Economist: Ο Πούτιν τεστάρει τη Δύση και την ενότητά της - Πώς πρέπει να του απαντήσουν οι Σύμμαχοι

Drones πάνω από την Πολωνία, ρωσικά μαχητικά MiG να διασχίζουν τον εναέριο χώρο της Εσθονίας, υποθαλάσσια καλώδια τηλεπικοινωνιών κατεστραμμένα βαθιά κάτω από τη Βαλτική, αεροδρόμια παραλύουν από κυβερνοεπιθέσεις και ιπτάμενα αντικείμενα, μυστηριώδεις εκρήξεις και δολοφονίες, σμήνη από bots που στοχεύουν να διαταράξουν εκλογές: κανένα από τα συγκεκριμένα περιστατικά δεν αποτελεί από μόνο του casus belli, αλλά μαζί συνθέτουν κάτι καινούργιο και επικίνδυνο.

Ο Βλαντιμίρ Πούτιν διεξάγει μια εκστρατεία «γκρίζας ζώνης» εναντίον του ΝΑΤΟ: μια φθηνή, γεμάτη από αρνήσεις και σωστά μετρημένη προσπάθεια με στόχο να ταράξει την Ευρώπη, η οποία αποφεύγει - ως τώρα - την ανοιχτή σύγκρουση. «Δεν είμαστε σε πόλεμο», είπε αυτήν την εβδομάδα ο καγκελάριος της Γερμανίας, Φρίντριχ Μερτς. «Αλλά δεν είμαστε και σε ειρήνη».

Σε καμία από τις παραπάνω περιπτώσεις δεν προκλήθηκε σοβαρή ζημιά, κατά συνέπεια για ποιο λόγο έγιναν; Σύμφωνα με τον Economist, ο Πούτιν γνωρίζει ότι δεν μπορεί να νικήσει το ΝΑΤΟ σε μια ανοιχτή αντιπαράθεση, ωστόσο ο σκοπός του, με βάση το ευρύ φάσμα των γραπτών και των ομιλιών του, είναι κάτι παραπάνω από το να είναι απλώς... ένας ενοχλητικός παράγων. Προσπαθεί να πετύχει τρία πράγματα.

Οι τρεις στόχοι του Πούτιν

Πρώτον, ο Ρώσος πρόεδρος επιδιώκει να σπάσει την ενότητα του ΝΑΤΟ. Στόχος του είναι να κάνει τους Ευρωπαίους να αμφιβάλλουν ο ένας για τον άλλον και, ειδικότερα, να αμφισβητήσουν τη δέσμευση των ΗΠΑ προς τη Συμμαχία που ίδρυσαν το 1949. Θέλει να «φυτέψει» την υποψία ότι το Άρθρο 5 — που θεωρεί πως η επίθεση εναντίον ενός μέλος είναι επίθεση εναντίον όλων — δεν μπορεί να στηριχθεί· και, τελικά, να απομακρύνει την Αμερική εντελώς από την Ευρώπη.

Και η αντίδραση του Ντόναλντ Τραμπ στην εισβολή drone στην Πολωνία, λέγοντας ότι «θα μπορούσε να ήταν λάθος», παρότι απαιτούνταν επίδειξη αλληλεγγύης. έριξε νερό στον ρωσικό μύλο. Εάν τα σαμποτάζ και οι παραβιάσεις εναέριου χώρου υποβαθμίζονται ως - σχεδόν - ρουτίνα, η αποτροπή γίνεται θέμα συζήτησης — και μόλις γίνει θέμα συζήτησης, αποδυναμώνεται.

Ο δεύτερος στόχος του Πούτιν αφορά την Ουκρανία. Η θερινή του επίθεση απέτυχε, άρα θέλει να αυξήσει το κόστος για τις ευρωπαϊκές χώρες που υποστηρίζουν τον ουκρανικό στρατό. Έτσι, δίνει έμφαση σε επιθέσεις γκρίζας ζώνης στις χώρες που είναι οι ισχυρότεροι υποστηρικτές της: η Πολωνία, η Εσθονία και η Δανία υπέστησαν εισβολές με drones, παραμορφώσεις GPS και σαμποτάζ. Η Γερμανία αντιμετώπισε κυβερνοεπιθέσεις σε εταιρείες άμυνας και logistics. Η Μολδαβία και η Ρουμανία, ως χώρες πρώτης γραμμής, αντιμετώπισαν παρεμβάσεις στις εκλογές τους — και στις δύο περιπτώσεις ανεπιτυχείς, κάτι που δείχνει ότι ο Ρώσος πρόεδρος δεν πετυχαίνει πάντα το σκοπό του. Το μήνυμά του προς ψηφοφόρους και πολιτικούς είναι απλό: αντί να στέλνετε όπλα στην Ουκρανία, να εστιάσετε στην εξομάλυνση με τη Ρωσία ή στην αυτοάμυνά σας.

