Φαίνεται ότι δεν μαθαίνουμε από τα παθήματα μας

Φαίνεται ότι δεν μαθαίνουμε από τα παθήματά μας. Παραμένουμε ευκολόπιστοι και αιθεροβάμονες. Επειδή κάποιος Αμερικανός, ή κάποιος άλλος εκπρόσωπος κυβέρνησης ή οργανισμού μας είπε ότι ΘΑ βοηθήσει στη λύση του Κυπριακού, μας κατέλαβε πάλι η ευφορία και αρχίσαμε να πετούμε στα σύννεφα θεωρώντας ότι περίπου όπου νάσαι έρχεται η λύση. Καλά πόσος καιρός πέρασε από την ημέρα που βρέθηκε στην Κύπρο ο Τούρκος Σουλτάνος και ανερυθρίαστα μάς είπε ότι λύση που να μην ικανοποιεί τους τουρκικούς στόχους δεν έχει; Γιατί επιλέγουμε να πιστεύουμε ότι κάποιοι τρίτοι είναι ποτέ δυνατό να τα βάλουν με την Τουρκία για το χατίρι μας; Δεν υπάρχει τέτοιο ενδεχόμενο. Κανένας από τους λεγόμενους εταίρους θα ιδρώσει το αυτί τους για τις απειλές κατά της Κύπρου από τα αρπακτικά του Αττίλα.

Η ιστορία πενήντα χρόνων αυτό λέει και δεν πρέπει να το ξεχνούμε. Υπάρχει ακόμα ένας λόγος σοβαρός που κάνει τη λύση ανέφικτη και που πάλι θέλουμε να ξεχνάμε. Δεν είναι άλλος από τον βρετανικό παράγοντα που δεν θέλει με τίποτε να δει τελική διευθέτηση στο Κυπριακό. Οι Άγγλοι παρασκηνιακά εργάζονται προς δυο κατευθύνσεις κατά τρόπο που εξυπηρετούνται τα δικά τους συμφέροντα. Πρώτα υπονομεύουν και υποσκάπτουν κάθε σοβαρή προσπάθεια που θα μπορούσε να οδηγήσει στη λύση και επιπλέον με κάθε τρόπο επιδιώκουν την αποδόμηση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Δεν θέλουν με κανένα τρόπο να δουν μια λύση που να δώσει ένα αποτέλεσμα στέρεο που θα επιτρέψει στην Κύπρο να συνεχίσει την πορεία της σαν ένα κράτος συμπαγές και βιώσιμο. Κάτι τέτοιο θα έβαζε σε κίνδυνο τα δικά τους συμφέροντα στο νησί. Θα έθετε επιτακτικά θέμα βάσεων και άλλων διευκολύνσεων στο νησί.

Να γιατί με τίποτε δεν θέλουν να δουν το Κυπριακό να διευθετείται και μάλιστα με μια λύση σταθερή και βιώσιμη. Κινούνται έτσι στο παρασκήνιο, για το θεαθήναι και μόνο και με αποκλειστικό στόχο να διατηρήσουν τα κεκτημένα στην Κύπρο. Ακόμα και τώρα που φαίνεται ότι οι Αμερικανοί επιχειρούν να βάλουν το χέρι τους προς την κατεύθυνση της λύσης, στην πραγματικότητα εκείνοι που κινούν τα νήματα δεν είναι άλλοι από τους Βρετανούς. Με τις διασυνδέσεις που έχουν στην Ουάσιγκτον, την επίδραση που ασκούν στην εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, αλλά και τις εκδουλεύσεις που πουλούν στους Αμερικανούς, παραχωρώντάς τους διευκολύνσεις μέσα από τις βάσεις τους στην Κύπρο, καταφέρνουν να έχουν τον πρώτο λόγο και πάλι στις όποιες εξελίξεις στο Κυπριακό. Ο στόχος τους δεν είναι άλλος παρά να προωθήσουν μια μεσοβέζικη λύση όπως προνοούσε το σχέδιο Ανάν, με τη δημιουργία ενός κράτους μαριονέττας, ενός προτεκτοράτου που στην ουσία θα είναι ενεργούμενο της Άγκυρας κατά πρώτο λόγο και κατά δεύτερο των ιδίων των Άγγλων. Θέλουν ένα κράτος ασταθές χωρίς δική του πολιτική και χωρίς να μπορεί να ασκήσει τα κυριαρχικά του δικαιώματα.

