Πέθανε ο πρώην αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, Ντικ Τσέινι

Ο πρώην αντιπρόεδρος των ΗΠΑ Ντικ Τσέινι πέθανε σε ηλικία 84 ετών, σύμφωνα με δήλωση της οικογένειάς του την Τρίτη. Ο 84χρονος έφυγε από τη ζωή τη Δευτέρα το βράδυ από επιπλοκές πνευμονίας και καρδιακής και αγγειακής νόσου, σύμφωνα με την οικογένειά του. Ταλαιπωρήθηκε για μεγάλο μέρος της ζωής του από καρδιακά προβλήματα, υποφέροντας την πρώτη από μια σειρά καρδιακών προσβολών σε ηλικία 37 ετών. Το 2012 υποβλήθηκε σε μεταμόσχευση καρδιάς.

Υπήρξε ένας από τους πιο ισχυρούς αντιπροέδρους στην ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών και χαρακτηρίστηκε ως «αρχιτέκτονας» του πολέμου στο Ιράκ μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου και μέλος της παλιάς φρουράς του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος που γρήγορα εξαφανίζεται.

Με τη φήμη του ως πολεμοχαρής, συνέβαλε στην πρωτοβουλία του προέδρου Τζορτζ Μπους να εισβάλει στο Ιράκ με βάση πληροφορίες των μυστικών υπηρεσιών – που αργότερα αποδείχθηκαν λανθασμένες – ότι ο Σαντάμ Χουσεΐν είχε συγκεντρώσει όπλα μαζικής καταστροφής.

Μετά τη λήξη των δύο θητειών του ως αντιπρόεδρος το 2009, ο Τσέινι έγινε ένας από τους πιο εξέχοντες Ρεπουμπλικάνους της χώρας που αντιτάχθηκαν στον Ντόναλντ Τραμπ. Μαζί με την κόρη του, Λιζ Τσένι, πρώην μέλος του Κογκρέσου, ο Ντικ Τσένι δήλωσε ότι ψήφισε την Δημοκρατική Καμάλα Χάρις στις εκλογές του 2024. «Ποτέ δεν υπήρξε άτομο που να αποτελεί μεγαλύτερη απειλή για τη δημοκρατία μας από τον Ντόναλντ Τραμπ», δήλωσε ο Τσένι πριν από τις εκλογές, τις οποίες κέρδισε ο Τραμπ.

Ως αντιπρόεδρος από το 2001 έως το 2009, ο Τσένι αγωνίστηκε σθεναρά για την επέκταση των εξουσιών του προεδρικού αξιώματος, θεωρώντας ότι αυτές είχαν υπονομευθεί από το σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ, το οποίο οδήγησε τον πρώην προϊστάμενό του Ρίτσαρντ Νίξον σε παραίτηση. Επέκτεινε επίσης την επιρροή του αξιώματος του αντιπροέδρου, συγκροτώντας μια ομάδα εθνικής ασφάλειας που συχνά λειτουργούσε ως αυτόνομο κέντρο εξουσίας εντός της κυβέρνησης.

Ποιος ήταν ο Ντικ Τσέινι

Στο Λίνκολν της Νεμπράσκα γεννήθηκε ο Ντικ Τσέινι, το 1941. Στα εφηβικά του χρόνια απέτυχε δύο φορές να περάσει στο Γιέιλ και τελικά συμβιβάστηκε με ένα πτυχίο και ένα Μάστερ στις Πολιτικές Επιστήμες από το πανεπιστήμιο του Γουαϊόμινγκ.

Τη δεκαετία του ’70 έγινε πολύ ενεργός πολιτικά και αποφάσισε να ξεχάσει το διδακτορικό, καθώς άρχισε να δουλεύει για γερουσιαστές και ανθρώπους με εξουσία στο Λευκό Οίκο, ανεβαίνοντας με εκπληκτική ταχύτητα στην ιεραρχία, έως ότου έφτασε να είναι βοηθός του Ρίτσαρντ Νίξον. Επί προεδρίας του Τζέραλντ Φορντ ήταν επικεφαλής του γραφείου του και η συνέχεια ήταν πλέον η δική του πολιτική καριέρα, αρχικά ως Εκπρόσωπος της Πολιτείας του Γουαϊόμινγκ, για αρκετές θητείες και μετά ως υπουργός Εξωτερικών του Μπους. Υπ’ αυτή την ιδιότητα ήταν ο εγκέφαλος πίσω από την επέμβαση στον Παναμά και την επιχείρηση «Καταιγίδα της Ερήμου».

Ο Τσέινι έκανε ένα μικρό διάλειμμα από την πολιτική το 1995, στράφηκε στον ιδιωτικό τομέα και έγινε Πρόεδρος και CEO της Halliburton. Εκείνη την περίοδο η εταιρία, που είναι στη λίστα με τις 500 ισχυρότερες, του περιοδικού Fortune, δέχτηκε σφοδρή κριτική για αδιαφάνεια με τα λογιστικά της και κατηγορήθηκε ότι «φούσκωνε» τις τιμές της μετοχής της με πλασματικό τρόπο. Το 2000 επανήλθε στην πολιτική δριμύτερος και η ιστορία λέει ότι την περίοδο που βοηθούσε τον Μπους να βρει αντιπρόεδρο, εκείνος του ζήτησε να πάρει ο ίδιος τη θέση.

Στα 25 Ιουλίου του 2000 παραιτήθηκε από τη Halliburton και προσχώρησε στον προεκλογικό αγώνα του Μπους. Μετά το αποτέλεσμα των εκλογών, ο Τσέινι πήρε την κατάσταση στα χέρια του και δεν περίμενε να αποσαφηνιστούν τα αποτελέσματα από τα δικαστήρια πριν μετακομίσει στο Λευκό Οίκο.

Μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Νοεμβρίου του 2001, ο Τσέινι είπε σε συνέντευξη Τύπου: «Πολλά απ’ όσα πρέπει να γίνουν τώρα, πρέπει να γίνουν αθόρυβα και χωρίς πολλές συζητήσεις, πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τις πηγές μας, τις πληροφορίες μας και όλες τις μεθόδους που έχουν οι Υπηρεσίες Πληροφοριών μας».

Ο Τσέινι επηρέαζε πάντα πολύ τον Μπους στις αποφάσεις του σχετικά με τον πόλεμο εναντίον της τρομοκρατίας, έβαλε τις βάσεις για το Γκουαντάναμο, πίεσε να γίνουν αποδεκτές οι πιο ακραίες μέθοδοι ανάκρισης και παράκαμψε πολλούς νόμους για τις εγχώριες πρακτικές παρακολούθησης. 

Πηγή: Πρώτο Θέμα