Ο Ηρωισμός της Νεολαίας

Όταν η πατρίδα μας Κύπρος ευρίσκεται υπό κατοχήν (και όχι υπό ημικατοχήν ως λανθασμένα αναφέρεται), είναι θλιβερό να παρουσιάζονται συμπτώματα εκμαυλισμού της νεολαίας (εκμαυλισμός συνειδήσεων είναι προαγωγή στη διαφθορά).

Υπάρχουν όμως και φωτεινά παραδείγματα και πράξεις ηρωισμού ως αυτές που αναφέρω κατωτέρω:

Ο νεαρότερος ήρωας του αγώνα

Ήταν η εποχή που πολλά παιδάκια στη Λάρνακα, που ήταν μια μικρή πόλη τότε, παρέλαυναν και φώναζαν συνθήματα της ΕΟΚΑ, που φώναζαν οι μεγαλύτεροι σε ηλικία μαθητές, όταν διαδήλωναν κατά των Βρετανών. Εποχές που τα νιάτα της Κύπρου φώναζαν και έγραφαν στους τοίχους συνθήματα υπέρ της Ενώσεως της Κύπρου με τη μάνα Ελλάδα. Μέσα σε αυτές τις ταραχώδεις εποχές μεγάλωνε στη Λάρνακα ένας επτάχρονος, ο Δημητράκης Δημητριάδης, ο οποίος έμελλε να είναι ο νεαρότερος πεσόντας στον Αγώνα του 1955-59.

Το ανθρωπολογικό εργαστήριο της Κυπριακής Δημοκρατίας, ταυτοποίησε τα οστά του μικρότερου ήρωα της ΕΟΚΑ που είχε δολοφονηθεί το 1956 από τους Άγγλους στη Λάρνακα. Πρόκειται για τα οστά του 7χρονου Δημητράκη Δημητριάδη, ο οποίος πυροβολήθηκε από Άγγλο στρατιώτη κατά τη διάρκεια διαδήλωσης υπέρ της Ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα. Τα οστά του βρέθηκαν σε κοιμητήριο μαζί με οστά άλλων ατόμων. Μετά την ταυτοποίηση με DNA ενημερώθηκε η οικογένεια.

Ο 7χρονος Δημητράκης Δημητριάδης ήταν μαθητής της Β΄ τάξης δημοτικού. Σύμφωνα με μαρτυρίες, στις 14 Μαρτίου 1956 μετά το σχολείο αντί να γυρίσει σπίτι, πήγε στη διαδήλωση που έκαναν μεγαλύτεροι σε ηλικία μαθητές κατά των Άγγλων.

Γύρω στις 3 το απόγευμα η διαδήλωση βρισκόταν στην κορύφωσή της, με μαθητές να πετροβολούν τους Βρετανούς και αυτοί να απαντούν με κυνηγητό και ξυλοκόπημα στους δρόμους του κέντρου της πόλης. Σ' ένα δρομάκι κοντά στον Άγιο Λάζαρο, ένας Βρετανός στρατιώτης πρόσεξε τρεις μαθητές που πετροβολούσαν τη βρετανική περίπολο. Σημάδεψε και έριξε στα παιδιά αλλά εκείνα πρόλαβαν και έσκυψαν. Έριξε και δεύτερη φορά αλλά και πάλι οι μαθητές πρόλαβαν και καλύφθηκαν. Ο επτάχρονος κάποια στιγμή σηκώθηκε για να δώσει πέτρες σε συμμαθητές του και τότε η τρίτη σφαίρα τον τραυμάτισε θανάσιμα και ο μικρός μαθητής έπεσε κάτω. «Εσκοτώσαν το μωρό» ακούστηκε μια κραυγή και από στόμα σε στόμα ακούστηκε σε όλη τη Λάρνακα. Κάποιοι άρπαξαν το παιδί και έτρεξαν να το πάρουν στο νοσοκομείο, μα ήταν πια αργά.

Στο σημείο που σκότωσαν τον Δημητράκη οι Βρετανοί έμειναν ως σημάδια εγκλήματος τα αίματα και μαθητική τσάντα που έπεσε και εκείνη μαζί του μετά τον πυροβολισμό. Στο νοσοκομείο οι γιατροί είπαν μόνο ότι το παιδί είχε πεθάνει.

Ο Δημητράκης Δημητριάδης, ο ζωηρός και όλο ζωή μαθητής του Δημοτικού Καλογερά δεν θα ξαναπήγαινε σχολείο. Αλλά ούτε και τα βράδια και απογεύματα θα ξαναπουλούσε λουλούδια για να κερδίζει το χαρτζιλίκι του.

Αργά το ίδιο βράδυ πήγαν στο φτωχικό τους Βρετανοί στρατιώτες και ζήτησαν από τον πατέρα του να πάει βράδυ να θάψει τον Δημητράκη, να μην μαθευτεί στον πολύ κόσμο τι έγινε και σκοτώθηκε. Ωστόσο, ο πατέρας του παιδιού αρνήθηκε και οι Βρετανοί δεν επέμειναν.

*Πρώην συνδικαλιστής