Παραπάνω φλυαρία… παρά ουσία στο Εθνικό Συμβούλιο

Άλλο ένα Εθνικό Συμβούλιο… άλλη μια αναγνώριση και παραδοχή ήττας από το πολιτικό και κομματικό σύστημα του τόπου. Το Εθνικό Συμβούλιο της Παρασκευής (13/09) φαίνεται ότι πραγματοποιήθηκε για τυπικούς περισσότερο λόγους. Πρώτον, επειδή τα κόμματα ζητούσαν αγωνιωδώς να ενημερωθούν, δεύτερον, επειδή προφανώς δεν είναι μόνο το Προεδρικό που ευθύνεται για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει το Κυπριακό. Ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης είναι συνεχιστής του έργου και των ιδεών των προηγούμενων ηγεσιών, άρα είναι όλοι «ένοχοι» και 3ον επειδή μεσολάβησε η πρόσκληση του Τούρκου Υπ.Εξ. στο Άτυπο Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ, η οποία, όμως, δεν φαίνεται να πρόσφερε οτιδήποτε θετικό στην πλευρά μας.

Αυτό που λέχθηκε είναι ότι έγινε ανταλλαγή απόψεων με το σύνολο της πολιτικής ηγεσίας ενόψει της μετάβασης του Προέδρου της Δημοκρατίας στην έδρα των ΗΕ και της συνάντησης που θα πραγματοποιήσει με τον ΓΓ στις 23 Σεπτεμβρίου νωρίς το απόγευμα, ώρα Νέας Υόρκης. Σημειώνεται εδώ ότι ο κατοχικός ηγέτης θα συναντηθεί στις 22 Σεπτεμβρίου με τον Γ.Γ. του ΟΗΕ και, λόγω της στάσης του, έχει εγκαταλειφθεί το σενάριο να υπάρξει τριμερής συνάντηση στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης.

Τους «ενοχοποιεί» όλους το Προεδρικό

Ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος, μετά το τέλος του Εθνικού Συμβουλίου, παρουσίασε την εικόνα ενός κομματικού συστήματος που συμφωνεί καθ’ ολοκληρίαν με τους χειρισμούς της Λευκωσίας στο Κυπριακό. Υπέδειξε, χαρακτηριστικά, ότι «το σύνολο της πολιτικής ηγεσίας επανέλαβε τη στήριξή του στις προσπάθειες που καταβάλλει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας για επανέναρξη των διαπραγματεύσεων εντός του συμφωνημένου πλαισίου από το σημείο που έχουν διακοπεί». Είναι ειρωνικό πάντως το γεγονός ότι, 50 χρόνια από την τουρκική εισβολή, το μόνο για το οποίο γίνεται αναφορά είναι η ελπίδα… ως το μοναδικό μας όπλο, όχι για απελευθέρωση, αλλά για συνομιλίες με τον κατακτητή. Παρά να γίνεται αναγνώριση της ήττας και αποτυχίας της πολιτικής που ακολουθείται τόσα χρόνια, όλα τα κόμματα, σύμφωνα με τον Κ.Ε., συμφωνούν με την πολιτική.

Η αλήθεια, φυσικά, είναι ότι υπάρχουν και διαφωνίες. Πιο συγκεκριμένα, διαφωνίες ως προς τη βάση λύσης και την προσέγγιση του Προεδρικού εκφράζουν πιο ξεκάθαρα απ’ όλους, ΕΔΕΚ, ΕΛΑΜ και Οικολόγοι. Σε λιγότερο βαθμό το ΔΗΚΟ και σε μηδενικό μάλλον βαθμό ΔΗΣΥ, ΑΚΕΛ και ΔΗΠΑ.

Η ΕΔΕΚ, αν και συμμετέχει στη Κυβέρνηση, επανέλαβε ότι το Κυπριακό πρέπει να αλλάξει βάση και να τεθεί ως θέμα εισβολής, συνεχιζόμενης κατοχής και παράνομου εποικισμού και προτείνει μάλιστα τη σύγκληση διεθνούς διάσκεψης για κατά προτεραιότητα συζήτηση της διεθνούς πτυχής του προβλήματος. Η ΕΔΕΚ θέτει ως προϋπόθεση για οποιαδήποτε αναβάθμιση των ευρωτουρκικών σχέσεων την αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας, την υλοποίηση των κυπρογενών υποχρεώσεων που ανέλαβε έναντι της ΕΕ από το 2005 και την άρση του βέτο για τη συμμετοχή του Υπουργού Άμυνας της Κυπριακής Δημοκρατίας στις κοινές συνεδριάσεις των Υπουργών Άμυνας ΕΕ-ΝΑΤΟ.

