Έγκλημα - προδοσία χωρίς τιμωρία

Τούτες τις μέρες που οι μνήμες στάζουν αίμα και δάκρυ. Που επανέρχονται είτε ξεθωριασμένες λόγω των χρόνων που πέρασαν σαν ολετήρας πάνω στις ψυχές μας είτε πιο έντονες, λόγω της οργής για την απύθμενη υποκρισία ντόπιων και ξένων, επανέρχεται το μείζον για την επιβίωση ενός λαού. Να μην ξεχνά και να ακονίζει τη μνήμη του στις μυλόπετρες της Ιστορίας του. Δεν πρέπει να ξεχνάμε. Ούτε τους Εφιάλτες, ούτε τους εμπόρους των εθνών και τους εντολοδόχους τους.

Η μνήμη είναι το ισχυρότερο όπλο ενός λαού, γιατί τον διατηρεί σε εγρήγορση και τον προφυλάσσει να μην επαναλάβει λάθη του παρελθόντος και κακοτοπιές. Να είναι υποψιασμένος με τους εχθρούς που έρχονται ξανά σαν φίλοι και του χτυπούν την πόρτα.

Ο Ισπανός φιλόσοφος Σανταγιάνα έλεγε πως: «Όποιος ξεχνάει την ιστορία του είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει».

Όμως, απ’ ό,τι φαίνεται, στην Κύπρο πολλοί έχουν ξεχάσει. Ή θέλουν να μας πείσουν πως ξέχασαν ποιοι οδήγησαν το νησί 50 χρόνια πριν στην ημικατοχή και στα δεσμά της Τουρκίας. Και ως αφελείς σαλτιμπάγκοι δείχνουν να είναι πρόθυμοι και έτοιμοι να επαναλάβουν τα ίδια λάθη.

Αγνοούν της Ιστορίας τα διδακτικά δρώμενα, τα οποία λειτουργούν ως αλεξικέραυνα για να εμποδίζουν την επανάληψη των κακώς εχόντων που ως Ερρινύες απειλούν με νέες τραγωδίες.

Σε καμιά χώρα του κόσμου η προδοσία δεν έμεινε ατιμώρητη

Η Κύπρος είναι ένα μοναδικό παράδειγμα προς αποφυγήν. Σε καμιά άλλη χώρα του κόσμου δεν έγινε ένα τέτοιο έγκλημα, μια τέτοιας έκτασης συνωμοσία και προδοσία που να μείνει ατιμώρητη.

Οι δωσίλογοι συνταγματάρχες της χούντα των Αθηνών έμειναν ατιμώρητοι, ενώ οι συνεργάτες τους επιβραβεύτηκαν. Οι εντολές των Αμερικανών προς τον Καραμανλή ήταν σαφείς: Κανένας δεν θα τιμωρηθεί , κανένας δεν θα λογοδοτήσει. Προφανώς για να μην ακουστούν στις αίθουσες των δικαστηρίων τα υποχθόνια σχέδιά τους για το ξεπούλημα της Κύπρου.

Ως αποτέλεσμα της πολιτικής λήθης που ακολούθησαν όλες οι μεταπολεμικές κυβερνήσεις σήμερα σηκώνουν κεφάλι οι επίγονοι των χουντικών καθαρμάτων. Οι νοσταλγοί τού «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια » και της απόλυτης υποταγής προς την Αστερόεσσα διεκδικούν πρωταγωνιστικούς ρόλους και έχουν λόγο.

Στην Κύπρο, πέραν της ανώδυνης τιμωρίας 2-3 ατόμων, οι πραξικοπηματίες απαλλάχθηκαν από κάθε κατηγορία και ποινή.

Τους είδαμε να εκλέγονται στη Βουλή, σε υπουργικά αξιώματα, σε θέσεις κλειδιά και αργότερα στο Ευρωκοινοβούλιο να μας κουνούν το δάκτυλο ως οι απόλυτοι γνώστες της αλήθειας.

Με σημαίες και συνθήματα…

Η Αριστερά, που θυμάται μόνο κάθε μαύρη επέτειο της προδοσίας του 1974 το δίδυμο έγκλημα , τους πραξικοπηματίες και την τούρκικη εισβολή, συνεχίζει με σημαίες , με ταμπούρλα και συνθήματα να πιθηκίζει.

Φέρει βαρύτατες ευθύνες για την πολιτική λήθη, ανεξάρτητα εάν που και που μιλά για παραχάραξη της Ιστορίας. Στον ουσιώδη χρόνο, όμως, δεν αντέδρασε. Δεν αντέδρασε και δεν ακύρωσε τις υποψηφιότητες υπουργών του πραξικοπήματος της παράνομης κυβέρνησης Σαμψών, με αποτέλεσμα να εκλεγούν μέλη του Κοινοβουλίου. Δεν αντέδρασε και δεν υπερασπίστηκε όσο θα έπρεπε τον ανυπότακτο πρώην Βοηθό Γενικό Εισαγγελέα Άκη Παπασάββα όταν ο τότε Γενικός Εισαγγελέας, μακαριστός Αλέκος Μαρκίδης (δικηγόρος των «62» του πραξικοπήματος) ήθελε να τον καρατομήσει. Να τον φιμώσει. Ήθελαν να σιγήσει μια φωνή που έλεγε τις μεγάλες αλήθειες, το πραξικόπημα - πραξικόπημα και την προδοσία ως την εσχάτη των ποινών πράξη.

