Η Εθνοφρουρούσα Παναγιά

ΣΗΜΕΡΑ, 8η Σεπτεμβρίου, όπως κάθε χρόνο η Εκκλησία μας εορτάζει το Γενέθλιον της Παναγίας, όπως ορίζεται στις Θεομητορικές εορτές της Ορθοδοξίας. Από το 2018 καθιερώθηκε στην Κύπρο αυτήν την ημέρα να εορτάζεται επισήμως από την Εθνική Φρουρά η Παναγία ως η προστάτιδα των Ενόπλων Δυνάμεων της Κυπριακής Δημοκρατίας. Με απόφαση τότε της Ιεράς Συνόδου, η Παντάνασσα τιμάται πλέον κάθε 8η Σεπτεμβρίου ως η Εθνοφρουρούσα Παναγιά μας.

- Η απόφαση ακολουθεί τις ιστορικές παραδόσεις του Έθνους, καθώς ο νεότερος Ελληνισμός συνέδεσε κρίσιμες στιγμές της εθνικής ύπαρξής του με την Υπεραγία Θεοτόκο. Όλως ιδιαιτέρως την 25η Μαρτίου του Ευαγγελισμού της Παρθένου, με το άγγελμα έναρξης της Επανάστασης του 1821. Και την 15ην Αυγούστου της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, με τον ύπουλο και άνανδρο τορπιλισμό του Εύδρομου «Έλλη» (καταδρομικού πλοίου) του ελλα-δικού μας Πολεμικού Ναυτικού, ανήμερα του πανηγυρισμού της Παναγίας της Τήνου, 15η Αυγούστου 1940, από υποβρύχιο της φασιστικής Ιταλίας, φοβερή ιεροσυλία, η οποία απετέλεσε το προμήνυμα της ιταλικής εισβολής της 28ης Οκτωβρίου 1940.

- Με την εικόνα της Μεγαλόχαρης στο κέντρο του σταυρού τής γαλανόλευκης σημαίας του έθνους και με βαθιά την πίστη στη βοήθεια της Παναγιάς οι ανδρειωμένοι πρόγονοί μας τότε κατανίκησαν τους εισβολείς του Μουσολίνι, που οι μεραρχίες τους επιτέθηκαν από την Αλβανία. Βιώνοντας ότι πολεμούσαν τον υπέρ πάντων αγώνα Υπό Την Σκέπη Της, οι ήρωες του Σαράντα απελευθέρωσαν και τα ελληνικά εδάφη της Βορείου Ηπείρου και η μικρή Ελλάς προσέφερε στον αγώνα των ελευθέρων λαών την πρώτη νίκη κατά του Άξονα των Ναζιστών του Χίτλερ και των Φασιστών του Μουσολίνι, στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ είναι το απόσπασμα από επιστολή ενός πολεμιστή στο μέτωπο, στον ελληνο-ιταλικό πόλεμο 1940-41, προς την σύζυγό του, στο βραβευμένο από την Ακαδημία Αθηνών μνημειώδες βιβλίο «Μαρτυρίες ’40-’41», των Κώστα Ν. Χατζηπατέρα και Μαρίας Σ. Φαφαλιού, εκδόσεις Κέδρος 1982, στην σελίδα 28:

«Δεν θέλω να μου στείλης φανέλες και κάλτσες. Προτιμώ να μου φτιάξης και να μου στείλης μια σημαία. Στο μέσον της να βάλης τον Ντίνο να μου ζωγραφίση μια Παναγία της Τήνου. Θέλω να την χαρίσω στον λόχο μου. Θα παραξενεύεσαι γιατί δεν με ήξερες για θρήσκο, αλλά, απ’ όσα βλέπουν τα μάτια μου, πιστεύω και εγώ ότι μια θεϊκή δύναμις συντροφεύει τον στρατό μας. Άλλως τε, πώς μπορούσα να μείνω μόνος εγώ ασυγκίνητος μέσα στο κύμα της πίστεως, που έχει όλος ο στρατός μας προς την Παναγία της Τήνου;».

ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ως προστάτιδα εορτάζουν επίσης κάθε 21 Νοεμβρίου, στα Εισόδια της Θεοτόκου, κι οι ελλα-δικές μας Ένοπλες Δυνάμεις μαζί και η ΕΛΔΥΚ μας στην Κύπρο.

ΕΦΕΤΟΣ ο εορτασμός συμπίπτει και με τα 60χρονα της Εθνικής Φρουράς, 1964-2024. Η Κυπριακή Δημοκρατία, αποκρούοντας την ένοπλη Τουρκανταρσία του 1963-64 που εκτόξευσε η Τουρκία με όργανό της την διοικούμενη από αξιωματικούς του «Γραφείου Ειδικού Πολέμου» του τουρκικού στρατού τρομοκρατική - πρώτα επί των Τούρκων Κυπρίων - οργάνωση ΤΜΤ, αποφάσισε τότε, Ιούνιο του 1964, την συγκρότηση της Ε.Φ. Υπό την άμεση προστασία της ελλα-δικής μας Μεραρχίας, την οποία έστειλε στην Κύπρο η τότε κυβέρνηση της Ένωσης Κέντρου του Γεωργίου Παπανδρέου και, φευ, την απέσυρε, υποκύπτοντας σε τελεσίγραφο της Τουρκίας του Νοεμβρίου 1967, μετά την μάχη της Κοφίνου, η πραξικοπηματική Χούντα της 21ης Απριλίου 1967.

