Η εκδίωξη των Ελλήνων αξιωματικών από τον Μακάριο ήταν βρετανική επιδίωξη…

Η ιστορία της δύσμοιρης πατρίδας μας Κύπρου αποκαλύπτει συνεχώς πραγματικότητες, που κάποιοι έβαλαν στόχο να μην «αποκαλύπτονται». Αλλά η πραγματική Ιστορία, όχι η περιφρονημένη έντεχνα με πλαστά κουρελόχαρτα και κλεμμένα (όπως στον περιβόητο «Φάκελο της Κύπρου» της Επιτροπής Μαρίνου Σιζόπουλου της Βουλής των Αντιπροσώπων) βρίσκεται εκεί και τους προσβάλλει.

Διαβάζοντας το αξιόλογο και λεπτομερέστατο τρίτομο βιβλίο του Δρος Γιάννου Χαραλαμπίδη, «Εμφύλιος Πόλεμος, ΕΟΚΑ Β’, Παρακράτος και Χούντα» (Γ’ τόμος), επιβεβαιώνονται και όσα μας αποδέσμευσε το Βρετανικό Εθνικό Αρχείο για το θέμα της αξίωσης Μακαρίου για αποχώρηση των Ελλήνων αξιωματικών και τα οποία διαχρονικά δημοσίευσα στη «Σημερινή» και στα βιβλία μου.

Γράφει ο Δρ Χαραλαμπίδης στη σελίδα 667: «Ο Μακάριος, όπως γράφει η συνεργάτιδά του, Ν.Χ., είχε από το 1971 στο μυαλό του την αποχώρηση των Ελλήνων αξιωματικών, τη διάλυση της Εθνικής Φρουράς…». Και αναφέρεται ο συγγραφέας στο θέμα και σε άλλες σελίδες.

Τα βρετανικά έγγραφα το επιβεβαίωσαν π.χ. στο κείμενό μου στη «Σημερινή», Σεπτέμβριο του 2003, για έγγραφα 1971/72.

Ο χάρτης αυτός δημοσιεύθηκε στο βιβλίο του Ελληνοκύπριου κομμουνιστή Εύδωρα Ιωαννίδη, με το ψευδώνυμο Δώρος Άλαστος, «Cyprus-What now?», που εκδόθηκε στο Λονδίνο το 1964. Ο συγγραφέας έγραψε πως η διχοτόμηση και η ομοσπονδία με δύο χωριστά κράτη με το 38% του κυπριακού εδάφους να δοθεί στους Τούρκους, συζητείτο έντονα για οκτώ χρόνια στο Λονδίνο (Φόρεϊν Όφις) 1956-1964. Την ομοσπονδία την αποκάλεσε συγκαλυμμένη διχοτόμηση.

Και τώρα το «ιστορικό»

Ήταν άραγε όντως δική του απόφαση ή τον καθοδήγησαν και πάλι (βλέπε 13 Σημεία 1963) οι «κηδεμόνες» Βρετανοί προς υλοποίηση των σχεδίων τους; Στην αποχώρηση των Ελλήνων αξιωματικών συμφωνούσαν για δικούς τους λόγους και οι Σοβιετικοί, όπως και στην τουρκική εισβολή το 1974, οι οποίοι και ενεθάρρυναν προφανώς το Μακάριο, όπως έκαναν και τον Ιανουάριο του 1964… (βλέπε άρθρο Φ.Α. «Σημερινή», 25.8.2024, «Η πρώτη τουρκική εισβολή έγινε με τη υποστήριξη των Σοβιετικών, όχι των Αμερικανών»).

Για να δούμε.

