Πώς τόλμησες, Αννίτα; Παρέστης στο μνημόσυνο του… οποιουδήποτε Διγενή;

Πριν από έναν ακριβώς χρόνο, η πρόεδρος του ΔΗΣΥ, πρόεδρος της Βουλής, προεδρεύουσα συχνάκις της Δημοκρατίας, Αννίτα Δημητρίου, προέβη σε δηλώσεις στο ραδιόφωνο του «Πολίτη» (29/1/2024). Μεταξύ άλλων, ρωτήθηκε γιατί δεν παρέστη στο μνημόσυνο του αρχηγού της ΕΟΚΑ, στρατηγού Γεώργιου Γρίβα Διγενή. Για να δικαιολογήσει την απουσία της είπε αυτολεξί, τα εξής:

«Δεν μπορούσα αλλά δεν ήθελα τώρα να ξεκινήσω μιαν άλλη συζήτηση σε όλο αυτό που γίνεται και, αρκετά με αυτό το θέμα κάθε χρόνο, αν θα πάμε ή δεν θα πάμε στο μνημόσυνο του οποιουδήποτε. Έχουμε τόσα θέματα να διαχειριστούμε και θα συζητούμε τώρα για το 1955 και το 1821; Φτάνει, νομίζω. Πλήρης σεβασμός στην ιστορία μας αλλά έχουμε τόσα θέματα στα οποία πρέπει να εστιάσουμε».

Την Κυριακή, 26/1/2025, η κυρία Δημητρίου και σύσσωμος σχεδόν ο ΔΗΣΥ, με τα λάβαρα των κομματικών, φοιτητικών και μαθητικών οργανώσεών τους σε διατεταγμένη, εμφανή παράταξη μπροστά από τον ανδριάντα, παρέστησαν στο μνημόσυνο του Διγενή, ναι, αυτού του... «οποιουδήποτε». Και δεν ντράπηκε ποσώς η Πρόεδρος του ΔΗΣΥ! Εμφανώς... ξέχασε επιτηδείως όσα ανεπίτρεπτα είπε πέρυσι. Φέτος, την προεκλογικήν και ψηφοθηρικήν ανάγκην, φιλοτιμίαν ποιούμενη, και για να σταματήσει πρωτοφανείς διαρροές μελών του ΔΗΣΥ προς το ΕΛΑΜ, μετ’ αξιωματούχων του κόμματός της παρέστη στο μνημόσυνο του αρχηγού της ΕΟΚΑ. Αυτόν για τον οποίο δεν χρειάζεται να ασχολούμαστε και να συζητούμε «αν θα πάμε στο μνημόσυνο του οποιουδήποτε», διότι έχουμε «τόσα θέματα να διαχειριστούμε και θα συζητούμε τώρα για το 1955 και το 1821»;

Ο ΔΗΣΥ ιδρύθηκε το 1976 και στελεχώθηκε από γνήσιους πατριώτες, εθνικούς ιδεολόγους και ανυποχώρητους αγωνιστές της ελευθερίας. Το σύνθημα του, όπως πλειστάκις διασάλπισε ο ιδρυτής του, ήταν: «Την πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω». Έστω και αν το 2004 επέμεινε, ένδακρυς, να την παραδώσει αύτανδρη σε μια νέα τουρκοκρατία, διά της Αναν-ικής τερατουργίας. Σήμερα η ηγεσία του ΔΗΣΥ είναι ένα κακέκτυπο του παρελθόντος και ένα συνονθύλευμα πολιτικών οππορτιουνιστών και αρριβιστών με προσωπικές ατζέντες, που καθορίζονται ανάλογα με τον άνεμο, τις εποχικές σκοπιμότητες, τους προεκλογικούς σχεδιασμούς, την καιροσκοπική επίκληση του Κληριδικού «ρεαλισμού» και τις ασυγκάλυπτες προεδρικές φιλοδοξίες, πρώτα της κυρίας Δημητρίου.

Πέρυσι, η Πρόεδρος του ΔΗΣΥ δεν ενδιαφερόταν να ασχοληθεί με το μνημόσυνο του «οποιουδήποτε», δηλαδή του αρχηγού της ηρωικής ΕΟΚΑ, διότι είχε πιο σοβαρά θέματα και, φτάνει πια! Φέτος ο... «οποιοσδήποτε» απέκτησε αίφνης όνομα, αίγλη και ενδιαφέρον και... τιμήθηκε διά της παρουσίας της. Μάλιστα, σε μια έκδηλα εντυπωσιοθηρική, ψηφοθηρική και επικοινωνιακή κίνηση, για την εικόνα της και μόνο, πήρε από το χέρι την κυρία Έλλη Χριστοδουλίδου, που φιλοξενούσε τον Διγενή, και περπάτησε μαζί της για να δείξει στους αφελείς και στην συναγερμική πλέμπα πόσο νοιάζεται, δήθεν, για την ΕΟΚΑ και το 1955 που, πέρυσι, απαξίωσε με περισσή ειρωνεία.

