Ζούμε για 50 χρόνια μια βρετανο-τουρκική διζωνική τρέλα!
Φόρεϊν Όφις, 20 Ιουλίου 1974: Η Βρετανία μυστικά δεν θα είχε αντίρρηση αν ο τουρκικός στρατός κατείχε περίπου το 1/3 της νήσου πριν να συμφωνήσει σε εκεχειρία!
Μαύρη επέτειος χθες, 20 Ιουλίου 1974, της πρώτης βάρβαρης τουρκικής εισβολής. Η οποία αρχικά διευκολύνθηκε από το ανόητο πραξικόπημα εναντίον του Αρχ. Μακαρίου από μια χούφτα ηλιθίων στην Αθήνα…
Έκτοτε, για 50 χρόνια σε Κύπρο και Ελλάδα συντηρείται σκόπιμα από κάποιους, για κομματικο-ιδεολογικούς πρωτίστως λόγους, ένα αντι-ιμπεριαλιστικό κλίμα, επιλεκτικό, το οποίο προσπαθεί να σκεπάσει τις εγκληματικές και άμεσες ευθύνες του Λονδίνου με τη συνοχή της Μόσχας, εφόσον συνοψίζεται ως αντι-αμερικανικό, αντι-ΝΑΤΟϊκό. Φτάνει για όλα να φταίει ο ιμπεριαλισμός των Αμερικανών και του ΝΑΤΟ.
Το ίδιο ισχύει και για τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο. Ορισμένοι ακόμα προσπαθούν (αν και απομυθοποιήθηκε), να αποφεύγονται αναφορές για τα σοβαρά λάθη του από το 1955 μέχρι τον θάνατό του και τις σοβαρές επιπτώσεις των. Χρήσιμο, εφόσον καλύπτει και τις εν συνεχεία αποτυχίες, ασχετοσύνες, λάθη, έλλειψη πολιτικής γνώσης, ωριμότητας και ευθύνης των υπολοίπων. Και έτσι συντηρείται και διαιωνίζεται ένα διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα εις βάρος των εθνικών μας συμφερόντων. Φθάνοντας σε σημείο ξεφτίλας να χρησιμοποιηθούν δίχως συνέπειες μέχρι τώρα, σε μια ευρωπαϊκή κατά τα άλλα χώρα, κλεμμένα άνευ εγκυρότητας και επιβεβαιωμένα ΠΛΑΣΤΑ έγγραφα τάχα του ΝΑΤΟ, για να συντηρείται το εν λόγω αφήγημα και με ένα αναξιόπιστο και δυσφημισμένο, λεγόμενο πόρισμα της Βουλής της ΚΔ για τον «Φάκελο της Κύπρου».
Δεν θα χρειαζόμασταν τόσο τους ξένους ν’ ανοίξουν τα αρχεία τους αν μπορούσαμε να είχαμε τα δικά μας και αντοχή να ακούσουμε και να δεχτούμε τις πράξεις των δικών μας. Πέραν των ευθυνών της χουντικής κυβέρνησης στην Ελλάδα με το πραξικόπημα, η τραγωδία της Κύπρου ήταν διαχρονικό και μελετημένο σχέδιο του Λονδίνου από το 1956 (ούτε των Αμερικανών, ούτε του ΝΑΤΟ), αλλά κυρίως από το 1964 σε συνεργασία με την Τουρκία. Για το οποίο χρειαζόντουσαν την αμερικανική συμπαράσταση, αλλά να έμενε ΑΚΡΩΣ ΜΥΣΤΙΚΗ, να μη φανερωνόταν… Τους πρόδωσε όμως το σύστημά τους και αποδεσμεύθηκαν τα έγγραφα, έστω και 30 χρόνια μετά…
Συμβάδισε τότε ο Υπ. Εξωτερικών Δρ Henry Kissinger για διάφορους λόγους. Εξαιτίας της ειδικής συμμαχικής σχέσης ΗΠΑ/Βρετανίας, λόγω του ότι η Αμερική είχε ανάγκη τη χρήση των Βρετανικών Βάσεων στο νησί σε σχέση με τη Μέση Ανατολή, λόγω των εντυπώσεων που άφηναν οι σχέσεις του Μακαρίου με ανεπιθύμητους ηγέτες για τις ΗΠΑ, αλλά και πρωτίστως γιατί το κυπριακό ήταν και παραμένει θέμα Λονδίνου και ποτέ της Ουάσιγκτον. Γι’ αυτήν την ανοχή οι ΗΠΑ φέρουν ευθύνη. Τη μέγιστη ευθύνη φέρει όμως το Λονδίνο, όπου συμφωνήθηκαν οι εισβολές μεταξύ δύο σοσιαλιστικών (εγγυητριών!) κυβερνήσεων, και που το ομολόγησε δυο χρόνια αργότερα ο Τζέιμς Κάλαχαν (Βρετ. ΥΠΕΞ)…