Γεωγραφική ομοσπονδία

Στις 16.1.1964 (13 μέρες αργότερα), στη σύσκεψη στο Λονδίνο, ο Ραούφ Ντενκτάς συνοδευόμενος από τους Οσμάν Ορέκ και Χαλίλ Αλί Ριζά, εν τη παρουσία των Ελληνοκυπρίων πολιτικών, Γλ. Κληρίδη, Τάσσου Παπαδόπουλοu, Σπύρου Κυπριανού, Στέλλας Σουλιώτη, Σερ Παναγιώτη Κακογιάννη - πατέρα της Στέλλας Σουλιώτη, της τουρκικής και ελληνικής αντιπροσωπίας και Βρετανών αξιωματούχων, αξίωσε γεωγραφική ομοσπονδία και εξήγησε:

Εθελοντική ανταλλαγή πληθυσμών με αποτέλεσμα ο τουρκικός πληθυσμός να συγκεντρωθεί σε μια περιοχή. Πρόνοιες για ανταλλαγή γης μεταξύ Ελλήνων και Τούρκων και για αποζημιώσεις όπου δεν θα είναι δυνατή ανταλλαγή…

Στις 14.2.1964 το Τμήμα Σχεδιασμού του Φόρεϊν Όφις με υπογραφή του Sir Crispin Tickell (αφού από τις 3.1.64 ανέλαβαν να μελετήσουν ανασύσταση της ΚΔ σε δύο συνιστώντα κράτη), ετοίμασαν και δικό τους σχέδιο με τίτλο «Το Μέλλον της Κύπρου», βλέποντας 10 χρόνια μπροστά, για λύση γεωγραφικής ομοσπονδίας, όπως ζητούσαν έκτοτε οι Τούρκοι (Σημ. Το 1957 απαίτησαν και ομοσπονδία με δύο ζώνες, βλέπε δικοινοτική διζωνική, μετά και την υπόσχεση στη Βουλή από τον Υπ. Αποικιών, 19.12.1956). Το σχέδιο αναφερόταν σε τρείς πιθανές λύσεις με εδαφικό διαχωρισμό. Διχοτόμηση μέσω διπλής Ένωσης, διχοτόμηση μέσω ομοσπονδίας – συνομοσπονδίας ίσως με ειδικές σχέσεις με την Ελλάδα και Τουρκία αντίστοιχα ή ομοσπονδία χωρίζοντας τη νήσο σε καντόνια, ένα ή δυο εκ των οποίων να ήταν τουρκικά..

Δηλαδή ακόμα και τα «καντόνια» που συζήτησαν Μακάριος/Κίσινγκερ στις συναντήσεις τους αμέσως μετά τη πρώτη εισβολή και πριν από τη δεύτερη, για να είμαστε αυστηρά σωστοί, ήταν οι Βρετανοί που τα μελετούσαν πρώτοι από το 1964…

Σελίδα 1 τρισέλιδου σχεδιασμού, 14.2.1964.

Αποκοπή του ομφάλιου λώρου με την Ελλάδα

Στον στρατηγικό μακροπρόθεσμο σχεδιασμό του Φόρεϊν Όφις περιλαμβάνονταν και πρόνοιες για τη χρησιμοποίηση του 6ου αμερικανικού στόλου και του βρετανικού βασιλικού ναυτικού για να εμποδίσουν τα ελληνικά πλοία από το να διασχίσουν το Αιγαίο εις βοήθεια της Κύπρου, συντονισμένη προσπάθεια με τους συμμάχους (και φιλο-βρετανικά στοιχεία στην Ελλάδα), για τη χαλάρωση των σχέσεων μεταξύ ελληνικής κυβέρνησης και Ελληνοκυπρίων και να «επιτεθούν κατά του ελληνικού Τύπου και ραδιοφώνου» κ.λπ, γενικά αποκοπή του ομφάλιου λώρου με την Ελλάδα…

Και κατέληγε η σελ.3:

«9. Η αποδυνάμωση των σχέσεων μεταξύ Ελληνικής Κυβέρνησης και Ελληνοκυπρίων σίγουρα θα τους οδηγήσει προς υποστήριξη της Σοβιετικής Ένωσης. Όμως, είναι αμφίβολο αν η Σ.Ε. μπορεί να τους δώσει την υποστήριξη που χρειάζονται. Οι Ρώσοι είναι πολύ επιφυλακτικοί στο να επεμβαίνουν σε κάτι που θα τους φέρει σε σύγκρουση με τις ΗΠΑ. Δεν πιστεύουμε ότι θα αλλάξει η στάση τους. Δεν πρόκειται να δώσουν περισσότερο από διπλωματική υποστήριξη…» (Φ.Α. όπως και έπραξαν).