Αρκετοί από όσους παρέστησαν στο μνημόσυνο του στρατηγού, διερωτώντο υψηλοφώνως και δημοσίως και κάποιοι την ρώτησαν ευθέως: Τι γύρευε στο μνημόσυνο αφού πέρυσι όχι μόνο δεν παρέστη αλλά και με ανεπίτρεπτη χλεύη απαξίωσε τον Διγενή, τους ήρωες και την ιστορία μας, το 1955 και το 1821; Τι άλλαξε φέτος; Προς τι η μετάλλαξη της Προέδρου του πάλαι ποτέ εθνικόφρονος ΔΗΣΥ που, τάχα, αγωνίζεται για την απελευθέρωση αλλά πασκίζει να επιβάλει την τουρκοδιζωνική; Μα είναι φως φανάρι: Το κόμμα σείεται και σπαράσσεται από ομαδούλες, ατζέντες, υπονομευτές, διασπαστές, ελέφαντες και βροντερές φιλοδοξίες.

Παρά τις διακηρύξεις περί... ενότητας, το κόμμα ακόμα δεν φαίνεται να συνήλθε από την ήττα των προεδρικών. Εξάλλου αρκετοί προαλείφονται ως υποψήφιοι για τις προεδρικές του 2028, αρχής γενομένης από την κυρία Δημητρίου, ενώ ήδη επίκεινται οι βουλευτικές του 2026. Ο αγωνιστικός κόσμος έχει φτύσει κυριολεκτικά τον ΔΗΣΥ για την αλλοπρόσαλλη, ανερμάτιστη και εθνικά επικίνδυνη πολιτική του, τα ποσοστά του οποίου κατέρρευσαν. Πολλοί δραπέτευσαν προς άλλα κόμματα και ειδικά προς το ΕΛΑΜ. Έπρεπε να υπάρξουν ηχηρά mea culpa και εύτολμες, αξιοπρεπείς παραιτήσεις και ταχείς αποχωρήσεις σε πολιτικά κοιμητήρια. Ακούσατε, είδατε τίποτε;

Η κυρία Δημητρίου αμφισβητείται πανταχόθεν. Έχει μετρηθεί και ευρέθη όχι με το ανάλογο πολιτικό ανάστημα για να διοικεί και να ηγείται ενός ιστορικού κόμματος. Ο ΔΗΣΥ, τι είναι τελικά; Αντιπολίτευση; Συμπολίτευση; Συμπολιτο-αντιπολίτευση; Η αριστερά δεξιά του ΑΚΕΛ; Όπου φυσήξει ο άνεμος; Ο Κληριδικός «ρεαλισμός» της Προέδρου του ΔΗΣΥ και του κόμματος εξικνείται μέχρι την τουρκοποίηση της Κύπρου, διά της πείσμονος εμμονής και υμνολογίας της στην τουρκοδιζωνική, για τα.... θετικά της οποίας εδώ και πάρα πολύ καιρό αναμένουμε να μας κάνει... ειδικά μαθήματα, όπως !

Όλα αυτά και πολλά άλλα ανάγκασαν την κυρία Δημητρίου να καταπιεί όσα διατύπωσε κατά του αρχηγού της ΕΟΚΑ, εναντίον του απελευθερωτικού αγώνα του 1955-59 και του 1821. Και, χωρίς αιδώ, χωρίς mea culpa, χωρίς έστω μια συγγνώμη, παρέστη ανερυθρίαστα στο μνημόσυνο του Διγενή. Θα συμφωνήσουμε μαζί της:

«Φτάνει»! Αλλά, φτάνει, πια, να εκμεταλλεύεται το εθνικό μνημόσυνο του αρχηγού της ΕΟΚΑ προς άγραν εντυπώσεων, ψήφων και χειροκροτημάτων για να στομώσει κομματικές ρηγματώσεις και να τονώσει προεδρικές φιλοδοξίες της. Μήπως θα έπρεπε να επιδείξει, επιτέλους, περισσότερη πολιτική σοβαρότητα, εθνική και πατριωτική υπευθυνότητα, επιστροφή στις αρχικές αξίες του ΔΗΣΥ, απόλυτο σεβασμό στην νοημοσύνη των πολιτών και βαθύτατη ευπρέπεια προς τον αγώνα της ΕΟΚΑ, τον αρχηγό Διγενή και ειδικά προς τους γνήσιους, ανιδιοτελείς πατριώτες του κόμματος της, που θλίβονται για το κατάντημα της παράταξης τους;