Ποῖόν σε ἔπος φύγεν ἕρκος ὀδόντων;

ΑΞΙΖΕΙ ίσως να τύχει ενδελεχέστερων σχολιασμών εκείνη η μεγαλορρημοσύνη, την οποία εξεστόμισε 16η Αυγούστου στο ΡΙΚ, ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος. Είχε πει: «Η απόφαση της Λευκωσίας να επιτρέψει τη συμμετοχή του Τούρκου Υπουργού Εξωτερικών Χακάν Φιντάν στο επόμενο άτυπο Συμβούλιο Υπουργών Εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στις 29 Αυγούστου, αποτελεί στρατηγική κίνηση, υψηλής πολιτικής αξίας»...

Αυτές οι πέντε τελευταίες λέξεις είναι το ζουμί της υπόθεσης: «Στρατηγική Κίνηση Υψηλής Πολιτικής Αξίας»!!! Οι των νεαροτέρων ηλικιών ακροαζόμενοι, πιθανόν να ανέκραξαν και την εκφραστικά μελωδικότερη κραυγή θαυμασμού «Ουάου». Οι δε γεροντότεροι αρχαιομαθείς θα θυμήθηκαν το ομηρικό μας «ποῖόν σε ἔπος φύγεν ἕρκος ὀδόντων;» (τι λόγια ξέφυγαν από των δοντιών σου τον φράχτη;).

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ γνωστό ποιου είδους Στρατηγική και τι περιεχόμενο του όρου εννοεί ο εκφωνήσας τις πέντε λέξεις. Η ουσία, όμως, μεθερμηνεύεται επί το απλούστερον με τα εξής περίπου λόγια: Η απόφαση της Λευκωσίας περί του Τούρκου υπ.Εξ. δείχνει ξανά ότι είμαστε τα... καλά παιδιά. Και, προφανώς, προσδοκούμε κάποια καλά λογάκια να πουν για μας οι εταίροι μας στην ΕΕ και οι τού Γ.Γρ. του ΟΗΕ αν τους το επιτρέψουν οι εκεί pen holders Βρετανοί. Δικαιούμαστε και ν’ αναφωνούμε πως οπτασιαζόμαστε «η Τουρκία να επιδείξει την ίδια βούληση» καλού παιδιού. Κι αν αρνηθεί, να την κάνουν «τ έ τ τ ε». Κι άλλα παρόμοια... πράσινα άλογα.

ΓΝΩΡΙΜΟΙ παλαιόθεν φαφλατισμοί άξιων οίκτου μάταιων και ανομολόγητων υποχωρήσεων.

- Παραγόμενοι από την χρόνια ανεπάρκεια τού Ελληνισμού, Αθηνών τε και Λευκωσίας: Της ανικανότητας και απροθυμίας να στρατηγήσουν επιδέξια την διεκδίκηση τής Απελευθέρωσης των σκλαβωμένων από την Τουρκία κυπριακών εδαφών.

- Προϊόντα προπατορικών ψευδαισθήσεων και της μακροχρόνιας αυταπάτης ότι δήθεν: Με τις διαδικασίες των «διακοινοτικών» συνομιλιών, δηλαδή του εκάστοτε Προέδρου της ΚΔ με τον εκάστοτε επικεφαλής του κατοχικού καθεστώτος της Τουρκίας (με την... εξίσωσή τους ως «ισοτίμων ηγετών δύο κοινοτήτων» τού και αριθμητικά πρωτοφανούς 82% = 18%) θα μπορούσε, τάχα μου, να εξευρεθεί, εκ συμφώνου με την Τουρκία Κατακτητή, μία αμοιβαίως αποδεκτή «λύση» τερματισμού τής τουρκικής κατοχής.

ΑΝΑΛΟΓΕΣ κομπορρημοσύνες εκφωνήθηκαν πολλάκις στο παρελθόν. Χωρίς στοιχειώδη χειρόφρενα σεμνότητας. Και δίχως προσγειωμένη ειλικρίνεια. Προς εντυπωσιασμό και παραπλανητικό καθησυχασμό του λαού, βεβαίως.