Όσον αφορά τους Οικολόγους, τους οποίους εκπροσώπησε ο Κυριάκος Τσιμίλλης, αυτοί ζητούν όπως εξεταστούν ενδελεχώς οι αποκλίσεις της λύσης του Κυπριακού και κατά πόσον αυτές είναι συμβατές με το ευρωπαϊκό κεκτημένο. Οι Οικολόγοι θεωρούν, μάλιστα, ότι δεν μπορεί να επαναρχίσει ο διάλογος, ενόσω υφίσταται η στρατιωτικοποίηση των κατεχομένων, η δημογραφική αλλοίωση, ο εποικισμός και ο σφετερισμός περιουσιών.

Στο ίδιο μήκος κύματος και το ΕΛΑΜ, θεωρεί ότι η κατάσταση που επικρατεί στα κατεχόμενα και οι εξαρτήσεις που έχει το ψευδοκράτος με την Τουρκία καθιστούν οποιοδήποτε σενάριο διαπραγμάτευσης αποτυχημένο, καθώς έτσι ενισχύονται ακόμη περισσότερο οι θέσεις της Τουρκίας.

Το ΔΗΚΟ, από την πλευρά του, προτείνει όπως η όποια συζήτηση αρχίσει στο Κυπριακό να αφορά πρώτα και πάνω απ’ όλα την εξωτερική πτυχή του Κυπριακού, δηλαδή τα θέματα των στρατευμάτων, των εγγυήσεων, ασφάλειας καθώς και της συνέχισης της ΚΔ. Δεν έγινε βέβαια ξεκάθαρο από την πλευρά της Χριστιάνας Ερωτοκρίτου, που εκπροσώπησε το κόμμα στο Εθνικό Συμβούλιο, εάν αυτά τα θέματα είναι προϋποθέσεις ή εάν θα τεθούν προς συζήτηση.

Οι τρομακτικές ομοιότητες ΔΗΣΥ, ΑΚΕΛ και ΔΗΠΑ

Ακούγοντας και διαβάζοντας, τώρα, τις τοποθετήσεις των πολιτικών αρχηγών ΔΗΣΥ, ΑΚΕΛ και ΔΗΠΑ, πραγματικά δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι οι διαφορές τους είναι μηδενικές. Δηλαδή, καμιά διαφορά ως προς την προσέγγιση, ούτε ως προς την ρητορική, ούτε πουθενά. Ενδεικτικά, η Αννίτα Δημητρίου δήλωσε ότι πρέπει «να πείσουμε και τον Γενικό Γραμματέα και τη διεθνή κοινότητα, ότι πραγματικά εννοούμε και θα κάνουμε πράξη, εκεί και όπου περνά από το δικό μας χέρι, για να επανεκκινήσουν οι διαπραγματεύσεις από το σημείο όπου διεκόπησαν. Και δεν μιλάμε για οτιδήποτε άλλο παρά το συμφωνημένο πλαίσιο, που είναι η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία με πολιτική ισότητα».

Ο Γ.Γ. του ΑΚΕΛ, Στέφανος Στεφάνου, από την πλευρά του δήλωσε πως «οι προσπάθειές μας, όσο περνά από το δικό μας χέρι ως ε/κ πλευρά και εν γένει ως Κυπριακή Δημοκρατία, θα πρέπει να είναι να σπάσει το αδιέξοδο, να συνεχιστούν οι διαπραγματεύσεις από το σημείο όπου διακόπηκαν στο Κραν Μοντανά, διαφυλάσσοντας όλες τις συγκλίσεις και διαπραγματευόμενοι επί του πλαισίου Γκουτέρες», και ότι «η βάση λύσης του Κυπριακού δεν είναι άλλη από τη διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία, με πολιτική ισότητα».

Ο Πρόεδρος της ΔΗΠΑ, Μάριος Κάρογιαν, τόνισε ότι πρέπει να ασκηθούν διπλωματικές πιέσεις στην Τουρκία «προκειμένου να επιστρέψει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων για το Κυπριακό, παραμένοντας πιστοί στις διακηρυγμένες μας θέσεις, με στόχο να καταλήξουμε στο μόνο εφικτό και αποδεκτό πλαίσιο λύσης του Κυπριακού, που δεν είναι άλλο, από τη Διζωνική, Δικοινοτική Ομοσπονδία, όπως προνοούν τα Ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών και το Ενωσιακό Κεκτημένο. Μιας λύσης που θα διασφαλίζει τη σταθερότητα, την ειρήνη και την ευημερία στην Κύπρο ως ένα κανονικό κράτος».