Όπως τοποθετεί το θέμα ο επίκουρος καθηγητής, Δρ Κλέαρχος Α. Κυριακίδης, «ο Kissinger ήταν το άλογο και όχι ο καβαλάρης» (Άρθρο του Δρος Κυριακίδη «Οι Συνήγοροι του Τουρκικού Δόγματος της Διαίρεσης: Οι Βρετανοί και οι ‘Πέντε Πυλώνες της Διχοτόμησης’», Agora-Dialogue, 28 Απριλίου 2017).
Στις 21 Ιουλίου 1974, λοιπόν, ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ ΑΚΡΙΒΩΣ, πριν από 50 χρόνια, τηλεγράφημα της Υπ. Αρμοστείας της Αυστραλίας στο Λονδίνο προς την κυβέρνηση της Αυστραλίας αποκάλυψε ότι το Φόρεϊν Όφις στις 20 Ιουλίου τους ενημέρωσε, ΑΚΡΩΣ ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΙΚΑ, ότι:
«Η Βρετανία μυστικά δεν θα είχε αντίρρηση αν ο τουρκικός στρατός κατείχε περίπου το 1/3 της νήσου πριν να συμφωνήσει σε εκεχειρία (παρακαλώ προστατεύσετε)». Και ότι «Ο Μακάριος ουσιαστικά είχε ζητήσει από τους Βρετανούς ως προς το τι έπρεπε να κάνει. Ενθαρρύνθηκε να πάει στη Νέα Υόρκη και να αναμένει εξελίξεις εκεί…».
Το δίδυμο των σοσιαλιστών Χάρολντ Γουίλσον και Μπουλέντ Ετζεβίτ.
Ακριβώς! Ο σφαγέας Ετσεβίτ πήρε το πράσινο φως από ΤΟΝ ΒΡΕΤΑΝΟ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΗ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΌ Χάρολντ Γουίλσον, φτάνει να μην ενοχλούσε τις Βρετανικές των Βάσεις, στο 10 Downing Street στις 17 Ιουλίου 1974, όταν τους ενημέρωσε κιόλας μέχρι πού θα έφθανε η γραμμή ΑΤΤΙΛΑ - Αμμόχωστος!
Παράλληλα, την ίδια μέρα «πήρε το πράσινο φως» και ο Αρχ. Μακάριος από τον Χάρολντ Γουίλσον για το πώς θα μιλούσε στον ΟΗΕ και έδωσε κι εκείνος την ίδια μέρα, 17 Ιουλίου, την ΕΓΚΡΙΣΗ του στον Υπ. Εξωτερικών Τζέιμς Κάλαχαν (εγγυήτρια Βρετανία) να συνεργαστούν με την Τουρκία (εγγυήτρια!). Είχε την επικίνδυνη ψευδαίσθηση ότι οι Τούρκοι τον προτιμούσαν από τον Σαμψών και την αφέλεια ότι η Τουρκία θα…πήγαινε να αποκαταστήσει τη νόμιμη τάξη…
Στις 19 Ιουλίου, στην ομιλία του στο Συμβούλιο Ασφαλείας, ο Μακάριος κατηγόρησε την Ελλάδα 7 φορές ότι έκανε εισβολή, όπως είχε υποσχεθεί να κάνει στον «σωτήρα» του Βρετανό Πρωθυπουργό. Και είπε τα ασυγχώρητα (στην ομιλία του): α) ότι θεωρούσε τον κίνδυνο από την Τουρκία μικρότερο από εκείνον των Ελλήνων αξιωματικών, β) ότι δεν κινδύνευαν μόνο οι Έλληνες αλλά και οι Τούρκοι της Κύπρου, καλώντας τη διεθνή κοινότητα να επέμβει δίδοντας άνοιγμα στην Τουρκία… (βλέπε ολόκληρη την ομιλία του στο βιβλίο Κώστα Ν. Χατζηκωστή «Επτά Προεδρικά Πορτραίτα»).