ΥΠΕΣΤΗ πρώτη και τραγικότερη η Ε.Φ. την υποτροπιάζουσα φρικτή προγονική εμφύλια πανούκλα. Την αποκορύφωση της οποίας επισώρευσε κακουργηματικώς σε βάρος του σύνολου Ελληνισμού, η επτάχρονη ανθελληνική δικτατορία της Χούντας των Αθηνών 1967-1974. Με ολέθρια κατάληξη το προδοτικό πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου 1974 και τις προδομένες κυπριακές Θερμοπύλες κατά την τουρκική εισβολή της 20ής Ιουλίου έως 16η Αυγούστου 1974. Με εκατοντάδες ηρωικούς νεκρούς πολεμιστές, αγνοουμένους, αιχμαλώτους, αναπήρους, στα εκ των προτέρων σκοπίμως προδομένα από τη Χούντα πεδία των μαχών στην Κερύνεια, στον Πενταδάκτυλο, στον Καραβά και στην Λάπηθο, στην Μόρφου, στην Καρπασία, στην Αμμόχωστο, βίωσε και συνεχίζει να βιώνει την αθεράπευτη έκτοτε ατίμωση που υποφέρει επί μισό ήδη αιώνα ο Ελληνισμός.

ΜΕΣΑ από τα ερείπια της τραγωδίας του 1974 ξαναστάθηκε σιγά-σιγά τα επόμενα χρόνια στα πολυτραυματισμένα πόδια της η Ε.Φ. Με εναγώνιες προσπάθειες να αποκτήσει στοιχειωδώς απαραίτητη ισχύ. Ώστε να είναι ικανή να πείθει τις εντός των τειχών πλέον ταγμένες επιθετικά υπέρτερες δυνάμεις του Αττίλα εισβολέα – κατακτητή, ότι δεν θα ήταν πλέον ένας περίπατος άνευ κόστους, η προέλασή τους στις ελεύθερες περιοχές του νησιού. Η προσπάθεια της Αμυντικής Θωράκισης της Κ.Δ. πέρασε διαχρονικά από «χίλια μύρια κύματα» αδυναμιών και ανεπαρκειών του κυπριακού κράτους, παλαιόθεν ανομολόγητων φοβικών συνδρόμων διαδοχικών κυβερνήσεων Ελλάδος και Κύπρου και μέσα από πλήθος εξωγενών συμπληγάδων, ιδίως από τις θωπεύουσες ως πολύτιμη σύμμαχό τους την Τουρκία ισχυρότερες χώρες.

ΕΜΠΡΑΚΤΗ ανόρθωση ελπίδων για την επίτευξη πανεθνικής πειστικής αποτρεπτικής στρατιωτικής ισχύος, με αλματώδη αύξηση των δυνατοτήτων της Ε.Φ. και ενθουσιώδη παλλαϊκή προθυμία, υπήρξαν από το 1994 οι προσπάθειες υλοποίησης του Δόγματος Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Ελλάδος - Κύπρου, που συναποφάσισαν οι κυβερνήσεις Ανδρέα Παπανδρέου των Αθηνών και Γλαύκου Κληρίδη της Λευκωσίας. Ήταν τα χρόνια που κάθε Κύπριος έφεδρος και εθνοφύλακας αισθανόταν προσωπική προσβολή εάν δεν τύγχανε να κληθεί η μονάδα του να συμμετάσχει στις ετήσιες ασκήσεις Νικηφόρος - Τοξότης της Ε.Φ. με την ελλα-δική μας Πολεμική Αεροπορία και το Πολεμικό Ναυτικό, που διεξήγοντο στην Κύπρο. Μετά όμως από την ταπεινωτική εξορία των αντιαεροπορικών S-300 της Ε.Φ. στην Κρήτη, που επέβαλε το 1998 η κυβέρνηση Σημίτη των Αθηνών, εξαϋλώθηκε τα επόμενα χρόνια και το Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα, στις επιχειρήσεις υποταγής της Κύπρου στο βρετανικής τεχνουργίας Σχέδιο Ανάν του 2002, το οποίο απέρριψε με το Δημοψήφισμα του 2004 το 76% του λαού.

ΕΚΤΟΤΕ οι πληγές δεν επουλώθηκαν επαρκώς. Ενώ στις κατά καιρούς διακηρύξεις των κυβερνώντων, η Άμυνα και η Ασφάλεια και η επί τούτων συνεργασία Κύπρου και Ελλάδας ενθρονίζονται σε πρωτεύουσας σημασίας θέση, στην πράξη αργοπορεί, χωλαίνει και παραμελείται το καθήκον αμφοτέρων των κρατών για την αναγκαία πρόσκτηση επαρκούς αποτρεπτικής ισχύος. Ιδίως στις κατά ξηρά, θάλασσα και αέρα δυνάμεις στο κυπριακό μέτωπο απέναντι στην καραδοκούσα πάνοπλη τουρκική βουλιμία. Οι προσευχές προς την Εθνοφρουρούσα Παναγία δεν αρκούν. «Κριτής κι αφέντης είν’ ο Θεός / και δραγουμάνος του ο λαός», λένε οι κορυφαίοι στίχοι του Νίκου Γκάτσου στον «Τσάμικο» του Μάνου Χατζιδάκι. Κι αυτός ο λαός καθήκον έχει, να πείσει επιτέλους τους ηγέτες του να ενδυναμώσουν με επάρκεια τις ένοπλες δυνάμεις της Κύπρου.