αυτό να συμβεί όταν «απειλούνται οι σχέσεις της Ελλάδος μετά τρίτης τινός χώρας». Δηλαδή των Η.Π.Α., της Μεγάλης Βρετανίας και του ΝΑΤΟ, των πρωταγωνιστών της προδοσίας της Κύπρου.

Η δικαστική έρευνα και δίωξη των υπευθύνων για την προδοσία της Κύπρου αποκλείσθηκε με Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου (αριθ. ΠΥΣ 45/7-3-75) από το πρώτο διάστημα της μεταπολίτευσης! Η εξεταστική επιτροπή για τον «φάκελο της Κύπρου», που συστάθηκε αρκετά χρόνια αργότερα, συμπληρώνοντας το έργο της και βγάζοντας τα συμπεράσματά της το 1988, κατέθεσε το πόρισμά της. Κανονικά, θα έπρεπε να αρθεί η πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου και οι εξ αυτής αποφάσεις του Υ.ΕΘ.Α. για αναστολή διώξεων. Κάτι τέτοιο δεν έγινε (προφανώς για να μείνουν στο απυρόβλητο οι Καραμανλής και Αβέρωφ, που φέρουν μεγάλη ευθύνη για το έγκλημα κατά της Κύπρου), με αποτέλεσμα να διαιωνίζεται το πρόβλημα και η ατιμωρησία πενήντα χρόνια από την βάρβαρη τουρκική εισβολή.

Ιδού και μερικές ατράνταχτες αποδείξεις: Στην εκπομπή «Ανοικτοί Φάκελοι» του δημοσιογράφου Κώστα Γεννάρη, στο Ρ.Ι.Κ. (Δευτέρα, 16 Ιουλίου 2007), ακούσθηκε απόσπασμα από την ομιλία του Ευάγγελου Αβέρωφ στην Ελληνική Βουλή, που λέει επί λέξει: «…Δεν θα στέλναμε τα αεροπλάνα και τα υποβρύχιά μας στην Κύπρο και να κινδύνευαν τα υπόλοιπα νησιά…». Ο Σύμβουλος του Γλαύκου Κληρίδη Πόλυς Πολυβίου και ο δημοσιογράφος Δημήτρης Ανδρέου αποκαλύπτουν μέρος του διαλόγου του προεδρεύοντος της Κυπριακής Δημοκρατίας Γλαύκου Κληρίδη με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, αμέσως μετά το ναυάγιο των ειρηνευτικών συνομιλιών στη Γενεύη μεταξύ πρώτης και δεύτερης φάσης της εισβολής. Ο Γλαύκος Κληρίδης, επιστρέφοντας στη Λευκωσία με ενδιάμεσο σταθμό την Αθήνα, συναντιέται με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή την ώρα που ο σιδερόφρακτος στρατός εισβολής προχωρούσε σφάζοντας και ατιμάζοντας, όπου διημείφθη ο ακόλουθος διάλογος μεταξύ των δύο ανδρών:

Κληρίδης: Κύριε Πρόεδρε, ο Ελληνισμός στην Κύπρο αφανίζεται. Σας παρακαλώ πολύ κάντε κάτι.

Καραμανλής: Δεν μπορώ να κάνω τίποτε απολύτως.

Κληρίδης: Κύριε Πρόεδρε, δεν ζητώ να εμπλακείτε σε πόλεμο, στείλτε απλώς δύο πλοία. Λίγα αεροπλάνα για να φανεί ότι ενδιαφέρεστε…

Καραμανλής (απαντά θυμωμένος): Δεν μπορώ να θυσιάσω την Ελλάδα για την Κύπρο, είστε μόνοι σας!

Έτσι γράφτηκε το επαίσχυντο δόγμα Καραμανλή «Η Κύπρος κείται μακράν»!

Συμπέρασμα: Υπάρχει απόλυτη βεβαιότητα ότι η ελληνική Πολιτεία, πρωτίστως, και δευτερευόντως η κυπριακή δεν εμβάθυναν όσο έπρεπε στην ιστορική έρευνα. Πολλές είναι οι μισές αλήθειες και αμέτρητα τα ψέματα που ειπώθηκαν και γράφτηκαν. Ο «φάκελος της Κύπρου» φυλακίσθηκε (δήθεν για λόγους εθνικού συμφέροντος) στα υπόγεια της ελληνικής Βουλής. Κι όταν ύστερα από τέσσερεις και πλέον δεκαετίες αποφασίσθηκε να δοθεί στη Βουλή των Αντιπροσώπων της Κυπριακής Δημοκρατίας, για περαιτέρω διερεύνηση, αποκαλύφθηκε ότι δέκα κρίσιμοι τόμοι «έκαναν φτερά»! Ωστόσο, για ένα πράγμα είμαστε απολύτως βέβαιοι: Η αδέκαστη γραφίδα του ιστορικού του μέλλοντος θα καταγράψει με απόλυτη ακρίβεια και σαφήνεια την αλήθεια! Θα είναι το ελάχιστο χρέος προς τους αγέννητους, τους ζωντανούς και τους Ήρωες της λήθης, που έφυγαν προδομένοι και αδικαίωτοι…

*Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, από το Μονάγρι Λεμεσού, av.avgoustiνοs@gmail.com