Κι άλλο η πατρίδα να σε πεθαίνει
Η περίπτωση του Κώστα Παπακώστα και η αντιμετώπισή του από την πολιτεία δεν είναι πρωτοφανής για τα ελληνικά δεδομένα. Ανατρέχοντας στην ελληνική ιστορία, παλαιότερη και πιο πρόσφατη, θα βρούμε πολλά παραδείγματα κατά τα οποία η πολιτεία συμπεριφέρθηκε με αχαριστία και αγνωμοσύνη έναντι ανθρώπων που πρόσφεραν στην πατρίδα. Ίσως η πιο χαρακτηριστική περίπτωση είναι εκείνη του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη ο οποίος ύστερα από όσα πρόσφερε και με την τεράστια συμβολή που είχε στην απελευθέρωση της Ελλάδος και δημιουργία του ελληνικού κράτους, υπέστη διώξεις και φυλακίσεις. Ο Κώστας Παπακώστας από τη νεαρή ηλικία είχε στρατευθεί στους αγώνες για την ελευθερία και δημοκρατία της Κύπρου. Στην αρχή στις τάξεις της ΕΟΚΑ για αποτίναξη του βρετανικού ζυγού και στη συνέχεια στις γραμμές των νόμιμων ενόπλων δυνάμεων της πατρίδας μας, έδωσε το παρόν του για την απόκρουση της τουρκοανταρσίας την περίοδο μετά το 1963. Συνελήφθη, φυλακίσθηκε και βασανίστηκε από τους πραξικοπηματίες αλλά δεν δίστασε με την εκδήλωση της τουρκικής εισβολής και παρά την προδοσία, να τρέξει στο μέτωπο και να συμβάλει με όλες του τις δυνάμεις στη ματαίωση των σχεδίων κατά της Κύπρου. Πολύτιμη ήταν και η συμβολή του στη μεταεισβολική περίοδο για αναστήλωση των δομών του κράτους ενώ ξεχωριστή ήταν η παρουσία του στην ηγετική πυραμίδα της Αστυνομίας όπου μετατάχθηκε. Ακολουθεί αξιοσημείωτη παρουσία στη Βουλή όπου εκλέχθηκε τιμητικά από τον λαό της Αμμοχώστου. Τελευταίο του πόστο αυτό του Υπουργού Άμυνας όπου τον βρήκε η τραγωδία του Μαρί. Μια καταστροφή που συγκλόνισε το παγκύπριο και για την οποία είναι σίγουρο ότι η αλήθεια δεν έχει ακόμα βρεθεί κι ούτε οι πραγματικοί φταίχτες και υπαίτιοι έχουν αναγνωρισθεί. Ναι μεν ο αείμνηστος Παπακώστας ήταν επικεφαλής του Υπουργείου Άμυνας, αλλά δεκάδες υψηλόβαθμοι της Εθνικής Φρουράς είχαν την γνώση και ευθύνη για την ασφαλή φύλαξη των εκρηκτικών. Άλλωστε είναι οι ίδιοι που διαβεβαίωναν ότι όλα είναι υπό έλεγχο και δεν υπήρχε κίνδυνος έκρηξης. Αλλά και το μοιραίο πρωινό, υπήρχε όλος ο χρόνος για να αποφευχθεί τουλάχιστον η θυσία των 13 ατόμων που χάθηκαν. Η πυρκαγιά που προκάλεσε την έκρηξη έκαιγε για δυο σχεδόν ώρες και στο διάστημα αυτό θα μπορούσε να είχε απομακρυνθεί το προσωπικό. Δεν έγινε και κάποιοι έχουν ευθύνη γι’ αυτό και σίγουρα όχι ο πρώην Υπουργός Άμυνας ο οποίος ενημερώθηκε μετά την έκρηξη.
Αντί να γίνουν όλα αυτά πλήρωσε για όλους και για όλα ο Κώστας Παπακώστας. Η πολιτεία μέσω των φορέων και θεσμών που την εκπροσωπούν αρνήθηκε να δει την περίπτωση και ιδιαιτερότητες με την επισφαλή υγεία του και επέμενε να τον κρατεί έγκλειστο. Και ναι μεν ο εκλιπών ουκ ολίγες φορές έθεσε τον εαυτό του θυσία στην πατρίδα, αλλά όπως σωστά αναφέρει ο στιχουργός στο γνωστό τραγούδι, «να πεθαίνεις για την Ελλάδα (πατρίδα) είναι ένα κι άλλο αυτή να σε πεθαίνει». Και τον Κώστα Παπακώστα τον πέθανε η πατρίδα. Δυστυχώς.
Το άγος το φέρει η ίδια η πατρίδα και όσοι τη δεδομένη στιγμή αρνήθηκαν να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων και να επιτρέψουν αποφυλάκισή του.
Υ.Γ.:
- Το πιο πάνω άρθρο η στήλη το έχει καθιερώσει εις μνήμη του Κώστα Παπακώστα.
2. Αποκαλυπτικό
Για την επόμενη έκδοση της στήλης.
Γιατί οι Κινέζοι developers στην Κύπρο επιδιώκουν να φωτογραφίζονται με πολιτικούς και αξιωματούχους του κράτους;
Και πώς εξαπατούν Κινέζους επενδυτές από την Κίνα να επενδύουν κοντά τους;
