Ίδρυσε κόμμα «για υγιή, μορφωμένη και δυνατή Κύπρο»

Είναι Ρωσίδα με κυπριακή υπηκοότητα, με βυζαντινό επίθετο και βυζαντινές καταβολές, όπως η ίδια λέει με περηφάνια. Μιλά με πάθος για την Κύπρο που τη θέλει σύγχρονη και ευνομούμενη πολιτεία και δηλώνει έτοιμη να αγωνισθεί, να συστρατευθεί με όλους εκείνους που έχουν τα ίδια με αυτή οράματα. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο προχώρησε στην ίδρυση κόμματος με ευρωπαϊκές αξίες και αρχές, που να τεθεί στην υπηρεσία του ανθρώπου και του συνόλου.

H Υulia Khovrina-Komnenos βρίσκεται μόνιμα στην Κύπρο από το 1994 και από το 1996 φέρει και την κυπριακή υπηκοότητα. Με ζηλευτές σπουδές, στη Μόσχα (διεθνείς σχέσεις, διπλωματία, πολιτική, οικονομικά) και στο Μάντσιεστερ (διάφορους κλάδους των οικονομικών στο πιο ψηλό επίπεδο-είναι συνεργάτης του Chartered Institute of Bankers of London), εντυπωσιάζει με τη φιλομάθειά της. Παντρεμένη με δύο παιδιά επιμένει να σπουδάζει, να μαθαίνει και να εμπλουτίζει τις γνώσεις της καθώς θεωρεί ότι η μόρφωση κάνει τον άνθρωπο καλύτερο και κατ’ επέκταση βελτιώνει την κοινότητα στην οποία ζει. Ενδεικτικό είναι ότι γνωρίζει οκτώ γλώσσες (εκτός από τη μητρική της γλώσσα τη Ρωσική, μιλά μεταξύ άλλων Αγγλικά, Γαλλικά, Σέρβικα, Τούρκικα και τα τελευταία πέντε χρόνια παρακολουθεί μαθήματα Ελληνικής στο Πανεπιστήμιο Κύπρου).

Με έδρα τη Λεμεσό, όπου έχει τη μόνιμη διαμονή της συμμετέχει στις οικογενειακές επιχειρήσεις που επεκτείνονται και εκτός Κύπρου. Όμως θεωρεί την Κύπρο πατρίδα της για την οποία μιλά με πάθος. Αγαπά τη χώρα, αγαπά τους ανθρώπους της και όραμά της είναι να βοηθήσει ώστε αυτός ο τόπος να γίνεται όσο το δυνατό καλύτερος, οι άνθρωποί του να ζουν με ευημερία, ειρήνη και ασφάλεια. Έτσι η Υulia Khovrina-Komnenos, έβαλε ένα φιλόδοξο στόχο και ίδρυσε πολιτικό κόμμα και μέσω αυτού να υλοποιήσει τα οράματά της για την Κύπρο για την οποία λέει τα καλύτερα λόγια: «Η Κύπρος είναι μοναδικό μέρος. Είναι τόπος με όλα τα χαρακτηριστικά και τις προϋποθέσεις για να καταστεί σημείο συνάντησης, συνύπαρξης λαών και εθνών. Τόπος που άνετα θα μπορούσε να φιλοξενήσει ακόμα και τα Ηνωμένα Έθνη ή έστω κάποιους κλάδους και υπηρεσίες τους. Ήδη οι υποδομές και τα δεδομένα υπάρχουν και είναι μια καλή προϋπόθεση για να στηριχθεί η προσπάθεια αυτή. Η Κύπρος είναι πλέον μια διεθνής βάση, φιλόξενη έδρα για πρόσωπα, εταιρείες, επιχειρήσεις κάθε μορφής».

Κόμμα για όλους τους Κυπρίους

Η προσπάθεια της Υulia έχει ήδη δρομολογηθεί. Έκανε σχετικές διεργασίες και έρευνες, έχουν λήξει όλα τα διαδικαστικά με την εγγραφή του κόμματος, οπότε στη συνέχεια όλα είναι έτοιμα για να διεκδικήσει σε παγκύπρια βάση τις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές. Επέλεξε όχι τυχαία, ως όνομα για το κόμμα της το «Ενωμένο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα Κύπρου» (Ε.Ρ.Κ.Κ.) Φιλοδοξία είναι το κόμμα να στεγάσει και Τουρκοκύπριους που έχουν κυπριακή υπηκοότητα και ήδη γίνονται επαφές και στα κατεχόμενα. Κι όπως μας λέει η ίδια με όσους Τουρκοκύπριους μίλησε και ανέπτυξε τις προτάσεις και ιδέες της, όλοι ασπάστηκαν το όραμά της και τάχθηκαν υπέρ μιας ενωμένης Κύπρου. «Μαζί με τους Ελληνοκυπρίους, τους Τουρκοκυπρίους, θέλουμε και όλους τους άλλους νόμιμους κατοίκους της Κύπρου, ανεξάρτητα εθνότητας. Απευθυνόμαστε σε όλους και κάτω από κοινή ομπρέλα να αγωνισθούμε για μια Κύπρο ενωμένη και δυνατή».