Στη δε παράγραφο 10 έγραψαν ότι, σε αντίθετη περίπτωση, θα χρησιμοποιούσαν το άλλο όπλο τους, την απόσυρση αναγνώρισης της κυβέρνησης Προέδρου Μακαρίου…

Σελίδα 3 του τρισέλιδου σχεδιασμού, 14.2.1964, με την υπογραφή του Sir Crispin Tickell. O οποίος ήταν ο άνθρωπος στον ΟΗΕ που πέρασε το ρατσιστικό τρισάθλιο ψήφισμα για Διζωνική, το 649/1990, με την ανοχή του «precious asset» τους, Γιώργου Βασιλείου, δίχως λαϊκή εντολή. Αντικαταστάθηκε το 1990 από τον άλλο όμοιό του, τον Sir David Hannay…

Και ολοκλήρωσε το έγγραφο:

«...11. Οι εισηγήσεις για τις πιο πάνω διάφορες επιλογές δράσης θα πάρουν χρόνο να φέρουν αποτελέσματα. Από μια άποψη τουλάχιστον ο χρόνος είναι με το μέρος μας στο νησί. Ό,τι και να συμβεί, είναι σίγουρο ότι η σημερινή μετακίνηση πληθυσμού θα συνεχιστεί, με τους Τούρκους να μαζεύονται στη βόρεια πλευρά του νησιού. Όσο πιο πολύ επιτυγχάνεται αυτό, τόσο πιο ενδεικτική και αποδεκτή θα είναι η λύση του είδους…».

Ακριβώς ό,τι έγινε το 1974… αφού πρώτα:

Εκδίωξαν την Ελληνική Μεραρχία. Με τη βοήθεια της Σοβιετικής Ένωσης και του ΑΚΕΛ αλλά και του Αρχ. Μακαρίου, στο πλαίσιο αποκοπής του ομφάλιου λώρου με την Ελλάδα…

Ο Μακάριος και Βασιλιάς Κωνσταντίνος υποστήριζαν την αποχώρηση της Μεραρχίας

Στις 22.11.1967, η βρετανική πρεσβεία στην Ουάσιγκτον έγραψε προς το Φόρεϊν Όφις: «...Ο Μακάριος απέρριψε την αμερικανική εισήγηση να ζητούσε ο ίδιος τη μείωση των Ελληνικών Δυνάμεων στο νησί. Είπε πως αν ο ίδιος προέβαινε σε τέτοια απαίτηση θα θεωρείτο προδότης προς την Ελλάδα. Όμως, θα ήταν σύμφωνος αν η μείωση των στρατευμάτων ερχόταν ως ελληνική πρωτοβουλία. Ο Belcher (Αμερικανός πρέσβης) πήρε τώρα εντολές να δείξει στον Μακάριο αναφορά από την Αθήνα που φέρει τον Βασιλέα Κωνσταντίνο να υποστηρίζει την ιδέα...».

Στις 14.2.1964 το Τμήμα Σχεδιασμού του Φόρεϊν Όφις με υπογραφή τού Sir Crispin Tickell ετοίμασαν και δικό τους σχέδιο, με τίτλο «Το Μέλλον της Κύπρου», βλέποντας 10 χρόνια μπροστά, για λύση γεωγραφικής ομοσπονδίας, όπως ζητούσαν έκτοτε οι Τούρκοι

Η αποχώρηση όλων των Ελλήνων αξιωματικών – πρώτη προτεραιότητα των Βρετανών μαζί με το ξήλωμα της Εθνικής Φρουράς!

