Οι ψευδαισθήσεις της Λευκωσίας
Ξενίζει, για να μη πω ότι προκαλεί και ανησυχίες η εμμονή της δικής μας πλευράς να επενδύει στον Ταγίπ Ερντογάν για λύση στο εθνικό μας θέμα. Ο κάθε αντικειμενικός παρατηρητής διαπιστώνει την παγιωμένη αρνητική στάση των Τούρκων στο Κυπριακό. Σε κάθε δική μας υποχώρηση αυτοί επανέρχονται με νέες απαιτήσεις. Στα πενήντα χρόνια από την παράνομη τουρκική εισβολή η πολιτική της Λευκωσίας ήταν μια συνεχής πορεία προσαρμογής στις τουρκικές θέσεις. Πέρασαν αρκετοί πρόεδροι που είχαν ακριβώς αυτή τη φιλοσοφία και πολιτική. Να λέμε συνεχώς ναι, ίσως εξευμενίσουμε τους νεοσουλτάνους της Άγκυρας. Πρωταθλητής αυτής της πολιτικής ο Δημήτρης Χριστόφιας, ο οποίος κατέβαλε φιλότιμες προσπάθειες να ικανοποιήσει τους τουρκικούς στόχους. Κατά δική του παραδοχή προέβη σε γενναιόδωρες προσφορές προς την άλλη πλευρά. Έποικοι, εκ περιτροπής προεδρίας και άλλα κεφάλαια του Κυπριακού, ήταν τομείς στους οποίους ο κ. Χριστόφιας σχεδόν ταυτίστηκε με τις τουρκικές προτάσεις. Και ποιο το αποτέλεσμα; Απλώς άνοιξε πιο πολύ η όρεξη των Τούρκων και ζητούν όλο και περισσότερα. Ούτε η ιδεολογική ταύτισή του με τον Μεχμέτ Ταλάτ βοήθησε να μετακινηθεί έστω και λίγο η τουρκική θέση. Τώρα η δική μας πλευρά να επενδύει στον Ταγίπ Ερντογάν. Τι είναι εκείνο που κάνει τη δική μας πλευρά να πιστεύει ότι ένας αλαζόνας Ερντογάν, με την εμφανή φιλοδοξία του να καταστήσει την Τουρκία παγκόσμια δύναμη και τον εαυτό του παντοδύναμο σουλτάνο, θα θελήσει να κάνει έστω και την παραμικρή υποχώρηση στο Κυπριακό; Εξάλλου με κάθε ευκαιρία ο Τούρκος ηγέτης φροντίζει να στέλλει μηνύματα για τις βλέψεις του στην Κύπρο. Την Κύπρο επέλεξε να επισκεφθεί πρώτα, αμέσως μετά την ανάληψη των προεδρικών του καθηκόντων. Μέσα σ΄ αυτό το περιβάλλον κι αυτά τα δεδομένα έχουμε τους διαχειριστές του Κυπριακού, τους διαχειριστές της τύχης μας και του μέλλοντός μας να ζουν με την ψευδαίσθηση ότι ο Ερντογάν θα απεκδυθεί την τουρκική του ιδιότητα με ό,τι αυτό σημαίνει και θα προσφέρει στη Λευκωσία έστω και μια υποφερτή λύση. Χίμαιρα και πλάνη χείρων της πρώτης η θέση αυτή. Κι όσο η ηγεσία μας δεν το αντιλαμβάνεται τόσο πιο πολύ θα οδηγεί την Κύπρο στις αγκάλες της Άγκυρας όπως είναι ο ολοφάνερος και αμετάθετος στόχος των Τούρκων. Η ΑΚΕΛΙΚΗ ηγεσία της όποιας λύσης πιέζει τον πρόεδρο σε νέες παραχωρήσεις, ιδιαίτερα στο θέμα των οδοφραγμάτων ενώ συνεχίζει το αφήγημα των ΜΟΕ. Ενώ ο εγκάθετος του σουλτάνου δεν συζητεί τίποτε άλλο εκτός από δύο κράτη.
Και ποια θα είναι τότε η στάση του Προέδρου της Δημοκρατίας; Με το πιστόλι στον κρόταφο άλλη μια φορά, τι περιθώρια ελιγμών θα έχει και πώς θα μπορέσει να αντισταθεί στις πιέσεις έξωθεν αλλά και από το εσωτερικό; Βλέπουμε ήδη ότι οι πυλώνες στους οποίους επενδύσαμε για στήριξη αποδείκτηκαν ανύπαρκτοι.
Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και ξεχωριστά ισχυρές ευρωπαϊκές χώρες και οι ΗΠΑ δεν θέλουν ή δεν μπορούν να μας προσφέρουν καμιά βοήθεια. Κοντά σ΄ αυτά έχουμε και τον ανεκδιήγητο Κόλιν Στιούαρτ που υποτίθεται ότι εκπροσωπεί τα Ηνωμένα Έθνη και υποστηρίζει τις αρχές που αυτά πρεσβεύουν, βρίσκεται μονίμως σε διατεταγμένη αποστολή στηρίζοντας και υποστηρίζοντας τους Τούρκους υπονομεύοντας την Κυπριακή Δημοκρατία. Είναι άξιο απορίας πώς η Κυπριακή Δημοκρατία με τους φορείς και αρχές που την εκπροσωπούν, ανέχεται τον κύριο αυτό να βρίσκεται στο έδαφός της και να απεργάζεται τη διάλυσή της.
Με τα δεδομένα αυτά ποιες προοπτικές υπάρχουν για επιτυχή αντιμετώπιση των τουρκικών επιδιώξεων;
Υ.Γ.: 1. Οι εξελίξεις που σημειώνονται στην περιοχή μας είναι συγκλονιστικές. Τόσο στον άμεσο περίγυρο της Κύπρου όσο και σε ευρύτερη ακτίνα. Ως εκ τούτου πρέπει να το πούμε άλλη μια φορά και να το επανατονίσουμε ότι με σωστούς χειρισμούς και με επιδέξιες μεθοδεύσεις η Κύπρος μπορεί να βγει κερδισμένη από την κοσμογονία που συντελείται. Κι όταν λέμε κερδισμένη δεν εννοούμε τίποτε άλλο παρά προστασία και κατοχύρωση των νομίμων εθνικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων μας. Τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο. Δεν θέλουμε ούτε να αδικήσουμε κανένα άλλον λαό ή κράτος, ούτε και να τους στερήσουμε οποιοδήποτε νόμιμο δικαίωμα. Η συνεργασία Κύπρου-Ελλάδος-Ισραήλ πρέπει να προωθηθεί και να τσιμεντωθεί γιατί με αυτό τον τρόπο κατοχυρώνονται και πάγια δικαιώματα και διεκδικήσεις μας. Προς αυτή την κατεύθυνση οι οιωνοί είναι περισσότερο από άριστοι. Οι τρεις αυτές χώρες είναι οι μόνες δημοκρατίες στην περιοχή που προσφέρουν σταθερότητα και παρέχουν ασφαλείς εγγυήσεις και συνέπεια στις όποιες σχέσεις τους με τον δυτικό κόσμο. Είναι γι’ αυτόν τον λόγο που οι ΗΠΑ όχι μόνο καλοβλέπουν, αλλά και ενθαρρύνουν τη σύμπτυξη μιας πολυεπίπεδης συνεργασίας των τριών χωρών. Σε μια τέτοια περίπτωση η Αμερική θα πάψει να εκβιάζεται από το μουσουλμανικό καθεστώς της Τουρκίας και των όποιων κρατούντων στην Άγκυρα.
2. Όσο περνά ο καιρός και όσο αποκαλύπτεται ο ρόλος του Κόλιν Στιούαρτ σε βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, τόσο δικαιώνεται η στάση εκείνων που τόσο έγκαιρα διέβλεψαν την υποχθόνια δράση του απεσταλμένου του ΟΗΕ, προειδοποιούσαν για τη ζημιογόνο παρουσία του και τόνιζαν την ανάγκη για απομάκρυνσή του. Δικαιώνονται όσοι είχαν και τη διορατικότητα και την τόλμη να καταγγείλουν τον απεσταλμένο των Ηνωμένων Εθνών ο οποίος αντί να προσφέρει τις καλές του υπηρεσίες, όπως ορίζουν τα ψηφίσματα και οι αποφάσεις του ΟΗΕ, ο κ. Στιούαρτ κάνει ό,τι μπορεί για να προσφέρει κακές υπηρεσίες και ο ίδιος να αναδειχθεί σε προαγωγό των τουρκικών θέσεων και πιστός υπηρέτης των αφεντικών που υπηρετεί.