Επίσης, ο Μακάριος, πριν από την ομιλία του στον ΟΗΕ, είδε την τουρκική αντιπροσωπία και ευχαρίστησε την Τουρκία…
Τρέχει στον Κίσινγκερ…
22 Ιουλίου - Ο Μακάριος, αφού τα έκανε θάλασσα με τους «σωτήρες» του Βρετανούς, που τον εκμεταλλεύθηκαν, έτρεξε στον Χένρι Κίσινγκερ και του έδωσε 6 σημεία λύσης.
27 Ιουλίου - Στην Κύπρο ο Γλ. Κληρίδης ενημέρωσε τον Βρετ. Υπ. Αρμοστή ότι συμφωνούσε με τον Ρ. Ντενκτάς και ήταν έτοιμος να διαπραγματευθεί ομοσπονδιακή λύση.
29 Ιουλίου - Ο Μακάριος, σε δεύτερη συνάντησή του με τον Κίσινγκερ, τον παρακάλεσε να επέμβει και ότι «ήθελε Αμερικάνο μάγειρα»… Οι Τούρκοι τώρα ήθελαν ομοσπονδία και ο Ετζεβίτ είπε ότι τα στρατεύματά του θα μείνουν, κόσμος ξεριζώθηκε… (Είχε δώσει όμως τη συγκατάθεσή του στον Κάλαχαν!).
Αυτά, καθώς στην Κύπρο και στην Αθήνα κατηγορούσαν τις ΗΠΑ και τον Κίσινγκερ ως τον υπεύθυνο για την εισβολή. Αγνοώντας τις βρετανικές πρωτοποριακές ευθύνες, προ-συνεννοήσεις με τον Ετζεβίτ, διαχρονικούς σχεδιασμούς, τη Μόσχα που συναίνεσε, αλλά και τα θαλασσώματα του Μακαρίου…
30 Ιουλίου - Γενεύη Ι, οι τρεις εγγυήτριες δυνάμεις, με προεδρεύοντα τον Τζέιμς Κάλαχαν, υπέγραψαν συμφωνία για δύο αυτόνομες διοικήσεις στη Κυπριακή Δημοκρατία, καθώς τα τουρκικά κατοχικά στρατεύματα προέλαυναν δολοφονώντας…
9 Αυγούστου - Οι βρετανικές μυστικές υπηρεσίες ενημερώνουν τον προεδρεύοντα στη Γενεύη ΙΙ και πάλιν Τζέιμς Κάλαχαν, και τις αμερικανικές υπηρεσίες, ότι ο Αττίλας 2 θα ξεκινούσε και θα έφθανε μέχρι την Αμμόχωστο όπως ΓΝΩΡΙΖΑΝ ΟΙ ΒΡΕΤΑΝΟΙ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΕΙΣΒΟΛΗ.
