Αν η αξιολόγηση είναι απειλή, τότε το σύστημα έχει πρόβλημα

Σήμερα οι καθηγητές κατεβαίνουν σε απεργία ενάντια στο σχέδιο αξιολόγησης και για ακόμη μια φορά βλέπουμε ένα σύστημα που αντιστέκεται σε κάθε προσπάθεια εκσυγχρονισμού. Η συζήτηση δεν μπορεί να συνεχίζει να περιστρέφεται μόνο γύρω από τα αιτήματα των οργανώσεων όταν η κοινωνία έχει σαφή εικόνα ότι η παιδεία μας έχει ανάγκη τολμηρές αλλαγές και όχι άλλες καθυστερήσεις.

Οι εκπαιδευτικοί στην Κύπρο έχουν ένα από τα ισχυρότερα πλέγματα εργασιακών δικαιωμάτων στην Ευρώπη και αυτό αποτελεί θετικό στοιχείο για έναν τόσο κρίσιμο κλάδο.

Όμως τα προνόμια φέρουν και ευθύνες, και όταν κάθε μεταρρύθμιση συναντά σφοδρή αντίδραση χωρίς ουσιαστικό διάλογο, τότε δεν πρόκειται για υπεράσπιση δικαιωμάτων αλλά για άρνηση προόδου. Η κοινωνία δεν μπορεί να παρακολουθεί επ’ αόριστον ένα εκπαιδευτικό σύστημα να μένει στάσιμο επειδή κάποιοι θεωρούν ότι οποιαδήποτε αξιολόγηση απειλεί τη βολή τους.

Ο κόσμος απαιτεί σχολεία πιο κοντά στις πραγματικές ανάγκες της εποχής, ζητά ωράρια που δεν εγκλωβίζουν οικογένειες σε παρωχημένες ρυθμίσεις, ζητά προγράμματα σπουδών που προετοιμάζουν τα παιδιά για το αύριο και όχι για το χθες, ζητά λογοδοσία από όλους τους εμπλεκόμενους. Η κοινωνία δεν αντέχει άλλο να πληρώνει το κόστος της ακινησίας όταν άλλες χώρες τρέχουν μπροστά με τόλμη και μεταρρυθμίσεις.

Η αξιολόγηση δεν είναι απειλή. Είναι αυτονόητο εργαλείο ποιότητας. Όσοι εργάζονται σωστά δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα. Όσοι όμως επιλέγουν να συντηρούν μια κουλτούρα αδιαφάνειας και μηδενικής αξιολόγησης είναι φυσικό να αντιδρούν. Η Κύπρος δεν μπορεί να παραμένει η μοναδική χώρα στην Ευρώπη που συζητά επί δεκαετίες αν πρέπει ή όχι να αξιολογούνται οι εκπαιδευτικοί.

Αν θέλουμε πραγματικά μια παιδεία που υπηρετεί τα παιδιά και όχι τις ισορροπίες οργανωμένων συμφερόντων, τότε η αλλαγή πρέπει να προχωρήσει χωρίς άλλο χάσιμο χρόνου. Η κοινωνία έχει κουραστεί να πληρώνει το τίμημα της στασιμότητας.

*Αντιπρόεδρος Νεολαίας Δημοκρατικού Κόμματος Λεμεσού