Ακολούθησαν δικαστικές διαμάχες, διώξεις και ένας συντονισμένος οχετός εναντίον αυτών που τολμούσαν να λένε την αλήθεια. Να τιμούν την Ιστορία και να προειδοποιούν. Η δικαίωση του τότε Βοηθού Γ. Εισαγγελέα προκάλεσε την μήνιν και έναν υστερικό παροξυσμό όλων όσοι ήθελαν να ξεχάσουμε τους Εφιάλτες της προδοσίας, τους υποκινητές και τους χρηματοδότες τους. Επιστράτευσαν τη λάσπη για να αμαυρώσουν και να εξοντώσουν πολιτικά έναν άνθρωπο που παρέμενε και παραμένει μέχρι σήμερα όρθιος. Η Αριστερά λούφαξε. Δεν βγήκε να υπερασπιστεί έναν έντιμο πατριώτη και να φωνάξει: Κάτω τα χέρια σας, άτιμοι, από την ιστορική αλήθεια. Αντίθετα βολεύτηκε και ταυτίστηκε σιωπηρά με τους υβριστές. Η εφημερίδα «Πολίτης», που ήταν η προμετωπίδα της υπόσκαψης του τότε Β. Γενικού Εισαγγελέα Άκη Παπασάββα, έπλεκε εγκώμια στους ηγέτες του ΑΚΕΛ. Και δεν ήταν τυχαία πως απόρρητες πληροφορίες από συνεδρίες των συλλογικών οργάνων του κόμματος διέρρεαν προς αυτήν την εφημερίδα.

Ακόμα και τον παραχαράκτη της Ιστορίας Μακάριο Δρουσιώτη (που φόρτωσε τις ευθύνες για την τουρκική εισβολή στους Ρώσους) επικαλούνται μέχρι σήμερα στελέχη και βουλευτές του ΑΚΕΛ.

Ο Πρόεδρος αφήνει πίσω σελίδες της Ιστορίας

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Νίκος Χριστοδουλίδης, σε χαιρετισμό του στη δεξίωση που παρέθεσε η Πρέσβης των ΗΠΑ στην Κύπρο, με την ευκαιρία της 248ης επετείου από την Ανεξαρτησία των ΗΠΑ, είπε, μεταξύ άλλων, ότι «από την ανεξαρτησία της Κύπρου το 1960 μέχρι σήμερα, οι σχέσεις με τις ΗΠΑ γνώρισαν κοσμογονικές αλλαγές τόσο σε διμερές επίπεδο όσο και σε ό,τι αφορά την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου…».

Δυσκολευόμαστε να κατανοήσουμε ποιες κοσμογονικές αλλαγές στις σχέσεις Κύπρου - ΗΠΑ από το 1960, υπονοούσε ο κ. Χριστοδουλίδης. Το σίγουρο είναι πως άφησε πολλές σελίδες της σύγχρονης κυπριακής Ιστορίας πίσω. Γιατί αμέσως μετά την Ανεξαρτησία της Κύπρου το 1960, οι ΗΠΑ μαζί με τη δολοπλόκο Βρετανία κωπηλατούσαν υπογείως εργολαβικά για να την διαλύσουν. Σχεδίασαν δεκάδες πραξικοπήματα, απόπειρες δολοφονιών μέχρι που τα κατάφεραν το 1974 με την συνέργεια Ελλάδας - Τουρκίας. Και η Κύπρος σφαγιάστηκε και ακρωτηριάστηκε από τα ΝΑΤΟϊκά καθάρματα.

Όταν σήμερα μάς λέει ο Πρόεδρος σε ό,τι αφορά το Κυπριακό ότι «οι ΗΠΑ στέκονται δίπλα στην Κύπρο στις προσπάθειες που καταβάλλει για επανένωση της χώρας και για τερματισμό της κατοχής», οφείλει να είναι ξεκάθαρος.

Πώς, δηλαδή, θα βοηθήσουν; Θα βρεθούν αντιμέτωπες με την Τουρκία, τον ΝΑΤΟϊκό τους σύμμαχο; Ή θα συνεχίσουν να μας παραμυθιάζουν;

Γιατί η Δήλωση Προθέσεως που υπέγραψε ο ίδιος με τις ΗΠΑ επί θητείας του ως Υπουργός Εξωτερικών το 2018, η Συμφωνία Συνεργασίας στους τομεις της Ασφάλειας και της Ενέργειας στην Ανατολική Μεσόγειο το 2019, η σύσταση του Κέντρου CYCLOPS(!) το 2021, αλλά και η έναρξη το 2024 του Στρατηγικού Διαλόγου ανάμεσα στις δύο χώρες, δεν έγιναν για τα μάτια της Κύπρου και το καλό της. Είναι για να εμπεδωθεί η υποτέλεια της Κύπρου προς τις ΗΠΑ. Είναι για να ξεχάσουμε τον ένοχο ρόλο τους για τη διχοτόμηση της Κύπρου και τα άτιμα παίγνια που παίζει με την Τουρκία εις βάρος του Ελληνισμού.

Μακάρι η Ιστορία να μην επαναληφθεί με άλλους πρωταγωνιστές και κομπάρσους. Και μακάρι να θυμηθούμε τα λόγια του Ευριπίδη (από τη Σαλαμίνα): «Όλβιος όστις της Ιστορίας έσχε μάθησιν». Δηλαδή, ευτυχισμένος όποιος από την Ιστορία του έχει μάθει.

Δυστυχώς, η πολιτική λήθη οδηγεί σε καταστροφές και νέες τραγωδίες.