Ο Καραγκιόζης ονειρεύεται, αλλά...
Αντηχούν ακόμη στ’ αφτιά μας οι αγαπημένες μελωδίες των τραγουδιών του σπουδαίου τραγουδοποιού Διονύση Σαββόπουλου, που μας κληροδότησε «φεύγοντας» και που έγραψαν τη δική τους ιστορία στον χώρο της ελληνικής δημιουργίας. Ανάμεσα σ’ αυτές και το εμβληματικό και πολυτραγουδημένο «Κείνο που με τρώει, κείνο που με σώζει είναι π’ ονειρεύομαι σαν τον Καραγκιόζη».
Η συμπαθής φιγούρα του Καραγκιόζη, του πάντα πεινασμένου, αλλά και χλευαστικού πρωταγωνιστή του θεάτρου σκιών, μπορεί άνετα να παραλληλιστεί με τον σύγχρονο απλό πολίτη, με τα αμέτρητα προβλήματά του.
Και μάλιστα η παρουσία του Καραγκιόζη είναι σήμερα όσο ποτέ άλλοτε επίκαιρη, σ' αυτήν την εποχή της σκληρής οικονομικής κρίσης και των πάμπολλων προβλημάτων στην κυπριακή κοινωνία.
Ο Καραγκιόζης εύκολα ταυτίζεται με τον απλό πολίτη, τον πάντα ξεγελασμένο και προδομένο, ο οποίος υποφέρει τα πάνδεινα και πληρώνει τα λάθη και τις ανικανότητες των ηγετών του.
Οι ηγέτες λένε στον Καραγκιόζη να κάνει υπομονή και θυσίες, αναμένοντας να έρθουν καλύτερες ημέρες και τελικά οι καλύτερες ημέρες απαιτούν... πρόσθετες θυσίες για να έρθουν.
Η καμπούρα του Καραγκιόζη έχει χρησιμεύσει ουκ ολίγες φορές ως... πίστα, για να χορεύουν πάνω διάφοροι επιτήδειοι, οι οποίοι μετά τον χορό μετέτρεπαν την καμπούρα και σε εφαλτήριο, για να βουτήξουν μέσα στις δημόσιες πισίνες, τις γεμάτες με άφθονα εκατομμύρια.
Και επίσης είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι σ' αυτόν τον τόπο η πολιτική μας ζωή θυμίζει πολύ συχνά... παράσταση του θεάτρου σκιών. Φθάνει να σας θυμίσω ότι πριν από μερικές μόλις ημέρες είχαμε έναν κλόουν με κόκκινη μύτη που ανακοίνωσε την πρόθεσή του να κάνει κόμμα, για να μπει στη Βουλή.
Και φυσικά τώρα που πλησιάζουν και οι βουλευτικές εκλογές, ο φουκαράς ο Καραγκιόζης-πολίτης είναι στις δόξες του. Όλα τα κόμματα θυμήθηκαν ότι... υπάρχει και χτυπούν επίμονα την πόρτα της καλύβας του. Τσακίζονται να τον εξυπηρετήσουν και να ικανοποιήσουν κάθε επιθυμία του.
Μέχρι, βεβαίως, την ημέρα της ττενέκκας. Από την επομένη των εκλογών, ο πολύπαθος Καραγκιόζης θα επανέλθει στην προτέρα κατάστασή του και στην κλασική του ατάκα «Θα φάμε, θα πιούμε και νηστικοί θα κοιμηθούμε». Ή, καλύτερα, «Θα φάμε, θα πιούμε και... χορτάτοι με αερολογίες θα κοιμηθούμε»!
ΚΥΠΡΟΦΡΕΝΗΣ
