Παίκτες που έγραψαν ιστορία: Ανδρέας Λυμπουρής
Το δικό του λιθαράκι έβαλε στις μεγάλες επιτυχίες του Ολυμπιακού στη δεκαετία του ’70, ο ταχύτατος εξτρέμ, Ανδρέας Λυμπουρής, που ήταν δημιουργός αλλά και σκόρερ της ομάδας. Ήταν οι εποχές που η ομάδα του Τακτακαλά ήταν μόνιμη πρωταθλήτρια και είχε δύο σπουδαίους ακραίους επιθετικούς, τους Λυμπουρή και Κεττένη, όπως και το σπουδαίο δίδυμο φορ Π. Ευθυμιάδη και Κ. Πιερίδη.
Το ξεκίνημα της καριέρας του ήταν κάπως επεισοδιακό. Στον Ολυμπιακό τον πήρε στα 16 του χρόνια, το 1964, ο καθηγητής του στην Αγγλική Σχολή Λευκωσίας, Τάκης Χριστοφίδης, που ήταν οπαδός των «μαυροπρασίνων», βλέποντάς τον να ξεχωρίζει στην ομάδα του σχολείου. Ο Ανδρέας Νικολάου-Λυμπουρής είχε για πρώτο προπονητή τον κ. Παλέτσιο και η ομάδα του έβαζε ταξί για τη μεταφορά του στο χωριό του, το Δάλι. Τόσο ξεχώριζε, που από νωρίς ήθελαν οι Ολυμπιακοί να τον βάλουν στην ομάδα. Το ντεμπούτο θα ήταν με την Ανόρθωση στο ΓΣΕ Αμμοχώστου. Όταν το λεωφορείο της ομάδας πήγε στο Δάλι να τον παραλάβει, ο Λυμπουρής δεν ήθελε να πάει γιατί ένιωθε μικρός για να παίξει μπάλα και είπε στη μητέρα του να βρει μια δικαιολογία για να τον καλύψει, ενώ ο ίδιος πήγε στο οίκημα του Χαλκάνορα... για να κρυφτεί. Τελικά η αποστολή με επικεφαλής τον Α. Μαύρο τον εντόπισαν και τον πήραν και του είχαν μάλιστα έτοιμα τα ρούχα και τα παπούτσια, για να μη βρει άλλη δικαιολογία να μην παίξει.
Ο Λυμπουρής θα παίξει και θα πετύχει το νικητήριο τέρμα στο 2-1 του Ολυμπιακού και σταδιακά θα έλθει η καθιέρωσή του, πάντα με το «11» στην πλάτη. Ένας γρήγορος εξτρέμ, με ωραία ντρίπλα, όμορφες σέντρες για τους συμπαίκτες του και σκόρερ αφού σημείωνε και 5-6 τέρματα κάθε χρόνο. Στο ξεκίνημα της καριέρας του είχε για συμπαίκτες και τους Μουττά, Κοσμά, Φειδία, Σεραφείμ. Ευτύχησε να πανηγυρίσει την κατάκτηση τριών πρωταθλημάτων το 1967, 1969 και 1971, και να παίξει τρεις φορές στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα Α’ Εθνικής Ελλάδας, με πολλές εμπειρίες και αξέχαστες στιγμές. Τρεις φορές ο Ολυμπιακός είχε παίξει στην Ευρώπη, στο κύπελλο πρωταθλητριών τότε. Το 1967 έπαιξε με τη Σεράγεβο Γιουγκοσλαβίας (2-2,1-3), το 1969 με τη Ρεάλ Μαδρίτης (0-8, 1-6), και το 1971 με την Φέγενορντ Ολλανδίας (0-9,0-8).
Την εποχή των μεγάλων επιτυχιών στην ομάδα του Ολυμπιακού συναντούμε τους: Φιλώτα, Κ. Μιχαήλ, Μ. Αργυρού, Σωτηράκη, Δ. Αργυρού, Ξυπολητά, Λ. Αβρααμίδη, Κεττένη, Ευθυμιάδη, Κ. Πιερίδη, Μ. Μάρκου, Λυμπουρή, Β. Κάτσιη, Σαββάκη, Π. Παρτασίδη, Α.Ασσιώτη, Κ. Βασιλείου, Γ. Παύλου, Μάιλο, Πρατζιώτη, Αριστείδου. Αργότερα και πριν φύγει από τον Ολυμπιακό, έπαιξε και με τους Βαρνάβα, Καψό, Χαννουλή, Σκουφάρη, Μητσίδη, Προδρόμου, Φακέττι, Κ. Ηλιάδη, Φ. Καλοθέου, Κορομία, Καζακαίο, Μ. Καλοθέου κ.ά.
Ο Λυμπουρής έπαιξε μέχρι το 1975 στον Ολυμπιακό και ακολούθως πήγε στην ομάδα του χωριού του, τον Χαλκάνορα Ιδαλίου, όπου είχε διπλό ρόλο, προπονητή και παίκτη. Ο Χαλκάνορας είχε ανέλθει για πρώτη φορά στην Α’ Κατηγορία και έπαιξε δύο χρονιές. Το 1976-77 πήρε τη 12η θέση (σε 16 ομάδες) και το 1977-78 τερμάτισε τελευταίος και υποβιβάστηκε. Στην ομάδα τότε έπαιζαν και οι Καλλένος, Στ. Βασιλείου, Κ. Μητσίδης, Χρ. Λοΐζου, Λαγός, Ζωνιάς, Παττούρας, Νάκης, Νεοκλέους, Φάνος.
Στα 32 του χρόνια τερμάτισε την καριέρα του, που ήταν γεμάτη επιτυχίες.