Ο τρίτος λόγος για αυτήν την εκστρατεία είναι βαθύτερος και παλαιότερος. Ο Πούτιν μισεί τις κλασικές φιλελεύθερες δημοκρατίες, της οποίες ο πλούτος και η ανθεκτικότητά τους αναδεικνύουν τις αποτυχίες και την καταπίεση που ασκεί στο εσωτερικό της χώρας του. Αυτές τον ξεπερνούν οικονομικά. Το ΑΕΠ της Ρωσίας είναι μικρότερο από της Ιταλίας παρότι ο πληθυσμός της είναι πολλαπλάσιος. Όσο περισσότερο μπορεί να σπείρει διχόνοια και σύγχυση στη Δύση, τόσο πιο ισχυρός φαίνεται.

Πώς πρέπει να αντιδράσουν οι Σύμμαχοι

Τι πρέπει να κάνουν οι σύμμαχοι απέναντί του; Πρώτον, πρέπει να αποκαλύπτουν τα πάντα. Ο πειρασμός είναι να αγνοήσουν μικρές προκλήσεις ή, επειδή λείπει η απόδειξη της ρωσικής ευθύνης, να μείνουν μόνο στις κατηγορίες. Αλλά το να αγνοήσεις την γκρίζα ζώνη σημαίνει να την παραχωρήσεις. Και μόλις την παραχωρήσεις, αυτή μεγαλώνει. Σαμποτάζ, κυβερνοεπιθέσεις, παρέμβαση σε εκλογές: κάθε μία πρέπει να αποδοθεί και να δημοσιοποιηθεί γρήγορα, με αποδείξεις. Αυτό στερεί από τη Ρωσία την εύλογη δυνατότητα της άρνησης και εκπαιδεύει τους δυτικούς ψηφοφόρους ότι αυτοί είναι ο στόχος μιας τέτοιου τύπου εκστρατείας.

Το ΝΑΤΟ και η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει επίσης να βελτιώσουν την ανθεκτικότητά τους. Η άμυνα γκρίζας ζώνης περιλαμβάνει ανταλλακτικά και ομάδες επισκευής για καλώδια και σωλήνες, γρήγορες ομάδες αντίδρασης στον κυβερνοχώρο και ενισχυμένες εκλογικές επιτροπές. Είναι η κουραστική, αλλά ζωτική δουλειά του να δημιουργείς πλεόνασμα δυνατοτήτων και να βρίσκεσαι σε ετοιμότητα. Ταυτόχρονα, οι Ευρωπαίοι πρέπει επίσης να σκληρύνουν τις άμυνές τους. Οι περιπολίες στη Βαλτική πρέπει να είναι συνεχείς. Η Ευρώπη χρειάζεται φθηνούς αναχαιτιστές που να μπορούν να εξουδετερώνουν τα χαμηλής αξίας drones που η Ρωσία κατασκευάζει κατά δεκάδες χιλιάδες. Η απογείωση F-35 και η χρήση πυραύλων που κοστίζουν εκατομμύρια εναντίον των drones που κοστίζουν μόνο χιλιάδες θα εξαντλήσει τελικά τις άμυνες της Ευρώπης, καθιστώντας την ευάλωτη.

Τέλος, η Συμμαχία πρέπει να γίνει συγκεκριμένη στο κόστος που θα έχουν οι «εχθρικές» ενέργειες. Drones πάνω από σύνορα πρέπει να επισύρουν κυρώσεις στους προμηθευτές και τις εξωχώριες εταιρείες-ομπρέλα. Οι κυβερνοεπιθέσεις πρέπει να συναντούν κυβερνοαντίμετρα. Η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, αποδεικνύει πως έφτασε η ώρα τα «παγωμένα» ρωσικά περιουσιακά στοιχεία να χρησιμοποιηθούν για την κάλυψη της άμυνας της Ουκρανίας, που στην πραγματικότητα είναι και η άμυνα της Ευρώπης. Και αυτή η άμυνα μπορεί να σημαίνει το να ρίξεις ένα πολεμικό αεροσκάφος που απειλεί ανθρώπινες ζωές ή ιδιοκτησίες.

Εάν η Ρωσία πειστεί ότι μπορεί να ξεφύγει χωρίς ιδιαίτερες συνέπειες, κάτι πραγματικά επικίνδυνο μπορεί κάποια μέρα να συμβεί — όπως για παράδειγμα ο Πούτιν να «αρπάξει» ένα κομμάτι γης γύρω από τη Νάρβα στην εσθονική πλευρά των συνόρων, μια πόλη γεμάτη ρωσόφωνους των οποίων τα δικαιώματα η Ρωσία εμφανίζεται να υπερασπίζεται.

Πηγή: Πρώτο Θέμα