Στις 4 Δεκεμβρίου 1967, ο Βρετανός ΄Υπ. Αρμοστής στη Λευκωσία Sir N. Costar (ο οποίος αντικατέστησε τον Sir David Hunt) έγραψε προς το Λονδίνο: «...Εισηγούμαι όπως πρώτη μας προτεραιότητα πρέπει τώρα να είναι η ενθάρρυνση της πλήρους αποχώρησης όλων των υπολοίπων ελληνικών δυνάμεων και των αξιωματικών στην Εθνική Φρουρά... Αν αυτό γίνει κατορθωτό, οι διαφορές μεταξύ Τουρκίας και των Ελληνοκυπρίων, έστω και αν συνεπάγονται τη χρήση ενόπλων δυνάμεων, έχουν λιγότερη πιθανότητα να οδηγήσουν σε πόλεμο μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας και σοβαρό κίνδυνο για μας. Θα είναι πιο σωστό για τον Μακάριο να είναι πιο υπεύθυνος προς τις τουρκικές απαιτήσεις για ξήλωμα της Εθνικής Φρουράς... Αξίζει να δώσουμε κάθε ενθάρρυνση στους Τούρκους να λύσουν τα εκκρεμή θέματα με τον Μακάριο και να κρατήσουμε την πίεση πάνω στον Μακάριο να ξεφορτωθεί την Εθνική Φρουρά...».

Επιβεβαιώνεται εδώ ότι οι Βρετανοί πίεζαν τον Μακάριο να διαλύσει και την Εθνική Φρουρά, η οποία ήταν επίσης τουρκική απαίτηση!

Βρετανική ανακούφιση

Στις 17 Ιανουαρίου 1968 έγραψαν οι Βρετανοί: «...Συμφωνώ γενικά με την άποψη... ότι τώρα υπάρχει λιγότερος κίνδυνος η Ελλάδα να εμπλακεί σε πόλεμο με την Τουρκία για την Κύπρο. Η απόσυρση των ελληνικών στρατευμάτων από το νησί και η ανικανότητα της Ελληνικής Αεροπορίας να επέμβει αποτελεσματικά πάνω από το νησί (κάτι που η Ελληνική Κυβέρνηση αναγκάστηκε να αναγνωρίσει τον περασμένο Νοέμβριο, 1967), σίγουρα σημαίνει ότι η Ελλάδα δεν μπορεί πλέον τώρα να συμμετέχει σε μάχη στο νησί...».

Στις 13 Φεβρουαρίου 1968, ο Βρετανός πρέσβης στην Αθήνα Michael Stewart έφθασε στο συμπέρασμα πως σε περίπτωση τουρκικής εισβολής ο Γ. Παπαδόπουλος μπορούσε να αποπειραθεί και να κάνει «τη βλακεία» να στείλει βοήθεια στους Ελληνοκυπρίους... Τον Νοέμβριο του 1973 ο Γ. Παπαδόπουλος αντικαταστάθηκε από τον λιγότερο «βλάκα» Δ. Ιωαννίδη!

Όλα έτοιμα πλέον για τουρκική εισβολή δίχως… αντίσταση!!!

Ο χάρτης αυτός δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Σημερινή», 4.12.1983, βρέθηκε το 1967 σε εγκαταλελειμμένο τουρκικό σπίτι του χωριού Στρογγυλός της επαρχίας Αμμοχώστου και παραδόθηκε στις αρμόδιες Αρχές της Δημοκρατίας. Αυτός που δημοσιεύθηκε ήταν φωτοτυπία.

Ο Μακάριος πρέπει να φύγει - μία καταπληκτική σκιαγράφηση των γεγονότων που ακολούθησαν

Ο περίεργος Συνταγματάρχης G. Stocker, στρατιωτικός ακόλουθος στη Βρετ. Υπ. Αρμοστεία στη Λευκωσία, αποχωρώντας τέλος Απριλίου 1974, έγραψε προς τους ανώτερούς του: «Πρέπει να αποχωρήσουν από την Κύπρο όχι μόνο οι Έλληνες αξιωματικοί αλλά και οι Ελλαδίτες δάσκαλοι!». Και στην παράγραφο 39 σκιαγράφησε τόσο το πραξικόπημα με αντικατάσταση Μακαρίου όσο και την εισβολή, όταν μίλησε για χειρουργική επέμβαση πολύ δύσκολου χαρακτήρα. Έγραψε:

