«Wishful thinking»... όπως θα έλεγε και η θεία μου η Ερμιόνη!

Διαβάζω στις εφημερίδες πως, σε ανοιχτή επιστολή, η Προσωπική Απεσταλμένη του ΓΓ του ΟΗΕ, κυρία Μαρία Άνχελα Ολγκίν Κουεγιάρ, με άρρητα ρήματα, ανώτερα μαθηματικά, σου μου του, υπεκφυγές και υπαινιγμούς μεταξύ άλλων αναφέρει πως...

(...) «είναι σημαντικό να υπάρξει απομάκρυνση από λύσεις που στο παρελθόν δημιούργησαν προσδοκίες που δεν εκπληρώθηκαν και οδήγησαν σε μεγαλύτερες διαφωνίες και απογοητεύσεις» και πως «τώρα, πρέπει να σκεφτούμε διαφορετικά, παραμένοντας πεπεισμένοι ότι ένα κοινό μέλλον θα φέρει μεγάλες ευκαιρίες σε όλους τους Κυπρίους»...

Μέσα στα θολά νερά της αισιοδοξίας και απέραντης αοριστολογίας που ξεστόμισε η συμπαθέστατη, κατά τα άλλα, απεσταλμένη του ΓΓ του ΟΗΕ, προσπαθώ ο καψερός, σαν πατενταρισμένος Σκαλιώτης μάντης που είμαι, να μαντέψω τον σιβυλλικό της χρησμό.

Τι εννοεί όταν λέει πως...

«...είναι σημαντικό να υπάρξει απομάκρυνση από λύσεις που στο παρελθόν δημιούργησαν προσδοκίες...» και πως «τώρα πρέπει να σκεφτούμε διαφορετικά...».

Μήπως εννοεί το σχέδιο Ανάν; Το οποίο προς μεγάλη απογοήτευση της Τουρκίας, της Μεγάλης Βρετανίας και των πλείστων Τουρκοκυπρίων το απέρριψε το 76% των «Ελλήνων Κυπρίων του Νότου»; Ή μήπως εννοεί και όλα τα υπόλοιπα σχέδια αγγλο-τουρκικής επινόησης, τα οποία προηγήθηκαν; Τα οποία αν τα αποδεχόμασταν, λάου-λάου και κολπατζίδικα θα εξασφάλιζαν στους Άγγλους την διά παντός συνέχιση της κατοχής μέρους της Κύπρου, με επιπρόσθετο πεσκέσι και ασήμωμα μέρος της ΑΟΖ μας· ενώ ταυτόχρονα θα μετέτρεπαν την τουρκοκρατούμενη περιοχή της Κύπρου σε τουρκομαχαλά!

Κι αν αυτές είναι οι λύσεις από τις οποίες εισηγείται να απομακρυνθούμε η κ. Ολγκίν, ποια λύση μάς προτείνει;

Αν αυτό που εισηγείται -ως οφείλει να κάνει- είναι να βρεθεί μια...

• «...συνολική και βιώσιμη λύση σύμφωνα με τον Καταστατικό Χάρτη και τα σχετικά ψηφίσματα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών... Μια λύση, η οποία θα προνοεί την πλήρη αποχώρηση όλων των ξένων στρατευμάτων, την κατάργηση του αναχρονιστικού συστήματος εγγυήσεων, την αποχώρηση των εποίκων... Η οποία θα διασφαλίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις θεμελιώδεις ελευθερίες όλων των Κυπρίων... Μια λύση, η οποία να συνάδει με το ευρωπαϊκό κεκτημένο και να σέβεται πλήρως τις αρχές επί των οποίων εδράζεται η Ευρωπαϊκή Ένωση...»,

τότε δεν μπορώ παρά να εκφράσω την ευαρέσκειά μου! Αν όμως η κυρία Ολγκίν εισηγείται να φανούμε «ρεαλιστές» και να αποδεχτούμε τις «νέες πραγματικότητες...», πως έφτασε η στιγμή να βάλουμε (κι άλλο) νερό στο κρασί μας και να συγκατανεύσουμε στη λύση δύο κρατών, λύση την οποία αντρόπιαστα επιζητούν ο κύριος Τατάρ και η Τουρκία, τότε λυπάμαι αλλά... εδώ θα τα χαλάσουμε!

Ο κ. Λετυμπιώτης, αναφερόμενος στην ανοιχτή επιστολή της κ. Ολγκίν, σημείωσε πως... «αποστέλλει ένα ενθαρρυντικό μήνυμα· αυτό της ισχυρής της βούλησης για συνέχιση των προσπαθειών της, και της πεποίθησής της για οριστική επίλυση του Κυπριακού... Εντός του συμφωνημένου πλαισίου των ΗΕ!»

Κύριε Κυβερνητικέ Εκπρόσωπε, διορθώστε με αν κάνω λάθος, αλλά ούτε η κ. Ολγκίν ούτε κι ο ΓΓ των ΗΕ δήλωσαν πως η οριστική επίλυση του Κυπριακού θα βρίσκεται... «εντός του συμφωνημένου πλαισίου των ΗΕ...».

Η μικρή αυτή λεπτομέρεια είναι δική μας επινόηση και προσθήκη. «Wishful thinking», όπως θα έλεγε και η θεία μου η Ερμιόνη...