- Χρήσιμες είναι ίσως να υπενθυμιστούν, προς εμπέδωση συμπερασμάτων επί του προκειμένου, ακριβώς εξ αναλογίας αντίστοιχες, οι δηλώσεις περί «Αριστοτεχνικού Χειρισμού» που είχε κάνει 11 Ιουνίου 2008, στον «Φιλελεύθερο», ο τότε εκπρόσωπος του κυβερνώντος ΑΚΕΛ, επιχειρώντας να αποκρούσει τις επικρίσεις για την «Κοινή Δήλωση» (Joint Statement), Χριστόφια - Ταλάτ, που συνομολόγησαν την 23η Μαΐου 2008, υπό την αιγίδα του απεσταλμένου του ΟΗΕ, Ταγιέ Μπρουκ-Ζεριχούν, ο Πρόεδρος τής Κ.Δ., Δημήτρης Χριστόφιας κι ο επικεφαλής του κατοχικού ψευδοκράτους, Μεχμέτ Αλί Ταλάτ. Επικρίθηκε έντονα ο ΠτΔ διότι, για πρώτη φορά, έκανε αποδεκτή την τουρκική απαίτηση περί «Συνεταιρισμού Δύο Ισότιμου Καθεστώτος Συνιστώντων Στέιτς» (κρατών, πολιτειών).

- Απαντώντας ο τότε εκπρόσωπος του ΑΚΕΛ δήλωνε ότι: «Επειδή δεν μπορούν να εντοπίσουν πρόβλημα στον ΑΡΙΣΤΟΤΕΧΝΙΚΟ τρόπο που ο Πρόεδρος Χριστόφιας χειρίζεται το Κυπριακό, προσπαθούν από την πέτρα να δημιουργήσουν προβλήματα»…

- Η Τουρκία Κατακτητής πανηγύριζε, βεβαίως, τότε για τη νέα κι επιπρόσθετη υποχώρηση τών «Κκούπρους Ρουμλάρ», που αποταμίευσε για τα... περαιτέρω.

- Ο δε Υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Ντάνιελ Φριντ, ο οποίος είχε αυθημερόν ενημερωθεί από τον τότε Κυβερνητικό Εκπρόσωπο Στέφανο Στεφάνου για την «Κοινή Δήλωση» Χριστόφια - Ταλάτ, ενθουσιωδώς είχε χαρακτηρίσει το Joint Statement ως «το πλέον ισχυρό και σημαντικό, αλλά και συνάμα παραγωγικό βήμα από το δημοψήφισμα του 2004» («Χαραυγή», 24.5.2008)...

ΜΕ ΠΑΡΟΜΟΙΕΣ και επιπλέον... «Αριστοτεχνικές Στρατηγικές Κινήσεις Υψηλής Πολιτικής Αξίας» της Λευκωσίας, η Τουρκία προσέθεσε αργότερα στο θησαυροφυλάκιο του «Κεκτημένου των Συνομιλιών» και τις υποχωρήσεις τού επόμενου ΠτΔ Νίκου Αναστασιάδη:

- Από την «Κοινή Διακήρυξη» του (Joint Declaration) με τον Ντερβίς Έρογλου τής 11ης Φεβρουαρίου 2014 και ειδικά για την ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ «η οποία προέρχεται εξίσου από Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους», έως και την Τουρκική Εκ Περιτροπής Προεδρία που τους την προσέφερε τελικά 5 Ιουλίου 2017, στην Πενταμερή τού Grans-Montana. Αποθηκευμένη κιόλας στο περίφημο έκτοτε «Πλαίσιο Γκουτέρες».

ΔΕΙΓΜΑΤΑ όλ’ αυτά, της διαχρονικής κατηφόρας των ελληνικών διολισθήσεων προς τις αυξανόμενες φέτα-φέτα τουρκικές απαιτήσεις στις διαδικασίες «λύσης». Διολισθήσεων, οι οποίες προσλαμβάνουν ενίοτε παραπλήσιους κατ’ ευφημισμόν χαρακτηρισμούς απόκρυψης της αρνητικής τους πραγματικότητας. Εισπράττοντας, όμως, «φασούλι-φασούλι γεμίζει το σακούλι» και στοιβάζοντας τις περί «ίσου καθεστώτος» και «εξίσου προερχομένης κυριαρχίας» προσφορές, η Τουρκία Κατακτητής όντως αριστοτεχνικά απαιτεί τώρα και την... φυσιολογική συνέχειά τους: «Κυριαρχική ισότητα και ίσο διεθνές καθεστώς». Και τ’ απαιτεί προκαταβολικά, ως «ἐκ τῶν ὧν οὐκ ἄνευ» προϋπόθεση για ν’ αποδεχτεί επανέναρξη συνομιλιών.