«...Η δυσπιστία μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων είναι βαθιά ριζωμένη. Δεν πρόκειται να εξαλειφθεί ποτέ, όμως μπορεί να ελαττωθεί σε βαθμό που να κάνει δυνατή τη συμβίωση αμφοτέρων των πλευρών σε συγκριτική αρμονία. Όμως αυτό θα χρειαστεί τρομερή πολιτική ικανότητα και κάποια κύρια χειρουργική επέμβαση, φοβάμαι πολύ δύσκολου χαρακτήρα. Ο Πρόεδρος Μακάριος πρέπει να φύγει. Ένας κατάλληλος αντικαταστάτης δεν είναι εύκολο να βρεθεί, όμως εγώ θα έβαζα τα λεφτά μου στον μόνο τίμιο και σίγουρα έμπιστο υποψήφιο, στον κ. Σεβέρη (Ζήνωνα), ο οποίος παραιτήθηκε από Υπουργός Υγείας με το θέμα των τριών Μητροπολιτών… Η Ένωση πρέπει να εξουδετερωθεί. Αυτό θα χρειαστεί μιαν αποφασιστική αντιμετώπιση από την Αθήνα και πρέπει να αποχωρήσουν τόσο οι Έλληνες διδάσκαλοι όσο και οι Έλληνες αξιωματικοί από την Εθνική Φρουρά...».

Στις 2.7.1974 ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος έστειλε την περίφημη επιστολή/τελεσίγραφο προς τον Πρόεδρο της Ελλάδος, Φαίδωνα Γκιζίκη, ζητώντας την αποχώρηση όλων των Ελλήνων αξιωματικών από την Εθνική Φρουρά…

Στις 17.7.1974, στις συναντήσεις του με τους «σωτήρες» του Βρετανούς στο Λονδίνο, απαίτησε την αποχώρηση των Ελλήνων αξιωματικών και τους είπε πως σχεδίαζε να διαλύσει και την Εθνική Φρουρά. Δέχθηκε να συνεργαστούν Βρετανία/Τουρκία (βλέπε εισβολή), ενώ γνώριζε πολύ καλά για την προετοιμασία τουρκικής εισβολής. Το BBC από τις 16.7.74 «διαφήμιζε» τουρκική εισβολή και η Κυβέρνηση Μακαρίου είχε από το 1973 ενημερωθεί με πλήρη σχέδια για τις τουρκικές ετοιμασίες εισβολής. Τους είχε ενημερώσει ο αινιγματικός Συνταγματάρχης G. Stocker!

Eυχαρίστησε την Τουρκία για την υποστήριξή της προς τις θέσεις του για εκδίωξη των Ελλήνων Αξιωματικών ώρες πριν διαβάσει την ομιλία του στον ΟΗΕ στις 19.7.1974, όταν κατηγόρησε την Ελλάδα 7 φορές ως «εισβολέα», όπως είχε υποσχεθεί στον Βρετανό Πρωθυπουργό Χάρολντ Γουίλσον, στις 17.7.1974. Και ξεστόμισε και το ασυγχώρητο ότι «οι φόβοι του επιβεβαιώθηκαν ότι ο κίνδυνος από την Ελλάδα ήταν μεγαλύτερος από εκείνον από την Τουρκία»! - το είχε αναφέρει και στους Βρετανούς στο Λονδίνο…

Για να τρέξει τρεις μέρες αργότερα, 22.7.1974, στον Αμερικανό Υπ. Εξωτερικών, Δρα Χένρι Κίσινγκερ, για βοήθεια! Και στη δεύτερή τους συνάντηση στις 29.7.1974 να του ζητά να αναλάβει εκείνος τις διαπραγματεύσεις, εκλιπαρώντας ότι «εγώ θέλω Αμερικάνο μάγειρα»…

Κλείνω, υπογραμμίζοντας ότι ο Δρ Κίσινγκερ είχε τονίσει στους Βρετανούς στις 18.7.74 ότι δεν ήταν καθαυτό εναντίον της αποχώρησης των Ελλήνων Αξιωματικών (όπως Μακάριος, Βρετανοί, Τούρκοι και Σοβιετικοί), αλλά όχι εκείνη τη στιγμή και προτού διευθετήσουν οι ίδιοι (Βρετανοί που είχαν κάνει το Σύνταγμα του 1960) μια συνταγματική λύση, γιατί θα ανατρεπόταν το ισοζύγιο δυνάμεων στο νησί εις βάρος των Ελλήνων…