13 Αυγούστου - Μεσάνυχτα διακόπτονται οι συνομιλίες, ο Τζέιμς Κάλαχαν δεν κατάφερε να εξασφαλίσει υπογραφή από Γλ. Κληρίδη και Γ. Μαύρο για γεωγραφική ομοσπονδία. Η Τουρκία δεν δέχθηκε παράταση, που είχαν ζητήσει, και προχώρησε στη δεύτερη εισβολή, καταλαμβάνοντας μέχρι την Αμμόχωστο, όπως γνώριζαν οι Βρετανοί. Ο Κάλαχαν πίστευε πως, αν διδόταν παράταση, ο Κληρίδης θα υπέγραφε…
13 Αυγούστου - Στην Ουάσιγκτον, λοιπόν, ο Κίσινγκερ συζητώντας και αναλύοντας από αμερικανικής πλευράς το τετελεσμένο πια της κατάστασης, με τον Πρόεδρο Χένρι Φορντ, είπε ότι «δεν υπάρχει κανένας αμερικανικός λόγος, για να μην έχουν οι Τούρκοι το ένα τρίτο της Κύπρου».
Με αποτέλεσμα να πιάσουν κάποιοι αυτήν τη δήλωση και να την κάνουν απομονωμένα «είδηση φωτιά», στερούμενοι ιστορικής συνέχειας και συνέπειας από τα πρωτογενή βρετανικά έγγραφα, των ηθικών αυτουργών της τραγωδίας μας. Και ήλθε να επιβεβαιώσει την αλήθεια και τους πρώτους λαλίσαντες ότι υποστηρίζουν και αναμένουν η Τουρκία να αρπάξει το 1/3 της νήσου πριν από την εκεχειρία, το αυστραλιανό τηλεγράφημα! Που φανερώνει αδιαμφισβήτητα ότι το Λονδίνο είχε ενημερώσει σχετικά τον Κίσινγκερ για την πολιτική του, ο οποίος το επανέλαβε…
16 Αυγούστου - Το Φόρεϊν Όφις αποφασίζει η λύση να είναι δικοινοτική διζωνική ομοσπονδία όπως ήθελαν οι Τούρκοι (αρχικά διπεριφερειακή) και ότι σ’ αυτήν τη φάση ήθελαν να προχωρήσουν με τον Γλ. Κληρίδη (για την προώθησή της) παρά με τον Μακάριο!
27 Αυγούστου - Κλιμάκιο του Φ.Ο. συναντάται στην Ουάσιγκτον με τον Κίσινγκερ, με αποστολή να εξασφαλίσει τη συμπαράστασή του για τη ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΛΥΣΗ ΔΔΟ. Ο Κίσινγκερ τούς απαντά ότι, ενόσω εκείνοι καθοδηγούσαν τα πράγματα, άφησαν να φανεί εκείνος ο κακός. Ότι οι Έλληνες ουδέποτε θα δεχθούν τη λύση τους (ΔΔΟ). Την επομένη τους είπε ότι θα την υποστηρίξει.
Οι Βρετανοί για 50 χρόνια σχιζοφρενικά επιμένουν να επιβάλουν τον γεωγραφικό διαχωρισμό βάσει του βρετανο-τουρκικού σχεδιασμού από το 1956 στο όνομα της εκτρωματικής διαιρετικής δικοινοτικής διζωνικής ομοσπονδίας. Σ’ αυτό ο Κίσινγκερ δικαιώθηκε. Ο Ελληνισμός ΔΕΝ ΤΗΝ ΔΕΧΕΤΑΙ!
Αποθανόντος του Μακαρίου, ο οποίος μυστικά και δίχως λαϊκή εντολή είχε δεχθεί από το 1975 τη ΔΔΟ και το είπε σε Βρετανούς και Κίσινγκερ, ενώ έδωσε τέλος Μαρτίου 1977 και τον περιβόητο διζωνικό χάρτη στους Τούρκους διά χειρός Τ. Παπαδόπουλου στη Βιέννη, δίχως να πάρει τίποτα, ο δεύτερος Πρόεδρος Σπ. Κυπριανού δεν δεχόταν την ΔΔΟ.
