Εκπαιδευτικοί στα κάγκελα για την αξιολόγηση
Ειλικρινά, δεν μπορώ να καταλάβω για ποιο λόγο οι οργανώσεις των εκπαιδευτικών έχουν κηρύξει αυτόν τον ανελέητο και θορυβώδη πόλεμο εναντίον του νέου συστήματος αξιολόγησης. Δίνουν την εντύπωση ότι αγωνίζονται υπέρ βωμών και εστιών. Στην πραγματικότητα αγωνίζονται υπέρ διατήρησης ενός συστήματος ισοπεδωτικής αντιμετώπισης ικανών και ανικάνων, αρίστων και μετρίων, εργατικών και τεμπέληδων εκπαιδευτικών.
Συμπεριφέρονται ως εάν η αξιολόγηση να είναι προορισμένη να καταστρέψει την Παιδεία. Όμως το υπάρχον απηρχαιωμένο σύστημα είναι απόλυτη ανάγκη να εκσυγχρονισθεί. Και όσοι αρνούνται την αξιολόγηση, στην ουσία αρνούνται την αξιοκρατία στην εκπαίδευση.
Δεν θέλουν, λένε οι εκπαιδευτικοί, να τους αξιολογούν οι Διευθυντές. Μα σε όλες τις υπόλοιπες κρατικές υπηρεσίες, είναι οι Διευθυντές που αξιολογούν τους υφιστάμενους. Οι εκπαιδευτικοί θέλουν, ουσιαστικά, να είναι οι μοναδικοί εργαζόμενοι στη χώρα που η δουλειά τους δεν θα αξιολογείται ποτέ και καθόλου!
Τι φοβούνται, όμως, οι εκπαιδευτικές οργανώσεις και δαιμονοποιούν με τέτοια ένταση το κυβερνητικό νομοσχέδιο, το οποίο κατέθεσε «μια γεναίκα, ολάν, που ήρτεν να μας κάμει την έξυπνην ύστερα που πενήντα γρόνια τζιαι ν’ αλλάξει το σύστημαν αξιολόγησης», όπως είπε (το αποδίδω με δικά μου λόγια, αλλά αυτό περίπου είπε) ο πρόεδρος της ΟΕΛΜΕΚ, Δημήτρης Ταλιαδώρος;
Την περασμένη Τετάρτη, οι καθηγητές έβαλαν λουκέτο στα σχολεία, από τις 7.30 μέχρι τις 11 το πρωί, αφήνοντας όλους σχεδόν τους μαθητές στο σπίτι ή στις καφετέριες, επειδή η Επιτροπή Παιδείας της Βουλής άρχισε τη συζήτηση του νομοσχεδίου για την αξιολόγηση. Υπό το φως των νέων δεδομένων, είναι εντελώς αχρείαστη, άτοπη και προκλητική οποιαδήποτε στάση εργασίας και των δασκάλων.
Αλήθεια, τι επιδιώκουν οι εκπαιδευτικοί με αυτές τις απεργιακές κινητοποιήσεις; Μήπως το κάνουν ως επίδειξη δύναμης και υπενθύμιση ότι οι εκπαιδευτικοί και οι οικογένειές τους διαθέτουν ψήφο και αλίμονο στα κόμματα που θα ταχθούν υπέρ της αξιολόγησης; Διότι μόνον ως εκβιαστική κίνηση προς τους εκπροσώπους του λαού μπορούν να θεωρηθούν οι απεργίες και οι δυναμικές κινητοποιήσεις έξω από το Κοινοβούλιο.
Και το θέμα δεν είναι μόνον ότι αν δεν εγκριθεί η μεταρρύθμιση θα χάσουμε 60 εκατομμύρια ευρωπουλάκια από το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας. Είναι, κυρίως, το ότι θα χάσουμε κάτι άλλο σημαντικό. Θα χάσουμε την ευκαιρία ν’ αποκτήσουμε ένα σπουδαίο εργαλείο που θ’ αναβαθμίσει την ποιότητα της εκπαίδευσης.
ΜΠΟΞΕΡ
