Ο Ηρωισμός της Νεολαίας

Πενήντα χρόνια έχουν περάσει από την άνανδρη δολοφονία του 17χρονου μαθητή Πανίκου Δημητρίου από τα κατοχικά στρατεύματα των βάσεων Ακρωτηρίου. Στις 17 Ιανουαρίου 1975, μετά την τουρκοβρετανική συμπαιγνία για τη μεταφορά Τούρκων της Κύπρου από τις ελεύθερες περιοχές στα κατεχόμενα με στόχο τη δημογραφική αλλοίωση και τουρκοποίηση των κατεχομένων, οι νέοι της Κύπρου οργάνωσαν μαζική διαδήλωση στην Αγγλική βάση Ακρωτηρίου.

Η διαδήλωση έγινε μετά την απαίτηση του Κυπριακού Ελληνισμού για απομάκρυνση των Βρετανικών βάσεων και μετά από ομόφωνη απόφαση της βουλής την αμέσως προηγούμενη μέρα, 16/01/1975, ότι «η Βρετανία πλέον δεν είναι νοητό να διατηρεί και να νέμεται βάσεις και διευκολύνσεις εν Κύπρω». Η αστυνομία των βάσεων, μέρος της οποίας είναι σήμερα και μερίδα Ελλήνων Κυπρίων αστυνομικών, επιδεικνύοντας τη διαχρονική αποικιοκρατική βαρβαρότητα που τη διακατέχει, βγήκε από τη βάση με τεθωρακισμένο άρμα για να αντιμετωπίσει τους άοπλους διαδηλωτές και συγκεκριμένα προχώρησε εναντίον του Πανίκου Δημητρίου και τον καταπλάκωσε.

Ο ήρωας μαθητής.

Ο Πανίκος Δημητρίου, τελειόφοιτος μαθητής στο Λανίτειο Γυμνάσιο Λεμεσού εκείνο τον καιρό, ήταν πρόσφυγας από την Αμμόχωστο και συγκεκριμένα από τον Άγιο Μέμνωνα. Τελείωσε το δημοτικό σχολείο με άριστα και μέχρι την τουρκική εισβολή φοιτούσε στο Α΄ Γυμνάσιο Αρρένων Αμμοχώστου με όνειρο μια μέρα να γίνει αρχιτέκτονας. Η βάρβαρη τουρκική εισβολή ανάγκασε αυτόν και την οικογένειά του να φύγουν από την Αμμόχωστο και να εγκατασταθούν στη Λεμεσό.

Η δολοφονία του αμούστακου Πανίκου Δημητρίου, όπως και του Ευαγόρα Παλληκαρίδη, απέδειξε για ακόμα μια φορά πως οι Άγγλοι προκειμένου να προασπιστούν τα ιμπεριαλιστικά τους συμφέροντα παραβλέπουν το κόστος των χαμένων ανθρώπινων ζωών. Η απάντηση των Άγγλων στη δημοκρατική απαίτηση των Κυπρίων για απομάκρυνση των βάσεων, δεν μπορεί παρά να μας θυμίζει τον διαχρονικό ρόλο της Μεγάλης Βρετανίας στο Κυπριακό, ο οποίος βρίσκει απέναντί του αδύνατες και συχνά αδιάφορες Ελληνικές ηγεσίες να υπερασπιστούν τα δικαιώματα του λαού μας. Ηγεσίες που αντί να αντισταθούν στη συνεχόμενη ιμπεριαλιστική και τουρκόφιλη πολιτική των Άγγλων, επιλέγουν να κατευνάσουν την Αγγλία και να δώσουν παράταση στην παραμονή των βάσεων, έως ότου να αποφασιστεί από κοινού το θέμα «από τα παιδιά και τα εγγόνια Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων» μετά φυσικά που θα λυθεί το Κυπριακό. Ηγεσίες που αυτοχαρακτηρίζονται δημοκρατικές αλλά δεν διστάζουν να ακολουθήσουν το παράδειγμα των Άγγλων και να χρησιμοποιήσουν λευκά τεθωρακισμένα «Pinzgauer» εναντίον αθώων και άοπλων διαδηλωτών.

Η θυσία του Πανίκιου Δημητρίου αλλά και η αγωνιστικότητα της Ελληνικής Κυπριακής νεολαίας εκείνο τον καιρό αποτελούν πηγή έμπνευσης αλλά και φάρο αντίστασης για τους σημερινούς νέους της Κύπρου.

*Πρώην συνδικαλιστής