Είναι γι’ αυτό τον λόγο που ο πρόεδρος Χριστοδουλίδης και οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου πρέπει να είναι διπλά προσεκτικοί στη φάση αυτή. Όχι απλώς να φοβούνται τα δώρα των Δαναών, αλλά αν είναι δυνατόν ούτε τους ιδίους να συναναστρέφονται. Αρκετή ζημιά μας προκάλεσαν τα τελευταία πενήντα χρόνια. Τώρα επιχειρούν το τελειωτικό κτύπημα. Ας μη τους δώσουμε την ευκαιρία να το πετύχουν.

Υ.Γ.: Εκ του σύνεγγυς το ΑΚΕΛ επιμένει να κατηγορεί και να καταγγέλλει τον τέως πρόεδρο Αναστασιάδη ότι στο Κραν Μοντανά ματαίωσε τη λύση του Κυπριακού. Ένα κόμμα που στην ιστορία του εθνικού μας προβλήματος επιλέγει να προσαρμόζεται προς τις τουρκικές επιδιώξεις, νομίζοντας ότι θα κατευνάσει τη βουλιμία της Άγκυρας που ποτέ δεν έπαψε να θέλει να καταβροχθίσει την Κύπρο. Από το πρωί μέχρι το βράδυ το ΑΚΕΛ κατηγορεί τον Αναστασιάδη, ο οποίος έχει στο ιστορικό του την πιο διαλλακτική πολιτική, που εκατοντάδες φορές με λόγια και πράξεις έδειξε ότι ήταν έτοιμος να προχωρήσει σε λύση, αλλά με κάποιες μίνιμουμ κόκκινες γραμμές. Αλλά δέκα χρόνια πρόεδρος, ο κ. Αναστασιάδης είχε τη δυνατότητα και την ευκαιρία όχι απλώς να ιχνηλατήσει τις τουρκικές θέσεις, αλλά να τις ψηλαφήσει και να τις βιώσει, κάτι που τον ανάγκασε να πει το «ως εδώ και μη παρέκει».

Από όσα αποκαλύπτονται από τα έγγραφα, το ΑΚΕΛ αυτό που βρήκε να ψελλίσει για να κατηγορήσει τον Αναστασιάδη ήταν γιατί με τη δημοσιοποίηση της έκθεσης Γκουτέρες, δεν έσπευσε ο κ. Αναστασιάδης να επικρίνει τον Γ. Γραμματέα για το περιεχόμενό της. Ένα ΑΚΕΛικό επιχείρημα που δεν στέκει ούτε μπροστά σε μαθητές δημοτικού σχολείου. Είναι οι ίδιοι που συνεχώς επαναλαμβάνουν ότι δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση και επ’ ουδενί, να δείχνουμε έστω πρόθεση αντιδικίας με τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ. Τους το υπέδειξε και ο τέως πρόεδρος Αναστασιάδης, για να περιοριστούν σε βροντερή σιωπή.

Με όσα παρακολουθούμε τις τελευταίες μέρες είναι προφανές ότι κάποιοι μάχονται λυσσωδώς, να επιβάλουν μια γραμμή λύσης που σε καμιά περίπτωση δεν είναι προς το συμφέρον του κυπριακού λαού στο σύνολό του. Έφτασαν στο σημείο να αμφισβητούν ακόμα και επίσημα έγγραφα του ΟΗΕ. Πολιτεύονται με θέσεις που μόνο την τουρκική επεκτατική πολιτική εξυπηρετούν. Δέχονται στήριξη και υποστήριξη από ξένα κέντρα λήψης απόφασης, κυρίως το Λονδίνο, που έχει μόνιμη πολιτική του τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την υποκατάστασή της με ένα μόρφωμα που στην ουσία θα είναι έρμαιο ξένων δυνάμεων. Όλοι αυτοί διαπιστώνουν ότι λάθεψαν με τους υπολογισμούς και την επένδυση που έκαναν στον τέως πρόεδρο Αναστασιάδη ο οποίος τους διέψευσε πανηγυρικά.

Γι’ αυτό και επιχειρούν να τον αποδομήσουν με διάφορα. Ταυτόχρονα προσβλέπουν ελπίζοντας ότι ο νέος πρόεδρος, θα είναι πιο προσαρμοστικός στα δικά τους «θέλω». Και παράλληλα προσδοκούν ότι το όποιο σχέδιο λύσης δεν θα τεθεί ενώπιον του λαού για έγκριση, αλλά θα το περάσουν από τη Βουλή όπου τα δύο μεγάλα κόμματα με τους συνοδοιπόρους τους θα έχουν την πλειοψηφία. Όμως όλοι αυτοί, οι εντός και εκτός Κύπρου, λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο. Ο οποίος εξακολουθεί να είναι ο λαός. Αυτός που το 2004 τους έδωσε το ηχηρό ΟΧΙ. Κι αυτός που όταν έρθει η ώρα θα το επαναλάβει.