Η ηρωική γιαγιά της ΕΛ.ΔΥ.Κ.
Πενήντα δίσεκτα χρόνια συμπληρώνονται φέτος από τη βάρβαρη τουρκική εισβολή στην Κύπρο και την έκτοτε συνεχιζόμενη κατοχή του 36,7% της Κυπριακής Επικράτειας, με όλες τις γνωστές τραγικές συνέπειες. Με την «ευκαιρία» αυτή Φορείς και Σύλλογοι έχουν οργανώσει ήδη και ετοιμάζουν κι άλλες πολλές εκδηλώσεις τιμής και θύμησης. Τα Πενήντα χρόνια από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο είναι ένα σημείο αναφοράς (όχι γιορτή), που δίνει μια επιπρόσθετη αφορμή να στείλουμε το μήνυμα πως, όσα χρόνια κι αν περάσουν, δεν θα πάψουμε να διεκδικούμε την απελευθέρωση της κατεχόμενης γης μας.
Εκείνο το προδομένο καλοκαίρι, που όλα τα έσκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά, εκείνο το καλοκαίρι που η βρομερή μπότα του Τούρκου κατακτητή μόλυνε σε κάθε βήμα της τη γη των προγόνων μας, παρά τη συντριπτική ισχύ πυρός των εισβολέων, δεν έλειψαν οι πράξεις ηρωισμού, που δεν έχουν τίποτε να ζηλέψουν από εκείνες του ένδοξου ελληνικού παρελθόντος της Κύπρου.
Μια τέτοια ένδοξη σελίδα γράφτηκε από την ηρωική γιαγιά της ΕΛ.ΔΥ.Κ. (Ελληνική Δύναμη Κύπρου), Καλλιόπη Αβραάμ. Η 78χρονη, το 1974, Καλλιόπη Αβραάμ αγαπούσε με πάθος την Ελλάδα και ήταν πάντα δίπλα στα παιδιά της Ελλάδας. Ήταν τόση η αγάπη της για τα παλληκάρια της ΕΛ.ΔΥ.Κ. που, αψηφώντας κάθε κίνδυνο, παρέμεινε μαζί τους και τις μέρες του πολέμου.
Όλα τα προηγούμενα χρόνια, εκείνη και ο σύζυγός της τροφοδοτούσαν τους στρατιώτες και εξασφάλιζαν γι’ αυτούς τσιγάρα και είδη διατροφής, κάτι που συνεχίστηκε και μετά τον θάνατο του συζύγου της.
Στο διάστημα μεταξύ της πρώτης και της δεύτερης φάσης της τουρκικής εισβολής η γερόντισσα Καλλιόπη τα παράτησε όλα, παιδιά και οικογένεια, και βρέθηκε δίπλα στους άνδρες της ΕΛ.ΔΥ.Κ.. Τους έδινε πουλερικά, ψωμί, νερό, τσιγάρα, καραμέλες κι ό,τι άλλο μπορούσε!
Όταν τα βιολογικά παιδιά της προσπάθησαν να την πείσουν να παραμείνει μακριά από το μέτωπο του πολέμου, αφού υπήρχε κίνδυνος να σκοτωθεί, αυτή απάντησε: «Οι λεβέντες δεν φοβούνται να πεθάνουν και θα φοβηθώ εγώ η παλιόγρια;». Προσπάθησαν να την μεταπείσουν κι όταν έφθασε στο στρατόπεδο της ΕΛ.ΔΥ.Κ. Δεν το κατόρθωσαν.
Ζωντανή θεάθηκε τελευταία φορά στις 14 Αυγούστου 1974, στην περιοχή του Αγίου Δομετίου. Είχε πάει στην εκκλησία για να κοινωνήσει των Αχράντων Μυστηρίων. Κατόπιν επέστρεψε στο στρατόπεδο. Έπεσε στο πλευρό των «παιδιών» της, στα υψώματα της Σχολής Γρηγορίου, εκεί όπου δόθηκε η τελευταία μάχη των παιδιών της Ελλάδας.
Η γιαγιά Καλλιόπη βρέθηκε νεκρή πάνω από τους στρατιώτες, για να τους σκεπάζει για πάντα. Σήμερα «αναπαύεται» πλάι στα «παιδιά» της, στο στρατιωτικό κοιμητήριο της Λακατάμιας.
*Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, από το Μονάγρι Λεμεσού
av.avgoustiνοs@gmail.com