Στην κουβέντα μας, η Υulia τονίζει συνεχώς το «ενωμένη και δυνατή Κύπρο» και πιστεύει ότι αυτό μπορεί να επιτευχθεί μέσα από την εκπαίδευση στην οποία αποδίδει ιδιαίτερη σημασία. Μπορούμε να πετύχουμε πολλά, δηλώνει με έμφαση, πρέπει να αλλάξουμε την Κύπρο, μπορούμε και θα το κάνουμε, λέει με σιγουριά. Δεν παραβλέπει και δεν υποτιμά τα προβλήματα και τις δυσκολίες γιατί θεωρεί ότι έχει τις λύσεις, καθώς τα εντόπισε και τα μελέτησε και κάνει τους σχεδιασμούς της. Για τη διαφθορά για παράδειγμα, που τη θεωρεί σημαντικό πρόβλημα, προτείνει την έκδοση εθνικού νομίσματος, παράλληλα με το ευρώ. Το νόμισμα αυτό, η ίδια το ονομάζει κρυπτονόμισμα, θα χρησιμοποιείται σε ορισμένες εκφάνσεις της οικονομίας και κυρίως στις δοσοληψίες με το κράτος. Πιστεύει ότι ένα τέτοιο σύστημα περιορίζει σημαντικά τη διαφθορά. Παράλληλα προτείνει πλήρη διαφάνεια σε όλες τις δραστηριότητες και τις σχέσεις του πολίτη με το κράτος και όλους τους οργανωμένους και θεσμικούς φορείς.

Άλλο θέμα στο οποίο δίνει ιδιαίτερη σημασία είναι η προστασία του φυσικού περιβάλλοντος. Της θάλασσας, της στεριάς και του αέρα. Μη κυβερνητικές οργανώσεις, λέει, θα έχουν το δικαίωμα επιτήρησης σε όλα τα επίπεδα, ώστε να ενημερώνεται έγκαιρα και η κοινή γνώμη, ενώ θα κάνουμε τις πολυεθνικές εταιρείες υπεύθυνες για τα ατυχήματα ρύπανσης. Προτείνει επενδύσεις στον τομέα της ενέργειας που όπως αναφέρει πρέπει να συνδέονται με την άνοδο της οικονομίας.

Ακριβή η εκπαίδευση

Ο τομέας στον οποίο δίνει επίσης σημασία είναι εκείνος της εκπαίδευσης. Προτείνει ριζοσπαστικές λύσεις. Επισημαίνει ότι σήμερα η εκπαίδευση των νέων κοστίζει ακριβά, καθώς όπως λέει η παιδεία της Κύπρου προσανατολίζει τα παιδιά για σπουδές κυρίως στην Αγγλία και Αμερική. Τώρα με το «Μπρέξιτ» προσθέτει, το κόστος αυξήθηκε ακόμα περισσότερο. Τι πρέπει να γίνει; Προτείνει: «Να αποκτήσουμε εκπαίδευση με διεθνείς προσεγγίσεις. Από το δημοτικό σχολείο να εισαχθούν οι ξένες γλώσσες στην εκπαίδευση. Να προετοιμάζονται τα παιδιά για σπουδές στη Γαλλία, την Ισπανία, τη Γερμανία, την Ιταλία, που αυτό θα φέρει και μείωση του κόστους σπουδών για τα νοικοκυριά, αλλά και για την οικονομία του τόπου».

Με το όλο πρόγραμμα που ετοιμάζουμε τονίζει, «θέλουμε να κάνουμε την Κύπρο περισσότερο υγιή και μορφωμένη. Να κάνουμε την Κύπρο πιο δυνατή».

Ασφαλώς μιλούμε για φιλόδοξους στόχους φιλόδοξο πρόγραμμα, αλλά αυτό δεν πρέπει να μας περιορίζει και να μας καθηλώνει, λέει η Yulia. Με αυτοπεποίθηση, εμφαντικά και επιγραμματικά τονίζει: «Η ριζική αυτή αλλαγή είναι δύσκολη. Αν όμως μένουμε στο “This is Cyprus”, αποδεχόμενοι την κατάσταση, αν ψηλώνουμε τα χέρια και λέμε δεν θα τα καταφέρουμε σίγουρα, δεν θα πάμε μπροστά. Χρειάζεται προσπάθεια και κόπος». Και η ίδια έχει και την όρεξη και τη διάθεση να προσφέρει στην προσπάθεια αυτή.