Το Φόρεϊν Όφις κάθισε σε αναμονή μέχρι που βρήκε τον 3ο Πρόεδρο, Γ. Βασιλείου, ο οποίος την δέχθηκε δίχως εξουσιοδότηση από τον λαό, εξ ου και το διζωνικό ψήφισμα του Σ.Α. 649/90, και εισήγαγαν τελικά οι Βρετανοί μέσω του ΓΓ του ΟΗΕ τις βρετανικές «Ιδέες Γκάλι». Απορρίφθηκαν με διαδηλώσεις. Εισήγαγαν τα περιβόητα ΜΟΕ, που ο Γλ. Κληρίδης δέχθηκε δίχως τροποποιήσεις, κάνοντας και εκείνος το θέλημα των Βρετανών. Προχώρησαν διά του Σερ Ντέιβιντ Χάνεϊ στο «Σχέδιο Ανάν» βασισμένο στη ΔΔΟ. Το απορρίψαμε στις 24.4.2004. Φθάσαμε στο Κραν Μοντανά με το Πρόεδρο Νίκο Αναστασιάδη, ο οποίος όμως έφυγε αφήνοντας τους Βρετανούς έξαλλους από θυμό, καθώς, όπως είπαν, τους είχε υποσχεθεί να δεχθεί…
Σήμερα, ο νέος Πρόεδρος, Νίκος Χριστοδουλίδης, εκλιπαρεί τους Τούρκους για επανέναρξη συνομιλιών από εκεί που έμειναν στο Κραν Μοντανά (ήταν και εκείνος εκεί)! Να συζητήσουν τι; Τα δύο κράτη που απαιτούν οι Τούρκοι και σχεδίασε ο Δρ Ερίμ το 1956 και ανέλαβε το Φόρεϊν Όφις να σχεδιάσει, 3.1.1964, την ανασύσταση της ΚΔ σε δύο ομόσπονδα «constituent states»;
Ή την αποχώρηση του Αττίλα (που το έκανε ξεκάθαρο στο Κραν Μοντανά η Άγκυρα ότι δεν φεύγουν), τον επαναπατρισμό των χιλιάδων Τούρκων κουβαλητών, την επιστροφή των 170.000 εκτοπισμένων μας, τον σεβασμό σε ενιαίο κράτος δικαίου, με δύο λόγια ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ της πατρίδας μας;
Αν είναι το δεύτερο, με την.. ευχή μας! Όμως, δεν μας είπε τέτοια ακόμα ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης. Συνεχίζεται η διζωνική τρέλα…
O Λόρδος David George Hamilton Frost (εν ζωή).
Υπενθυμίζω τι έγραψε ο Ντέιβιντ Φροστ (εν ζωή, ήταν ο Αρχι-διαπραγματευτής του Brexit, επί Μπόρις Τζόνσον πήρε και τον τίτλο του λόρδου, καμία σχέση με τον μ. δημοσιογράφο συνονόματό του), ο οποίος το 1990, όταν υπηρετούσε στη Βρετ. Υπ. Αρμοστεία στη Λευκωσία, έγραψε:
«… Εισηγούμαι ότι η μόνη λύση που συμφέρει στα κριτήριά μας είναι μια εικονική νομιμοποίηση (virtual legalisation) του στάτους κβο. Αυτή μπορεί να πάρει τη μορφή δύο εικονικών ανεξάρτητων ομόσπονδων κρατών και τίποτα περισσότερο από μια ονομαζόμενη κεντρική κυβέρνηση (παρά μια πραγματική αναγνώριση της ‘‘ΤΔΒΚ’’). Εφόσον αυτή είναι και η λύση στο έγγραφο του Ντενκτάς, υποθέτουμε θα την δεχθεί. Αν την δέχονται ελεύθερα οι Έλληνες, θα γίνει αποδεχτή και από εμάς και από τη διεθνή κοινότητα… Θα πρέπει να είμαστε μάλλον πιο σκληροί με τους Ελληνοκύπριους για το καλό τους – να καταλάβουν ότι αυτού του είδους η λύση είναι μόνη που μπορούν να κατορθώσουν…».
