Η ανθοδέσμη του κατακτητή μας…
Όσο Αθήνα και Λευκωσία προσποιούνται ότι δεν κατανοούν τι λέει η Τουρκία για το Αιγαίο και την Κύπρο, η κατάσταση θα χειροτερεύει. Η Άγκυρα θα επιβάλλει τους όρους της διά της σκιάς της ισχύος. Και η «διπλή διχοτόμηση» θα εμπεδώνεται μέχρι να γίνει το επόμενο βήμα, που το λένε οι Τούρκοι: Η πλήρης κατάληψη της Κύπρου. Το δηλώνει άλλωστε κι ο «μετριοπαθής» Ερχιουρμάν. Η «κυριαρχία» του φτάνει ώς την Πάφο»…
Μετά την υπογραφή της ΑΟΖ της Κύπρου με τον Λίβανο ξεσάλωσαν οι Τούρκοι με απειλητικές δηλώσεις, που συνοδεύονται με την αναβάθμιση του Αττίλα στα κατεχόμενα και την απουσία της Ελλάδας από την Ανατολική Μεσόγειο, στην οποία, όπως μας διαβεβαίωσε ο Τούρκος Υπουργός Άμυνας, Γιασάρ Γκιουλέρ, κανένα έργο δεν θα γίνει χωρίς την έγκριση της Άγκυρας.
Ήδη, ο East-Med ναυάγησε. Και τον λόγο μάς τον είπε ο άλλοτε «γκουρού» της κυπριακής διπλωματίας, Ι. Κασουλίδης: Ενοχλεί την Τουρκία! Τώρα, έχουμε το πάγωμα του καλωδίου σύνδεσης Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ, με τα οικονομικά και τεχνικά προβλήματα να συνιστούν το άλλοθι για την υποταγή στο τουρκικό βέτο. Όσο δε για το Δόγμα, εξελίχθηκε σε εμπαιγμό του χειρίστου είδους. Και, μάλιστα, σε βάρος της ασφάλειας των Ελλαδιτών και Κυπρίων πολιτών. Με αποτέλεσμα να αλωνίζει η Τουρκία στην Ανατολική Μεσόγειο, γεγονός που επιβεβαιώνεται με αεροναυτικές ασκήσεις, όπως η «Θαλασσόλυκος 2025» και άλλες, διά της συμμετοχής δυνάμεων πεζοναυτών των ΗΠΑ.
Εγείρονται, λοιπόν, τα εξής ερωτήματα: Πώς θ’ αντιδράσουν Αθήνα και Λευκωσία εάν επιχειρήσουν την πόντιση του καλωδίου και επαναληφθεί η κρίση της Κάσου; Θα τα μαζέψουν και θα φύγουν λόγω τουρκικής απειλής; Δεν ήταν, άλλωστε, η πρώτη φορά που το έπραξαν. Είχε συμβεί με την ENI όταν διενεργούσε έρευνες εντός της Κυπριακής ΑΟΖ. Είναι για τον ίδιο λόγο που δεν προχώρησε εκμετάλλευση του φυσικού αερίου εκεί όπου οι Τούρκοι κρίνουν ότι έχουν δικαιώματα. Και ο λόγος έχει ονοματεπώνυμο: Τουρκική Απειλή!
Εάν τώρα που, ορθώς, υπεγράφη η συμφωνία ΑΟΖ με τον Λίβανο γίνει προσπάθεια για εκμετάλλευση πόρων και επέμβει η Άγκυρα με τα πλοία της, τι θα πράξει ο Πρόεδρος; Ποιος θα τα βάλει μαζί της; Ο δικός μας στόλος, που δεν υπάρχει, ή ο ελληνικός, που κείται μακράν; Διότι, αν υπήρχε στόλος εδώ, στο πλαίσιο του Δόγματος, θα ήταν δυνατή η αποτροπή. Και ο Αττίλας θα σκεφτόταν διπλά και τριπλά πώς θα ενεργήσει.
Αντιθέτως, υπερίσχυσε η αντίληψη της ανοχύρωτης πολιτείας και των «έξυπνων» ιδεών του Προέδρου να καλέσει τον Ερντογάν σε Ευρωπαϊκά Συμβούλια κατά την Προεδρία της Κύπρου στην ΕΕ. Και αν τελικά έρθει, ποιος θα δώσει την ανθοδέσμη στον κατακτητή μας; Ο ίδιος ο Ν. Χριστοδουλίδης, το σύνολο της ηγεσίας μας ή οι βιασμένες μανάδες, αδερφές και κόρες μας; Οι νεκροί ή οι αγνοούμενοί μας; Ποιος;