- Συνομιλιών, όχι πλέον «διακοινοτικών» και «ομοσπονδιακών» ή «συνομοσπονδιακών», αλλά διαπραγματεύσεων διευθέτησης τών σχέσεων μεταξύ δύο ισοτίμων, ίσου διεθνούς καθεστώτος, και ισότιμης ξεχωριστής κυριαρχίας, δύο ανεξαρτήτων κρατών.

- Και η τουρκική απαίτηση δεν απευθύνεται μόνο προς την «ελληνοκυπριακή πλευρά», αλλά πρωτίστως προς τον ΟΗΕ. Εξ ου και οι μεθοδεύσεις που άρχισαν πέρυσι, 18 Αυγούστου 2023, στη «νεκρή ζώνη» με την παράσταση τουρκικού... ξυλοδαρμού Βρετανών Οηέδων της UNFICYP.

ΕΦΤΑΣΕ ίσαμ’ εδώ η Τουρκία 50 χρόνια απολαμβάνοντας το γεγονός ότι: Όχι μόνο ατιμώρητη και ανεμπόδιστη, αλλ’ επιπλέον και θωπευόμενη (ακόμα κι απ’ τα θύματά της που θέλουν, λένε, να της προσφέρουν «λουκούμι στο στόμα» και τα κοιτάσματα της ΑΟΖ) συνεχίζει την στρατιωτική κατοχή στα εδάφη της Κυπριακής Δημοκρατίας, όπου εμπεδώνει, τσιμεντώνει, διαιωνίζει και μονιμοποιεί το κατοχικό της ψευδοκράτος, τον παράνομο τουρκικό εποικισμό, την συντελεσθείσα εθνοκάθαρση, τον σφετερισμό των ελληνικών περιουσιών, την μεθοδικά σχεδιασμένη δημογραφική αλλοίωση, την ολοσχερή τουρκοποίηση και ισλαμοποίηση.

- Αυτό είναι πασιφανώς και αναντιρρήτως το εμπράγματο τουρκικό «Κεκτημένο» τών έως τώρα μακροχρόνιων «αριστοτεχνικών» και «στρατηγικών κινήσεων υψηλής πολιτικής αξίας» Λευκωσίας και Αθηνών, στις επί του Κυπριακού διαδικασίες.

ΠΑΡ’ ΟΛ’ ΑΥΤΑ, όμως, η κατά πολύ ισχυρότερη και για τις υπερδυνάμεις πολυτιμότερη έως σήμερα Τουρκία, αποτυγχάνει εισέτι να διαλύσει, να υποτάξει και να καταστήσει «Εκλιπούσα» την - εις χείρας των Ελλήνων Κυπρίων - Κυπριακή Δημοκρατία. Κι αυτό είναι το σπουδαιότερο εμπράγματο, επί του εδάφους, επί των θαλασσών και των αιθέρων, στην παγκόσμια νομιμότητα Κεκτημένο του Ελληνισμού. Του οποίου οι νέες γενιές, δόξα τω Θεώ, απαλλαγμένες ήδη εντελώς από τις προγονικές εμφύλιες πανούκλες, δικαιούνται να ελπίζουν ότι θα βρουν και θα αναδείξουν κάποτε στην εν Αθήναις και εν Λευκωσία ηγεσία, άξιους, ικανούς και πρόθυμους να στρατηγήσουν αποτελεσματικά και καρποφόρα την Στρατηγική της Απελευθέρωσης.

^{Στη φωτογραφία ο Χρίστος Κακουλλής που ζωγράφιζε πέρυσι το δικό του καυστικό «ξεχνώ», χωρίς πλέον το «δεν», εκεί στο «Παλλάς» της Πύλης Πάφου, στην εντός των τειχών Λευκωσία, απέναντι από την Γραμμή Αττίλα.}