Γιατί αν κρίνουμε από τον σιβυλλικό χρησμό της συμπαθέστατης κυρίας Ολγκίν και την «ex voluntate»αναφορά του ΓΓ των ΗΕ στη «Βόρεια Κύπρο» μαζί με την προσπάθειά του να «τετραγωνίσει τον κύκλο», λίγο-πολύ μάς λένε να ξεχάσουμε τη λύση ΔΔΟ και όλα όσα προηγήθηκαν και να... «πιέσουμε τους ηγέτες μας να εργαστούν για ένα καλύτερο και ασφαλές μέλλον...».

«Λίθοι, πλίνθοι και κέραμοι ατάκτως ερριμμένα...» ή, αν προτιμάτε... «άρτζι μπούρτζι και λουλάς»...

«Άλλαι μεν βουλαί ανθρώπων, άλλα δε θεός κελεύει...».

Άλλα τα δικά μας σχέδια, όνειρα και προσδοκίες κι άλλες οι προσταγές των «θεών». Γιατί σήμερα τον πλανήτη δεν τον διαφεντεύει ο Δίας, αλλά «η Δύναμη του Ισχυρού». Και εμείς, δυστυχώς, ούτε δύναμη έχουμε, ούτε ισχυροί είμαστε...

Σε ένα από τα βιβλία μου είχα γράψει πως το 1974... ο Διάολος έκοβε και έραβε!

Το 1974 δεν αφέντευε ο ορθός λόγος.

Αφέντευε η παραφροσύνη. Τα γκέμια του κόσμου

δεν τα κρατούσε ο Θεός, αλλά ο Τράγος του Μέντες.

Ο Ασμοδαίος Άρχοντας του σκότους.

Το τέρας αυτό εξουσίαζε το Σύμπαν...

Ναι! Το 1974

ο Διάολος έκοβε κι έραβε...

Εκεί που ο ΓΓ των ΗΕ όφειλε να πει τα πράγματα με τ’ όνομά τους, να αναφερθεί στα ψηφίσματα των ΗΕ που ζητούν από την Τουρκία και τον κατοχικό στρατό λίγο πολύ να «ξεκουμπιστούν» από την κατεχόμενη Κύπρο, για άλλη μια φορά επιρρίπτει ευθύνες και στα δύο «μέρη»... Αλλά, τι να σου κάνει κι αυτός! Υπαλληλάκος είναι. «Εξάρτημα» κι αντιφωνητής της «Master’s Voice» των Αμερικανών, των Άγγλων και βάλε, οι οποίοι πληρώνουν τον παχυλό μισθό του...

Καλά κάνουμε, λοιπόν, οι κυβερνώντες και οι τιμονιέρηδες των κυβερνητικών κομμάτων, να σταματήσουν να παραμυθιάζουν τον ταλαίπωρο κοσμάκη. Και, επιτέλους, να του πουν την αλήθεια.

Ποια είναι αυτή;

Για άλλη μια φορά το «Κυπριακό» κατευθύνεται σε λασπονέρια. Σε χειμερία νάρκη. Η Τουρκία ουδέποτε θα «ξεκουμπιστεί» από την Κύπρο και ο Ελληνισμός της Κύπρου ουδέποτε θα αποδεχθεί να υπογράψει οποιαδήποτε λύση, η οποία θα νομιμοποιήσει τα λάφυρα πολέμου που έχει αποκομίσει η Τουρκία από τη βάρβαρη εισβολή της στο νησί.

Τι μας απομένει να κάνουμε; Δυστυχώς, όχι πολλά...

• Μετά το deadlock των συνομιλιών, όπου για άλλη μια φορά θα διαφανεί πως αυτός που δεν θέλει ΔΙΚΑΙΗ λύση είναι η Τουρκία, επιβάλλεται να σταματήσουμε να κάνουμε τεμενάδες και να αλλάξουμε αρμένισμα.
• Να αξιοποιήσουμε την αναβαθμισμένη μας σχέση με τις Ηνωμένες Πολιτείες, το Ισραήλ και τη Γαλλία και χωρίς τυμπανοκρουσίες να ενισχύσουμε την άμυνά μας· κι ο νοών νοείτω! Μην τα περιμένουμε όλα από την Ψωροκώσταινα, η οποία κινδυνεύει κι αυτή από το τουρκικό νταηλίκι.
• Να εντάξουμε την «Πολιτιστική Διπλωματία» στη στρατηγική μας. Να ξεκινήσουμε παγκόσμια καμπάνια και, μέσα από ντοκιμαντέρ, κινηματογραφικές ταινίες, παραστάσεις, πολιτικές και πολιτιστικές εκδηλώσεις, να ανατρέψουμε την προπαγάνδα των Τούρκων, η οποία χρόνια τώρα μονοπωλεί σε παγκόσμια κλίμακα κάνοντας το άσπρο μαύρο...
• Να κάνουμε υπομονή. Η δική μας αποτυχημένη γενιά, δεν έχει κανένα δικαίωμα να «κοτσιανιάσει» τα κατεχόμενα μέρη της Κύπρου στην Τουρκία· στερώντας το δικαίωμα από τα παιδιά που δεν γεννήθηκαν ακόμα, κάποια μέρα να διεκδικήσουν την ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ της πατρίδας τους.