Ρώτησα την άποψη της για τον Ρωσο-Ουκρανικό πόλεμο αρνήθηκε να τοποθετηθεί. Δήλωσε επίσης ότι στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές δεν το αποκλείει να κάνει συμμαχίες με κόμματα ή με οργανωμένα σύνολα, νοουμένου ότι θα συγκλίνουν οι απόψεις τους με τις απόψεις του κόμματος της.

Υ.Γ.:

Πρόεδρε, ο λαός θέλει να γνωρίζει τι μαγειρεύεται στα διάφορα μαγειρεία. Πάμε για πενταμερούς διάσκεψη για το κυπριακό; Πρέπει να έχουμε υπόψη μέσα σε ποιες συνθήκες και δεδομένα επιχειρείται κάτι τέτοιο και ασφαλώς με ποιον εχθρό έχουμε να κάνουμε. Στις 20/7/2020 ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης προέβαινε στις ακόλουθες διαπιστώσεις:

«Η πολιτική του κατευνασμού, δεν πρόκειται να επιφέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα σε σχέση με την Τουρκία. Δοκιμάστηκε και έχει αποτύχει. Τουναντίον, αντί να λειτουργεί υποστηρικτικά ως προς την υιοθέτηση μιας λογικής, ρεαλιστικής και συνάδουσας με το διεθνές δίκαιο στάσης, εκτρέφει ακόμη περισσότερο τη μεγαλομανία, τις παράνομες δράσεις, τις εκβιαστικές προσεγγίσεις και τις επικίνδυνες ψευδαισθήσεις μίας χώρας που θεωρεί τον εαυτό της ως ηγέτιδα της περιοχής και όχι μόνο».

Αν αυτά λέγονται από τον Νίκο Αναστασιάδη, τον βολικό, τον διαλλακτικό, τον «ανανικό», τον ρεαλιστή, τον δεδηλωμένο οπαδό της λύσης και της επανένωσης, σκεφτείτε ποιο είναι το σκηνικό μέσα στο οποίο καλούμαστε να προσέλθουμε σε ένα νέο γύρο συνομιλιών και ποιες πιθανότητες επιτυχίας υπάρχουν. Γιατί, όσα κι αν λέγονται, τίποτε δεν έχει αλλάξει από τότε που έκανε τις διαπιστώσεις ο τότε Πρόεδρος. Αντίθετα τα δεδομένα άλλαξαν προς το χειρότερο. Τώρα έχουμε απέναντί μας έναν Τατάρ με τις γνωστές θέσεις και την αδιαλλαξία του. Έχουμε την απόλυτη υπαναχώρηση και τη στροφή προς λύση δύο κρατών, που υποστηρίζεται μέρα και νύκτα και από την Άγκυρα εξαφανίζοντας κάθε περίπτωση συνδιαλλαγής και κατάληξης σε μια υποφερτή λύση.

Μέσα σ’ αυτό το κλίμα οδεύομε προς τη νέα φάση των συνομιλιών, αλλά έχουμε και την Πέμπτη φάλαγγα να δρα στο εσωτερικό υποσκάπτοντας τις προσπάθειες του Προέδρου να αμυνθεί έναντι των τουρκικών προκλητικών απαιτήσεων. Υπάρχουν οι οπαδοί της όποιας λύσης, αυτοί που σπρώχνουν προς τις τουρκικές θέσεις, αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Έχουμε το ΑΚΕΛ να απαιτεί από τον Πρόεδρο νέες παραχωρήσεις και νέες υποχωρήσεις έναντι των Τούρκων. Κι αν η στάση του ΑΚΕΛ δεν παραξενεύει, ακούει κάποιος άλλος τον Αβέρωφ Νεοφύτου. Ακούει κάποιος τον Αβέρωφ Νεοφύτου και του σηκώνονται οι τρίχες της κεφαλής. Με τους γνωστούς θεατρινισμούς του και το απερίγραπτο δραματικό ύφος του αγωνιά να σπρώξει την πλευρά μας στον γκρεμό. Η δήλωσή του, που την έκανε λάβαρο της πολιτικής του, ύστερα από τη συνάντησή του που είχε τότε με τον Βρετανό Ύπατο Αρμοστή στη Λευκωσία, για παραχώρηση της πολιτικής ισότητας στους Τουρκοκυπρίους εξοργίζει κάθε υγιώς σκεπτόμενο πατριώτη. Χωρίς ανταλλάγματα, χωρίς διαπραγματεύσεις παραχωρεί την πολιτική ισότητα με τη φρούδα ελπίδα ότι θα πάρουμε εδάφη. Έτσι στο αόριστο. Ούτε ποια εδάφη, ούτε κάτω από πιο καθεστώς, ούτε πότε μας λέει. Αλλά η πολιτική ισότητα, δίνεται, είναι εκεί πεσκέσι στους Τούρκους.

Με τέτοιους συμμάχους, αλίμονο, πηγαίνει στις συνομιλίες ο Πρόεδρος; Με τον Αβέρωφ και το ΑΚΕΛ να τραβούν το χαλί κάτω από τα πόδια του.