Σας θυμίζουν κάτι αυτά;
Εν κατακλείδι, μετά από 50 χρόνια βρετανο-τουρκικής τρέλας και δικών μας λανθασμένων χειρισμών και υποχωρήσεων, διαστρεβλώσεων και δουλοπρέπειας προς τους κηδεμόνες και θύτες, όπως έγραψε ο Δρ Γιάννος Χαραλαμπίδης («Σημερινή», 12.7.2024), «Παίζουν τις καμπάνες του Κάρτερ για την τριμερή της διχοτόμησης και μοιάζουν με γεροντοκόρη που ψάχνει για… λύση».
Τελικά θα είναι οι Έλληνες της Κύπρου που θα μείνουν η μειοψηφία στην Κύπρο για να ικανοποιηθεί στον τάφο ο Νιχάτ Ερίμ και να ξεμπερδέψει και το Φόρεϊν Όφις!
Και θα ζητούν καταφύγιο για νέα… πατρίδα. Ίσως κάποια άλλη κυβέρνηση της «Μητέρας/εγγυήτριας» Ελλάδας (όχι του Κ. Μητσοτάκη, που δεν τολμά να προφέρει και να πει τουρκική εισβολή) να τους παραχωρήσει και αυτούς κάποιες παραμεθόριες περιοχές. Όπως ο Ελευθέριος Βενιζέλος στους Έλληνες πρόσφυγες της άλλης χαμένης πατρίδας, της Μικράς Ασίας το 1922. Με την ανταλλαγή πληθυσμών (Συνθήκη Λωζάννης)…
«Ο κύβος ερρίφθη - Γεωγραφική λύση - με “άλογο” τον Γλ. Κληρίδη»
Στις 16 Αυγούστου 1974 ο Alan Goodison στο Φόρεϊν Όφις αποφάσισε δύο πράγματα με τίτλο «Κύπρος: Μια Γεωγραφική Λύση».
1) «Είναι σημαντικό να αποφεύγουμε οποιανδήποτε εισήγηση ότι προτιμώντας τον γεωγραφικό διαχωρισμό μεταξύ των δύο κοινοτήτων ως την πιο βιώσιμη λύση για το κυπριακό πρόβλημα, δουλεύουμε για τη διχοτόμηση του νησιού γιατί η διχοτόμηση έχει κακό όνομα διεθνώς…
2) …Πιστεύουμε ότι η δι-περιφερειακή ομοσπονδία στην Κύπρο, στις γραμμές που θέλει ο κ. Denktash, που καλύπτει, όμως, μια περιοχή κάτω από τουρκοκυπριακή διοίκηση μάλλον μικρότερη του 34% της Δημοκρατίας, προσφέρει την καλύτερη λύση. Για να γίνει αυτό κατορθωτό ο τουρκικός στρατός πρέπει να σταματήσει την προέλασή του στη γραμμή Αττίλα. Στη συνέχεια, θα χρειαστούν ορισμένες μέρες για τους Τούρκους να δεχθούν ότι πρέπει να είναι έτοιμοι για πραγματικές διαπραγματεύσεις και για τους Έλληνες και Ελληνοκύπριους να συνηθίσουν τη νέα κατάσταση και να επιστρέψουν δίχως μεγάλη απώλεια αξιοπρέπειας στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων… Οι ελπίδες για δραστική διευθέτηση του Κυπριακού εξαρτώνται από το να έχουμε τον Κληρίδη παρά τον Μακάριο στο στάδιο ΙΙΙ. Ο Υπουργός Εξωτερικών ήδη ενόχλησε τον Μακάριο με το να τον σπρώξει να δηλώσει τους όρους του προτού ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις στη Γενεύη. Αυτή η γραμμή ίσως να εξελιχθεί προς όφελος του Κληρίδη… Θα συνεχίσουμε να βοηθούμε τον Κληρίδη με το να διώξουμε ανεπιθύμητες ελληνικές επιρροές από την Κύπρο και να αποθαρρύνουμε αντίποινα εναντίον της τουρκοκυπριακής κοινότητας έξω από τη ζώνη της…»
(Από το βιβλίο της γράφουσας «Διζωνική vs Δημοκρατία», 2019)
*Ερευνήτρια/δημοσιογράφος
